Στο Φαρσακίδη το Γιώργο

Στο Φαρσακίδη το Γιώργο, τον Φαρσακίδη της Κρήνης, του Χορτιάτη, της Μακρονήσου και άλλων.

Από τον αναγνώστη και φίλο του περιοδικού, καθηγητή του ΑΠΘ Λεωνίδα Αγγέλη, λάβαμε και με χαρά δημοσιεύουμε το κείμενο που ακολουθεί:

Στο Φαρσακίδη το Γιώργο, τον Φαρσακίδη της Κρήνης, του Χορτιάτη, της Μακρονήσου και άλλων.

Είδες κανένα του σκίτσο; Διάβασες κανένα του βιβλίο; Και γράφει τόσο ωραία! Και έκανε και τόσο ωραία σκίτσα! Κι ας έχει στραπατσαρισμένα και τα δυό του χεράκια.

Το “ρωσσάκι” έστειλαν οι σύντροφοί του στην Κρήνη της Χαλκιδικής να σκιαγραφήσει τις θέσεις των γερμανών και να πάει η ομάδα στη συνέχεια να τους κοπανήσει. Και τις σκιτσάρισε…

Στην Κατσίκα, το βουναλάκι, θα ήταν η κυρίως ομάδα και κάποιοι, μαζί και ο Φαρσακίδης, θα  πλησίαζαν τους γερμανούς από θέση μάχης και τους πλησίασαν. Σύνθημα από την Κατσίκα θα ερχόταν, πότε να δράσουν. Και έδρασαν, πριν το σύνθημα δοθεί. Νεκροί γερμανοί τόσοι και ένας αντάρτης, ήξεραν στο χωριό…

“Επισκέφτηκα το χωριό και τον τόπο της μάχης. Και τον τσοπάνη ρώτησα αν ήξερε, και ήξερε. “Τόσοι γερμανοί και ένας αντάρτης νεκρός” είπε και αυτός. Δεν του είπα”, είπε ο Φαρσακίδης, “πως ο αντάρτης είμαι εγώ.”

Δεν θα πρόσεξε και τα χέρια του να υποψιασθεί και να ρωτήσει.

“Οι σύντροφοι μου με μάζεψαν. Στην πλάτη με κουβάλησε ο καπετάνιος”, είπε και τ’ όνομα του. Πόσα ονόματα να συγκρατήσουμε κι εμείς. Γέμισε η αποθήκη του μυαλού μας και πολλά μπερδεύονται. Ποιός από το πρώτο, ποιός από το δεύτερο.

“Αφήστε με να πεθάνω”, τους είπε, όταν το αίμα κρουνός έτρεχε και “απόκαμα, ανάκαρα για παραπέρα δεν είχα…”

“Τη Παναγία σου”, μου είπε ο καπετάνιος, “εμείς δεν παρατάμε σύντροφο τραυματία”!

Τό ‘μαθα κι εγώ αυτό, αναγνώστη, από τα αιμοσταγή πρακτικά του Στρατοδικείου Ιωαννίνων του Απρίλη του 1947. “Ένας Αντώνης από τη Χόσεψη”, ο πατέρας μου, “εκτελούσε υπηρεσίαν συγκεντρώσεως των τραυματισμένων συμμοριτών”, ναι συμμοριτών, έγραφαν οι σιδερένιοι στρατοδίκες και δεν ήξεραν τι η ιστορία θα γράψει για αυτούς. Ξέρεις ποιά ιστορία…

Εκδήλωση στην Κρήνη έγινε, πόσα χρόνια μετά; Εκδήλωση για εκείνον και κείνα. Και προσοχή μη και τους Χρυσαυγίτες, ή λίγο Χρυσαυγίτες και πολύ δεξιούς προκαλέσουμε, δυσαρεστήσουμε.

Ο ίδιος δε μίλησε, δεν χρειάστηκε. Μίλησαν οι πράξεις του.

Τώρα στα 96 του, στο νοσοκομείο, να τον ξυρίσουν ζήτησε, γιατί επισκέψεις θάχει.

Νάταν
να έχει
πολλά ακόμα ξυρίσματα
και πολλές επισκέψεις
ο Γιώργος Φαρσακίδης
που τη ζωούλα του,
πολύ την τίμησε,
γιατί αυτός,
γόνος αστών,
για τους πολλούς αγωνίστηκε,
νάρθουν καλύτερες μέρες…

Νοσοκομείο Παπανικολάου,
25 Ιούνη 2020
Λεωνίδας Αγγέλης

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: