Οι τσουκνίδες της εξουσίας…

Ανεμογεννήτριες, ανεμογεννήτριες, ανεμογεννήτριες και…σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε.

Απροκάλυπτος ο εμπαιγμός σε τούτο τον βωμό της μονομερούς “προόδου”.

Ανεμογεννήτριες, ελαιοκράμβη, φωτοβολταϊκά κι όλα μαζί ένα δεμάτι σφιχτοδεμένο λέει για την πρόοδο και κοντοπρόθεσμα-μακροπρόθεσμα κόντρα στην…επισιτιστική κρίση και μια γροθιά να γεμίζει τ’ αυριανό αδειανό στομάχι, έτσι όπως γνωρίζουν οι τυχεροί που βίωσαν την πείνα στη ζωή τους.

Απροκάλυπτος κι ο εμπαιγμός κόντρα στις φλόγες που κατάπιναν τα σπίτια του κοσμάκη. Πυροσβεστική εδώ, πυροσβεστική εκεί, πού είναι η πυροσβεστική;

Τ’ ανομολόγητα δεν διατυμπανίζονται στα…”δικά μας” κανάλια. Ό,τι προλάβει κι αρπάξει η ματιά μας. Και πρόλαβε κι είδε απεγνωσμένους νοικοκυραίους, να τραβούν τα μαλλιά τους και μαζί μ’ αυτά το λάστιχο -που λίγες ώρες πριν πότιζε τη ματζουράνα- να προλάβουν με το νερό της βρύσης να παλέψουν τους καταρράχτες της συσσωρευμένης κοροϊδίας. Και πρόπερσι και πέρσι και φέτος και του χρόνου…

Πρόλαβε τ’ αυτί μας κι άκουσε για τον αγέρωχο καπετάνιο, που προτίμησε να φύγει μαζί με το σπίτι του, βλέποντάς το για τρίτη φορά να τυλίγεται στις φλόγες.

Πρόλαβε η ματιά μας κι είδε, γείτονες και φίλους να σκαρφαλώνουν -ίδιοι σκίουροι- με το λάστιχο στον ώμο σε μπαλκόνια και κεραμίδια για να προλάβουν να σώσουν. Κι οι νοικοκυραίοι αναμαλλιασμένοι μα μ’ ένα αγωνιστικό πείσμα ν’ αγωνίζονται ν’ ανασύρουν την ελπίδα μέσ’ από σωρούς στάχτης και μέσ’ απ’ την αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων, των φίλων και των γειτόνων τους.

Όπως λέει και η κ. Γιούλα απ’ τις Γούβες της Εύβοιας για τα περσινά, “τα παιδιά του χωριού μας σώσανε, δε μας έσωσε η πυροσβεστική”. Η οποία ανέβαινε το δικό της  Γολγοθά μα κατ’ εντολήν.

Καίγονταν τα σπίτια του κοσμάκη, αβοήθητα, και μεις στο ίδιο έργο θεατές.

Βεβαίως αναγνωρίζουμε και την…”ιεραρχία”. Άλλο να καίγονται οι τσουκνίδες της εξουσίας (και να επιστρατεύεται ολάκερο το σύστημα) κι άλλο να καίγεται το σπίτι του ηθοποιού (και να τρέχουν αλλόφρονες οι γείτονες).

Άλλο να κατακτάς το θεατρικό σανίδι με την παρακαταθήκη ενός Χαρατσάρη, ενός Κουν, και να παλεύεις μια ζωή, ανοίγοντας τα μάτια του κόσμου στην αδικία και μονοπάτια στον πολιτισμό, κι άλλο να βγάζεις λογίδρια στο Κογκρέσο με τ’ άπταιστα αγγλικά του Χάρβαρντ, ανοίγοντας τις λεωφόρους του για την οικογενειοκρατία (σου)…

“Καληνύχτα Κεμάλ… ”

 Χρύσα Μπαΐρα