“Ό,τι σταυρώνεις, το προσκυνάς”
Οι άριστοι για κακή τους τύχη ό,τι χρόνια τώρα κατέστρεφαν, αυτό τώρα περιμένουν να τους σώσει. Είναι αναγκασμένοι να κρεμάσουν όλες τους τις ελπίδες , ακόμη και τις πολιτικές, σ’ εκείνο που σκόπιμα και συνειδητά λήστευαν και αποδομούσαν!
Πόσο μακρινό είναι το 1999; Τότε που τα αποθεματικά των ταμείων ήταν «παρκαρισμένα –αναξιοποίητα» στην Τράπεζα της Ελλάδος; Τότε που σε μια νύχτα αποφασίστηκε προκειμένου να αξιοποιηθούν, να «τοποθετηθούν» στο Χρηματιστήριο.
Αξιοποιήθηκαν λοιπόν, γεμίζοντας τους τραπεζικούς λογαριασμούς των επιχειρηματικών Ομίλων!
Κι “αδειάζοντας“ το Δημόσιο σύστημα υγείας και συνταξιοδότησης από δεκάδες δις, αφού αυτά χάθηκαν στον ναό του τζόγου…
Πόσο μακρινό είναι το 2002; Τότε που τα υπόλοιπα των αποθεματικών των ταμείων (οι ασφαλισικές και συναταξιοδοτικές μας αποταμιεύσεις δηλαδή) μετατράπηκαν σε ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου προκειμένου να χρηματοδοτηθούν έργα γύρω από την Ολυμπιάδα αλλά και τα ολυμπιακά έργα. Έργα υπερτιμολογημένα, που φυσικά ανατέθηκαν σε υμέτερους με συνοπτικές διαδικασίες.
Πόσο μακριά είναι το 2010 με το κούρεμα των ομολόγων αυτών μέσω του PSI; Πόσο διαρκές ήταν και παραμένει το party των φαρμακευτικών εταιρειών και των βιομηχάνων ιδιοκτητών του. για τις προμήθειες φαρμακευτικού και λοιπού υλικού στα Δημόσια νοσοκομεία;
Κρατάει πάνω από σαράντα χρόνια αυτή η κολώνια!
Επενδύσεις – Ανάπτυξη!
Καινοτόμες λύσεις!
‘Κονόμες για λίγους! Ληστεία των κόπων και υποθήκευση του μέλλοντος για τους πολλούς!
Πώς θα ήταν σήμερα η κατάσταση στα Δημόσια νοσοκομεία, την πρωτοβάθμια υγεία, την περίθαλψη και αποκατάσταση, την φροντίδα των ηλικιωμένων, αν δεν είχαν χαθεί –κλαπεί εκείνα τα δεκάδες δις € από τα αποθεματικά των ταμείων;
Πώς θα ήταν, πόσο θα ήταν αριθμητικά και πώς θα αμειβόταν το ιατρικό – νοσηλευτικό προσωπικό;
Πώς θα αντιμετωπίζονταν σήμερα κάθε περιστατικό αν δεκάδες χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές που σπούδασαν στα ελληνικά Δημόσια πανεπιστήμια δεν έπαιρναν το δρόμο της μετανάστευσης;
Και κυρίως σε ό,τι αφορά στο σήμερα, πώς θα αντιμετωπιζόταν μία πανδημία όπως αυτή του κορονοϊού;
Ας πάμε στο προκείμενο: Πού στηρίζεται η πολιτεία, το σημερινό κράτος των ελαχίστων «Αρίστων», η δημόσια διοίκηση στην αντιμετώπιση της κρίσης που βρίσκεται προ των πυλών; Στο Δημόσιο σύστημα υγείας φυσικά!
Σε υποδομές που πάσχουν καταφανώς, στο αποδεκατισμένο «κουρασμένο» και κυρίως κακοπληρωμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Σε όλους εκείνους που δεκαετίες τώρα λοιδορήθηκαν, αλλά όλοι σήμερα τους αναγνωρίζουν, θέλοντας και μη, έναν αδιαμφισβήτητα –δεδομένων των συνθηκών – ηρωικό ρόλο!
