Πολύ τους έτσουξε το «κυβέρνηση “μούφα”» του Κουτσούμπα για την «πρώτη φορά αριστερά»…

Με στρατευμένα τρολ στο διαδίκτυο απάντησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εύστοχη τοποθέτηση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, ότι αυτό που έλεγαν οι Συριζαίοι καταχρηστικά «πρώτη φορά αριστερά» ήταν μια κυβέρνηση «μούφα».

«Μούφα» βέβαια από την σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, γιατί μια χαρά τα ισχυρά επιχειρηματικά και καπιταλιστικά συμφέροντα πρόσθεσαν στη φαρέτρα τους μέτρα που αξίωναν, για να θωρακίσουν την κερδοφορία τους και να συνεχιστεί απρόσκοπτα η διευρυμένη κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή.

«Μούφα» ήταν για αυτούς που πίστεψαν τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ «ότι με ένα άρθρο και ένα νόμο θα καταργούσε τα μνημόνια», «ότι θα χόρευε στο ταψί τις αγορές» και τις άλλες φαιδρότητες που έλεγε για να χειραγωγήσει την λαϊκή ψήφο που εκείνο το διάστημα βρισκόταν σε αγωνιστικές διεργασίες και ζυμώσεις, με αρκετό κόσμο να κατεβαίνει στους δρόμους και να αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική, την πολιτική των «μνημονίων».

Δεν ήταν «μούφα» για τον Λάτση που ευχαρίστησε δημόσια τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που διευκόλυναν να παραδώσουν το «Ελληνικό» σε όμιλο συμφερόντων του, για να την εκμεταλλευτεί κατασκευάζοντας ουρανοξύστες και καζίνα, ονομάζοντας τον παρασιτισμό ανάπτυξη.

«Μούφα» ήταν για όλους αυτούς που ψήφισαν «ΟΧΙ» στο παραπλανητικό δημοψήφισμα και το έκανε ένα μεγάλο ΝΑΙ ο ΣΥΡΙΖΑ, φέρνοντας ένα τρίτο «μνημόνιο» και μάλιστα το χειρότερο, σαν αποτέλεσμα της δήθεν περήφανης διαπραγμάτευσης του.

Σκούζει από τότε ότι δεν ήθελε, αλλά δεν γινόταν αλλιώς, συνεχίζοντας τον εμπαιγμό απέναντι στον Ελληνικό λαό λέγοντας προεκλογικά ότι την «δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς».

Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και την πρώτη φορά έτσι και τώρα έχει στρατηγική και πολιτική προσαρμοσμένη σε αυτή.

Πολιτική για να διαχειριστεί το σύστημα, που την πραγματική εξουσία την έχουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, το μεγάλο κεφάλαιο, οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής που δεν αμφισβητεί, για αυτό παίρνει και επαίνους από εκπροσώπους τους.

Σε αυτή την κατεύθυνση επιλέχτηκε την προηγούμενη φορά να αναλάβει την κυβερνητική εξουσία, αφού εκτιμήθηκε η ικανότητά του την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, να χειραγωγήσει την λαϊκή διαμαρτυρία και να την εγκλωβίσει σε λύσεις διαχείρισης, αποσκιρτώντας τον ριζοσπαστισμό που φοβόταν και φοβάται το σύστημα και η άρχουσα τάξη.

Λέει ψέματα ότι δεν ήξερε, δεν γνώριζε, ότι αναγκάστηκε.

Και ήξερε, και γνώριζε, και στρατηγική είχε, και έπαιξε τον ρόλο του σωστά, καναλιζάροντας  την λαϊκή αμφισβήτηση στα πλαίσια του συστήματος, για να αποστειρωθεί από δυναμισμό και ριζοσπαστικό – πολιτικό περιεχόμενο, παροπλίζοντας και απογοητεύοντας στο τέλος πολλές δυνάμεις που πίστεψαν σε αυτόν και στο ψευδεπίγραφο σύνθημα της «πρώτης φοράς αριστερά».

Και λέμε ότι είχε στρατηγική που υπηρέτησε με συνέπεια και συνεκτικότητα, γιατί κανένα «μνημόνιο» δεν τον υποχρέωσε να συνάψει συμφωνία με την αμερικανική κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας τον τότε πρόεδρο Τραμπ «διαβολικά καλό», συμφωνία που αποτελεί την βάση για την μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο των αμερικανονατοϊκών, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις μετέπειτα εξελίξεις.

Κανένα «μνημόνιο» δεν τον δέσμευε να ψηφίσει την κοινή δήλωση  ΕΕ – Τουρκίας για το προσφυγικό – μεταναστευτικό, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αποθήκες ψυχών και να εργαλοποιείται το ζήτημα αναλόγως με τα πολιτικά παιχνίδια της κάθε πλευράς.

Κανένα «μνημόνιο» δεν τον δέσμευε να ψηφίσει την νατοϊκής κοπής «συμφωνία των Πρεσπών», διευκολύνοντας με αυτό τον τρόπο τα σχέδια των αμερικανονατοϊκών στην ευρύτερη περιοχή, δημιουργώντας συνθήκες μπαρουταποθήκης.

Αυτή την αντιλαϊκή στρατηγική θέλει να συγκαλύψει και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ότι αυτή συμπλέει και με τους άλλους μνηστήρες της αστικής εξουσίας, κατά κόρον την ΝΔ και μετά με τον «συγκολλητή» αντιλαϊκών κυβερνήσεων, του έμπειρου σε αντιλαϊκές διαχειρίσεις ΠΑΣΟΚ.

Σε αυτά τα αντιδραστικά – αντιλαϊκά σχέδια θέλουν να μπλέξουν και το ΚΚΕ με ύπουλους, σκιώδης τρόπους και προβοκατόρικα τρολλαρίσματα στο διαδίκτυο.

Το ΚΚΕ διαμηνύει ξεκάθαρα ότι η επόμενη κυβέρνηση, όποια μορφή και να έχει, θα είναι  αντιλαϊκή από χέρι και χειρότερη από την προηγούμενη, αφού θα διαχειριστεί το «υπερμνημόνιο» του «ταμείου ανάκαμψης», που αξιώνει προαπαιτούμενα μέτρα και θα κάνει την ζωή του Ελληνικού λαού ακόμη πιο δύσκολη.

Θυμίζουμε άλλη μια φορά ότι το «ταμείο ανάκαμψης» είναι το κοινό πρόγραμμα ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ και είναι ένα νέο «μνημόνιο».

Από αυτή την σκοπιά το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι να υπάρχει  σταθερή – δυνατή διακυβέρνηση που θα επιτίθεται στον λαό νομοθετώντας  εις βάρος του, αλλά αν ο λαός θα είναι δυνατός για να σταθεί με αξιοπρέπεια στα πόδια του, να πάρει ανάσα και να μπει στον αγώνα μπροστά, για να παρεμποδίσει μέτρα, να ακυρώσει άλλα στην πράξη, να διεκδικήσει με βάση τις ανάγκες του, ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας – εξουσίας.

Και δυνατός λαός σημαίνει δυνατό ΚΚΕ παντού.

Ο λαός μπορεί να κάνει την διαφορά στις 21 Μαΐου, ψηφίζοντας με κριτήριο συνολικά την ζωή του, με κριτήριο τις αγωνίες, την πραγματική ελπίδα και προοπτική του, υπερψηφίζοντας παντού τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.

Παναγιώτης Σαββίδης

Φωτογραφία: Dimitris Kapantais / SOOC