«Πνιγμένοι» στην ατυχία τους

Στο ίδιο έργο θεατές για δεύτερη φορά σε διάστημα λιγότερο του ενός μήνα είναι οι κάτοικοι του Βόλου. Μετά την προηγούμενη καταστροφική κακοκαιρία η οποία είχε ως τραγικό απολογισμό την απώλεια δεκαεπτά ανθρώπων έρχεται ένα δεύτερο χτύπημα για να σπρώξει πιο χαμηλά στην απελπισία τους κατοίκους της περιοχής. Η εικόνα, είναι για ακόμα μια φορά πάνω κάτω η ίδια, με τη μόνη διαφορά ότι η κακοκαιρία έχει άλλο όνομα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζει σαν μια σειρά αφιερωμένη σε φυσικές καταστροφές και χθες περάσαμε στο τρίτο επεισόδιο καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις πλημμύρες που προκλήθηκαν από τον Ιανό. Δυστυχώς οι επιστήμονες, βουλευτές, υπουργοί που φιλοξενήθηκαν στα διάφορα ΜΜΕ και προσπάθησαν να τοποθετήσουν χρονολογικά πλημμυρικά φαινόμενα ίδιας έντασης, διαψεύστηκαν από την ίδια τη φύση λίγες μόνο μέρες μετά. 

Η επίκληση στα Θεία και η ατυχία του Βόλου 

Όπως και στις προηγούμενες πλημμύρες, έτσι και στη χθεσινή, δεν έλειψε το επικοινωνιακό σόου το οποίο πλέον είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Δήμαρχο του Βόλου και φυσικά υποστηρίζεται στο έπακρο από τα τηλεοπτικά μέσα μοιράζοντας απλόχερα γέλιο και ταυτόχρονα δείχνοντας την κατάντια της σημερινής Ελλάδας. Το σόου λοιπόν ξεκίνησε με τον Δήμαρχο που διερωτάται χαρακτηριστικά για το που είχε ο Θεός αυτή την βροχή και την άφησε στο Βόλο και τη σκυτάλη παίρνει ο κ. Βορίδης που επικαλείται την τύχη για ακόμα μια φορά και την ενοχοποιεί. Η τύχη, είναι εκείνη η λέξη που συνοδεύει κάθε έγκλημα σε αυτήν την τριτοκοσμική χώρα για να αποφευχθεί η αναζήτηση ευθυνών. Σε ένα ακόμα βίντεο, μιας και ο Δήμαρχος φαίνεται να είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με την κάμερα, ανέφερε ότι η χθεσινή βροχή είναι χειρότερη από εκείνη της 6ης Σεπτεμβρίου οπότε η λάσπη, τα φερτά υλικά και οι καταστροφές που προκλήθηκαν και πάλι είναι πλήρως δικαιολογήσιμες και μη ελεγχόμενες. «Πού πάτε»; Σε ρόλο τροχονόμου ή σωτήρα φωνάζει λες και βρίσκεται σε πάγκο λαϊκής παρακαλώντας τους πολίτες να πάνε σπίτι τους. Αν ωστόσο τον ενδιέφερε πραγματικά το που πάνε, δεν θα φώναζε σε αυτούς που παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα αλλά σε εκείνους τους εργοδότες που ανάγκασαν όλους αυτούς τους δήθεν απερίσκεπτους να βρίσκονται στο δρόμο. Βέβαια είναι πολύ πιο εύκολο να φωνάζεις σε έναν εργαζόμενο παρά να βρεθείς απέναντι σε ένα «μεγάλο κεφάλι» με το οποίο μπορεί να διατηρείς και μια σχέση αλληλοεξυπηρέτησης. 

Αναζητώντας τον Αλκίνοο 

Σίγουρα θα θυμάστε, αν όχι θα σας το επαναλάβω ευθύς αμέσως, την κόντρα που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στον κ. Μπέο και τον κ. Ιωαννίδη. Τι είχε πει τότε ο κ. Ιωαννίδης; Είχε πει την αλήθεια. Το πιο σημαντικό που είπε ήταν ότι επιλέγουμε πάλι και πάλι όσους μεθοδικά μας καταστρέφουν. Δεν είναι καθόλου τυχαία η επανεκλογή του κ. Καραμανλή λίγο μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη. 