Σ’ εκείνους που σήμερα υπεράνθρωπα μοχθούν από καθήκον, επαγγελματισμό, ανθρωπιά και φιλότιμο!Σε όλους αυτούς που κοιτάμε στα μάτια και τους λέμε: «Πες μας μια καλή κουβέντα Γιατρέ»! «Κάνε κάτι στον άνθρωπο μας Γιατρέ», «Έλα και σ’ εμάς για μια στιγμή κορίτσι μου»
Κι εκείνοι που μας κουνούσαν το δάχτυλο; Οι «Επενδυτές» με τα λεφτά από τις κρατήσεις και τις εισφορές μας; Οι τζογαδόροι των αποταμιεύσεων μας; Οι εργολάβοι που πληρώνονταν αδρά υπερτιμολογώντας; Οι Φαρμακοβιομήχανοι – Εισαγωγείς που τιμολογούσαν με πίστωση χρόνου σε δεκαπλάσιες τιμές απ τις κανονικές; Οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι που καθάριζαν με το αζημίωτο πριν από αυτούς για αυτούς;
Όλοι αυτοί προκειμένου σήμερα να σώσουν το πολιτικό και βιολογικό τους τομάρι, την ξεπεσμένη τιμή και υπόληψή τους ακουμπάνε πού αλλού, ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ!
Στις τσακισμένες -με δική τους αποκλειστική ευθύνη -υποδομές και το αξιοθαύμαστο προσωπικό του.
«Ό,τι σταυρώνεις, το προσκυνάς»… έγραφε ο Νίκος Γκάτσος και μελοποιούσε ο μοναδικός Μάνος Χατζιδάκις!
Μόνο που εδώ πρόκειται για μια υπόθεση ζωής και θανάτου! Και για κακή τους τύχη ό,τι χρόνια τώρα κατέστρεφαν, αυτό τώρα περιμένουν να τους σώσει. Είναι αναγκασμένοι να κρεμάσουν όλες τους τις ελπίδες, ακόμη και τις πολιτικές, σ’ εκείνο που σκόπιμα και συνειδητά λήστευαν και αποδομούσαν! Και αυτό δεν είναι φυσικά οι απροσπέλαστες από κάθε άποψη υποδομές της ιδιωτικής υγείας στην Ελλάδα.
Δυστυχώς κύριοι της «Αριστείας» και των Ιδιωτικών «επενδύσεων» δεν ζούμε στον ίδιο κόσμο! Στην ίδια χώρα μπορεί, αν και πολύ αμφιβάλλω ακόμη και γι’ αυτό!
Αλλού ζούμε και θα συνεχίσουμε να ζούμε διαφορετικά.
Το έφερε η μοίρα όμως να είμαστε υποψήφιοι να νοσήσουμε από τον ίδιο ιό, έναν ιό που δεν κάνει ταξικές διακρίσεις. Γιατί πολύ απλά συνυπάρχουμε. Στη δουλειά, στο δρόμο στο κοινό μας περιβάλλον και αλλού…
Και γνωρίζετε καλά πως είμαστε πολλοί, ενώ εσείς ελάχιστοι. Δεν είστε φυσικά άριστοι, μα αμόρφωτοι υβριστές και υπονομευτές του συστήματος της Δημόσιας Υγείας.
Αυτοί που τώρα στην ανάγκη, τώρα που φτάνει ο «κορονοϊός στο χτένι», εξαγγέλλετε ό,τι μισείτε: Προσλήψεις ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο. Εσείς. που μας κουνούσατε το δάχτυλο χρόνια για το δήθεν υπεράριθμο και σκανδαλωδώς αμειβόμενο προσωπικό υγείας!
Ελπίζω να ανακαλύψετε κάποια επιπλέον χρησιμότητα για το δάχτυλό σας αυτό… Προς το παρόν βγάλτε το σκασμό και αγκαλιάστε –υποκριτικά έστω – το προσωπικό που εργάζεται στην υγεία.
Αυτοί είναι οι ήρωες, οι πραγματικοί άριστοι των ημερών που διανύουμε!
Και κάτι τελευταίο: Εσείς δεν μπορείτε να υπάρξετε χωρίς εμάς, ενώ εμείς μπορούμε κάλλιστα και χωρίς εσάς .
Αφήστε που θα είχαμε την υγειά μας τα νοσηλευτικά μας ιδρύματα, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές μας, όπως τους και μας αξίζει! Αλλά αυτό είναι μια συνολικότερη κουβέντα, σίγουρα όχι της παρούσης.
Μην ανησυχείτε όμως, θα τα πούμε για όλα αυτά εν ευθέτω χρόνω!
*Π.Α.Λαζαρίδης
