Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;
Μια σειρά περιστατικά αποδεικνύουν ότι για το κυβερνητικό προσωπικό και εκείνους που το περιστοιχίζουν δεν ισχύουν οι κανόνες της συνεταγμένης πολιτείας. Είναι αυτό που είχε περιγράψει γλαφυρά στη Φάρμα των Ζώων ο Τζορτζ Όργουελ, ότι «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα».
Σχεδόν πριν δύο εβδομάδες, στις 25 Μαρτίου 2021 γιορτάσαμε 200 χρόνια απ’ την έναρξη της ελληνικής επανάστασης (κάτι που ιστορικά αποδεικνύεται ψευδές, καθώς η ελληνική επανάσταση είχε ξεκινήσει νωρίτερα, αλλά αυτό δεν εντάσσεται στη θεματολογία του παρόντος άρθρου). 200 χρόνια, λοιπόν, μετά την επανάσταση απορεί κανείς αν πράγματι υπάρχει ισονομία σ’ αυτόν τον τόπο ή μήπως συνεχίζουν να υπάρχουν οι σύγχρονοι «κοτσαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες», που δεν καταλαμβάνονται από το γράμμα του νόμου.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε παλαιότερα περιστατικά παραβίασης της νομοθεσίας σχετικά με τον κορονοϊό, όπως η επίσκεψη στην Ικαρία, που συνοδεύτηκε από πομπώδη πανηγύρια και συνωστισμούς, τη στιγμή που τα κρούσματα είχαν εκτοξευτεί και οι ΜΕΘ, αριθμητικά, αποδεικνύονταν ανεπαρκείς. Ούτε καν στα βαφτίσια που έγιναν με νονό τον αντιπρόεδρο της ΝΔ και υπουργό ανάπτυξης, Άδωνι Γεωργιάδη, όταν η Αττική βρισκόταν σε «βαθύ κόκκινο» και απαγορεύονταν η διεξαγωγή μυστηρίων (με λίγα λόγια δύο… θεσμοί παραβιάζουν τις υπουργικές αποφάσεις που οι ίδιοι θεσπίζουν και στη συνέχεια μετακυλίουν την ευθύνη στη νέα γενιά που, κατά την άποψή τους, συμμετέχοντας στις διαδηλώσεις, συμβάλλει στη μετάδοση του ιού).
Άλλωστε, δεν χρειάζεται να πάμε τόσο πίσω χρονικά, αφού υπάρχουν πολύ πιο πρόσφατα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι για το κυβερνητικό προσωπικό και εκείνους που το περιστοιχίζουν δεν ισχύουν οι κανόνες της συνεταγμένης πολιτείας. Είναι αυτό που είχε περιγράψει γλαφυρά στη Φάρμα των Ζώων ο Τζορτζ Όργουελ, ότι «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα».
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, πριν λίγες μέρες φιλοξενήθηκε στον ΣΚΑΪ, στην εκπομπή του γνωστού για τις φιλοκυβερνητικές του απόψεις, Δημήτρη Οικονόμου, η Ντόρα Μπακογιάννη. Σε ερώτηση που της τέθηκε, αν θα πάει το Πάσχα στην Κρήτη, απάντησε: «εμένα δεν θα με κρατήσει κανένας να μην πάω στην Κρήτη». Διερωτώμαι, αν η κ. Μπακογιάννη, που αργότερα ανεκάλεσε, θα πραγματοποιούσε το ταξίδι της στην Κρήτη υπό το κράτος περιοριστικών της μετακίνησης μέτρων και με αντίστοιχο αριθμό κρουσμάτων. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η άποψη αυτή δεν με ξενίζει τόσο, απλά γιατί άποψή της είναι και για αυτή κρίνεται. Αυτό που σίγουρα με ξενίζει (μετριοπαθές ρήμα) είναι η αντίδραση των δημοσιογράφων που αντί να ζητήσουν διευκρινίσεις, ρωτάνε αν εμείς οι υπόλοιποι, ο λαός, θα μπορέσουμε να μετακινηθούμε! Λες και η κ. Μπακογιάννη είναι κάτι ανώτερο του λαού. Λες και για το λαό ισχύει κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι για την κ. Μπακογιάννη.
Το θέμα, βέβαια, που απασχολεί έντονα τον τελευταίο καιρό την επικαιρότητα και που αποδεικνύει με βαρύγδουπο τρόπο την διακριτική μεταχείριση ορισμένων είναι αυτό του Μένιου Φουρθιώτη. Από τότε που σχολιάζω την πολιτική επικαιρότητα, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα αναγκαζόμουν να κάνω λόγο για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Να που η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατόρθωσε –γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να εντάξει έναν άνθρωπο που έγινε γνωστός ως μάνατζερ μιας πορνοστάρ στην πολιτική ζωή της χώρας! Ο Μένιος Φουρθιώτης δεν έχει απλά προσωπική αστυνομική φύλαξη, η οποία πληρώνεται με λεφτά του ελληνικού λαού, κατόπιν εντολής του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αλλά είναι και εκείνος καθ’ υπόδειξη του οποίου συλλαμβάνονται δημοσιογράφοι και ο οποίος έχει τη δυνατότητα να εισβάλει σε γραφεία υπουργών, να απειλεί (απορεί κανείς με τί) υπουργούς χωρίς καμία γι αυτόν επίπτωση! Φτάσαμε, δηλαδή, στο σημείο ο Μένιος Φουρθιώτης να αποτελεί ρυθμιστικό παράγοντα της πολιτικής ζωής της χώρας! Συνειρμικά μου ‘ρχεται στο μυαλό η προεκλογική δήλωση δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα είναι μια κυβέρνηση των αρίστων…
Τη στιγμή που τα θύματα του κορονοϊού ξεπερνάνε τις 8.000 και τα καθημερινά κρούσματα τις 4.000 και μέλη της επιτροπής λοιμωξιολόγων προβαίνουν σε κυνικές δηλώσεις τύπου «μόλις το 20% των ασθενών χάνουν τη ζωή τους εκτός ΜΕΘ», το κράτος υποχωρεί μπροστά στα συμφέροντα της οικογένειας που το κυβερνά και των «Φουρθιώτηδων». Και, για να κλείσω, μετά από 58 ολόκληρα χρόνια, το ερώτημα παραμένει ίδιο: ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;