Αυτή η αλήθεια όμως είναι ίσως θα έλεγε κάποιος το αγκάθι στο λαιμό κάθε πολιτικάντη. Η αλήθεια αυτή, μπορεί να αναδείξει τη σαπίλα που κρύβεται κάτω από ένα σύστημα μέρος του οποίου είναι ο πρωθυπουργός, υπουργοί, βουλευτές, περιφερειάρχες, δήμαρχοι κλπ. Αν αναδειχθεί όμως αυτή η σαπίλα και το σύστημα αυτό κλονιστεί, άρα και οι σχέσεις κλονιστούν τότε το «μεγάλο φαγοπότι» για λίγους θα πάψει να υφίσταται και όλοι αυτοί θα πρέπει να κάνουν έργα, πράγμα άγνωστο και εξαιρετικά κουραστικό. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε αυτό το σύστημα, η αλήθεια θάβεται και ο άνθρωπος που θα τολμήσει να την πει «κρεμάται στα μανταλάκια» μέχρι τον πλήρη εξευτελισμό του. Στο στόχαστρο λοιπόν για δεύτερη φορά είναι ο κ. Ιωαννίδης ο οποίος με λίγους στίχους πλαισιωμένους από νότες περιέγραψε σε δύο λεπτά την τραγική αυτή κατάσταση.

Προστατεύστε τους εαυτούς σας 

Η φράση που περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τη ζωή στην Ελλάδα. Σε μια ελεύθερη μετάφραση καταλήγουμε πάλι σε μια γνώριμη φράση την «ατομική ευθύνη». Η φράση αυτή έκανε πρεμιέρα λίγα χρόνια πριν επί κορονοϊού τότε που η αύξηση στον αριθμό των κρουσμάτων και των θανάτων ήταν αποτέλεσμα έλλειψης ατομικής ευθύνης κι όχι έλλειψης κλινών σε ένα σύστημα υγείας που η λειτουργία του βασιζόταν στο φιλότιμο των ανθρώπων που το στελεχώνουν. Ο καθένας από εμάς έχει χρέος να βρει ένα τρόπο να σωθεί από τις πυρκαγιές, τους ιούς, τις πλημμύρες, τα χιόνια, τα κρατικά εγκλήματα. Είναι απολύτως φυσιολογικό σε ένα ολοκληρωτικά διαλυμένο κράτος ο πολίτης να πρέπει να βρει κάποιον τρόπο να σωθεί. 

Η κυβέρνηση ωστόσο έχει άλλη γνώμη μιας και αυτή την περίοδο για την πασαρέλα στα κανάλια τοποθέτησαν τον κ. Βορίδη ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μόνοι τους. Η αλήθεια είναι ότι ίσως και να μην είναι μόνοι τους αλλά σίγουρα δεν είναι μαζί με το κράτος. Μετά τις υποσχέσεις των πρώτων ωρών που δόθηκαν φυσικά από κυβερνητικά χείλη, στις πληγείσες περιοχές ήταν οι πυροσβέστες, ο στρατός και πληθώρα εθελοντών. Είναι η ίδια ακριβώς τριπλέτα που θα συναντήσει κάποιος στα χιόνια και τις πυρκαγιές να προσπαθούν με αυταπάρνηση να σώσουν ότι μπορούν με λιγοστά μέσα και ενάντια σε ένα κράτος που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει όλες τις καταστροφές επιφανειακά. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους δεν δόθηκε ποτέ δημόσιο βήμα ώστε να μάθει ο απλός πολίτης την πραγματική κατάσταση που επικρατεί. Να θυμίσουμε δε ότι το κράτος που σύμφωνα με τον κ. Βορίδη είναι δίπλα στους πλημμυροπαθείς, πήγε μετά από μέρες να καταγράψει τις ζημιές και φυσικά όχι σε όλες τις περιοχές ενώ τα άτυχα ζώα που πνίγηκαν με το πέρασμα του Daniel, τα συνέλεξαν οι απλοί πολίτες καθώς οι περιοχές εκείνες είχαν μετατραπεί σε μια υγειονομική βόμβα. Το κράτος που περιγράφει είναι μάλλον εκείνο που αρκείται στα πενιχρά επιδόματα που παρουσιάζουν σαν οικονομική στήριξη σε όλους εκείνους που έχασαν ότι έχτισαν με κόπο μιας ζωής. Στα ίδια επιδόματα εξαντλήθηκε και η βοήθεια που παρείχε το κράτος στον Ιανό χωρίς να γίνει τίποτα παραπάνω όσον αφορά τα αντιπλημμυρικά έργα. Τα επιδόματα αυτά θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται ως αφετηρία για περαιτέρω χρηματοδότηση των περιοχών αυτών με σκοπό να επουλωθούν οι πληγές όσο καλύτερα γίνεται και ταυτόχρονα να κατασκευαστούν έργα, δίνοντας έμφαση στην πρόληψη για να μην ξαναπνιγούν οι καταραμένες και εξαιρετικά άτυχες περιοχές του Θεσσαλικού κάμπου. 

Άρα, όσο πλάτη κι αν βάλουμε κ. Μητσοτάκη αυτό το δημιούργημα δεν θα γίνει ποτέ κράτος.

Το άδειο πορτοφόλι 

Σε ένα αλαλούμ κατέληξε η χρηματοδότηση των αντιπλημμυρικών έργων της Θεσσαλίας. Ποιο είναι τελικά το ποσό που δόθηκε στην περιφέρεια; «Εκατόν σαράντα εκατομμύρια» είπε ο κ. Βορίδης, «κάτω από εκατό εκατομμύρια» ο κ. Αγοραστός για όλη την περιφέρεια! Αυτά τα λίγα εκατομμύρια διαφορά, δεν χάθηκαν, απλά δεν δόθηκαν σε αντιπλημμυρικά έργα. Βρίσκονται σίγουρα σε κάποια τσέπη, μάλλον εργολάβου. Όπου και να πήγαν αυτά τα χρήματα, δεν έχει καμία σημασία καθώς σίγουρα δεν χρησιμοποιήθηκαν για το λόγο που είχαν παρθεί. Επίσης, μετά την ανυπολόγιστη καταστροφή πριν περίπου είκοσι μέρες, θα φανταζόταν κανείς πως θα έχουν έστω καθαριστεί τα ρέματα και τα φρεάτια από φερτά υλικά. Αυτές οι εργασίες δεν απαιτούν υπέρογκη χρηματοδότηση και ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσε να γίνει σε πρώτη φάση ώστε να θωρακιστεί όσο το δυνατόν καλύτερα η πόλη του Βόλου από μια επερχόμενη κακοκαιρία. Όπως σε όλες τις καταστροφές ετεροχρονισμένα ψάχνουμε που πήγαν τα λεφτά, που είναι τα έργα και που πήγε τελικά η ευθύνη. Δυστυχώς όπως είπε και ο κ. Ιωαννίδης ερχόμαστε από τη χώρα που θα ψηφίσουν πάλι τον ίδιο άνθρωπο ή τους ίδιους ανθρώπους. Ελπίζω και νομίζω και άλλοι εκτός από εμένα, στις επερχόμενες εκλογές να διαψευστεί ο κ. Ιωαννίδης. Ελπίζω να μην κυριαρχήσει η πολιτική εκείνη που βάζει στην ίδια ζυγαριά το κόστος με την ανθρώπινη ζωή. Ελπίζω να μην πνιγούμε στη λήθη μας γιατί βαδίζουμε πλέον σε ένα δρόμο που γυρισμό δεν έχει. Ας είναι ο θυμός και η θλίψη κινητήριες δυνάμεις για την εκλογή ανθρώπων που θα υστερούν σε επικοινωνιακά τεχνάσματα αλλά θα υπερτερούν σε έργα. Δυστυχώς έχουμε καταλήξει σε μια γενικότερη εξαθλίωση και το «πάμε κι όπου βγει» έχει γίνει η καθημερινότητά μας. Καθημερινότητα στην οποία ο καθένας μας πρέπει να βρει τρόπο να επιβιώσει σε ένα κράτος που καίγεται, πλημμυρίζει, σκοτώνει σε τρένα και πλέον και σε καράβια και κοστολογεί πολύ φθηνά την ανθρώπινη ζωή. 

Σταματία Κύρλα