Στόχος η φθορά των συνειδήσεων
Ποιο τηλέφωνο να πάρεις για να καταγγείλεις, ότι το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ που χρειάζεσαι δεν «υπάρχει», το ραντεβού για το γιατρό κλείνεται δύο μήνες μετά και αν χρειάζεται να χειρουργηθείς, τότε πρέπει να έχεις και τη τύχη με το μέρος σου;
Θυμάμαι τότε στο στρατό -την περίοδο του πρώτου πολέμου του Κόλπου- όπου οι αξιωματικοί παραδέχονταν ότι «σας τρέχουμε για να μην έχετε χρόνο να σκέφτεστε πέφτετε σε κατάθλιψη και αυτοκτονείτε…»
Εκείνο το διάστημα είχα ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου «Στόχος η φθορά των Συνειδήσεων» του Εντουαρντ Ρόζενταλ . Ενα βιβλίο αποκαλυπτικό ,για τον τρόπο που επιχειρούν και καταφέρνουν να χειραγωγούν, τον τρόπο σκέψης, συμπεριφοράς και εν τέλει συνείδησης των ανθρώπων, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι-και όχι μόνο…
Στις μέρες μας, με αφορμή το τηλεφωνικό νούμερο «καταδότη» αλλά και τα τεκταινόμενα και γραφόμενα σε διάφορα ειδησεογραφικά site, μου έρχονται στο μυαλό διάφορες σκέψεις …
Δεν καπνίζω! Το ξεκίνησα και το έκοψα στην πρώτη Γυμνασίου, όταν κατάλαβα ότι αθλητισμός και κάπνισμα είναι δύο άσπονδοι εχθροί…
Αργότερα, που το «χόμπι» έγινε σπούδαγμα και το σπούδαγμα επάγγελμα, συνειδητοποίησα ότι το κάπνισμα είναι η λεωφόρος που θα σε οδηγήσει σε κείνο τον τύπο με τη πράσινη μπλούζα στην είσοδο του χειρουργείου να σου λέει «πρέπει να προσπαθήσεις να το ελαττώσεις…».
Και να που η Πολιτεία «υιοθετεί» τη σκέψη μου και αποφασίζει όχι μόνο να με αποτρέψει από το «τσακ» του αναπτήρα αλλά να βγάλει από μέσα μου και το «ρουφιάνο» για το γείτονα, το συνάδελφο που δε «γουστάρω»!
Από τις αρχές της δεκαετίας του 70 όμως η Πολιτεία ΗΞΕΡΕ!!! ότι το κάπνισμα βλάπτει, ότι το κάπνισμα σκοτώνει, ότι το κάπνισμα επιβάρυνε τα ασφαλιστικά ταμεία με δεκάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο!
Τι έκανε λοιπόν; Μεγάλωσε γενιές με τον “ανέμελο καβαλάρη του Marlboro “ ,με τον περιπετειώδη εργένη του Camel, με την «κυριλέ» κυρία Σαντέ με το λαϊκό Καρέλια και άλλα παρόμοια.
Γέμισε με πολλά δις, τις τσέπες των καπνοβιομήχανων, «διαφήμιζε» -η Πολιτεία- το τσιγάρο παντού, συνειδητά!
Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, την ίδια στιγμή, αρνούνταν την ασφάλιση σε καπνιστές…
Η υποκρισία σε όλο το μεγαλείο της…
Πώς όμως θα μπορούσες να ενοχοποιήσεις την εικόνα του Καρόλου Κουν με το τσιγάρο στο χέρι, το Σεφέρη με το τσιμπούκι του και το Ρίτσο στο ποίημα «…και το τσιγάρο κομμένο στη μέση γυρίζει από στόμα σε στόμα…»
Τι άλλαξε λοιπόν;
Απλούστατα η σύνταξη ‘’γίνεται’’ επίδομα και η ασφάλιση λειψή με αποτέλεσμα να στρέψουν τον κοσμάκη στην ιδιωτική ασφάλιση…
Έτσι κι αλλιώς δημόσια ασφάλιση ποτέ δεν υπήρχε στη πράξη, όπως δεν υπήρχαν δωρεάν παιδεία ,υγεία, αθλητισμός κ.α. Πάντα έπρεπε να βάλεις το χέρι βαθιά στη τσέπη, να τσοντάρεις για να έχεις πρόσβαση στα αυτονόητα…
Μήπως γονείς και μαθητές δεν γνωρίζουν ότι για να βγάλουν το περίφημο Δελτίο Υγείας ή για να συμμετάσχουν στους μαθητικούς αγώνες(sic) ,αναγκάζονται να πληρώσουν για εξετάσεις όπως καρδιολογικό έλεγχο ή όποιες άλλες εξετάσεις χρειαστούν;
Ποιο τηλέφωνο να πάρεις για να καταγγείλεις, ότι το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ που χρειάζεσαι δεν «υπάρχει», το ραντεβού για το γιατρό κλείνεται δύο μήνες μετά και αν χρειάζεται να χειρουργηθείς, τότε πρέπει να έχεις και τη τύχη με το μέρος σου…;
Εσύ θα πάρεις τηλέφωνο, όχι για να καταγγείλεις τη πολιτική που ‘’απομυθοποιεί’’την κάνναβη και τα ‘’μαλακά’’ ναρκωτικά, όχι το ‘’στραγγαλισμό’’ του ΚΕΘΕΑ, όχι για την προώθηση της μεθαδόνης, όχι για τη ζωή που σου στερούν αλλά επειδή θα είσαι το ‘’καλό παιδί’’ και ας κάνεις στη ζούλα και κανένα τσιγάρο…
Τι και αν πνίγεσαι με την πρώτη βροχή, λόγω των σιδερένιων γιγάντων που στέκουν πάνω από το κεφάλι σου, τι και αν καίγεσαι κυριολεκτικά και μεταφορικά από την ανυπαρξία πολιτικής που να σε προστατεύει, τι και αν σε λίγο καιρό μέσα από το γαλάζιο της θάλασσας μας θα ξεπροβάλουν απειλητικά οι σύγχρονες Λερναίες Υδρες που θα απομυζήσουν τον δικό σου και των παιδιών σου πλούτο, ΕΣΥ… καλός, υπάκουος, υποτακτικός ,προβλέψιμος θα περιμένεις να «καρφώσεις» τον παππού στο καφενείο που μαζί με τη πρέφα θα αποπειραθεί να κάνει το τσιγαράκι του…
Όπως και οι «άλλοι» πενταψήφιοι αριθμοί έχουν κρυφές χρεώσεις έτσι και αυτός σε «χρεώνει», κλέβοντας από τη συνείδηση σου το πυρήνα της, την αξιοπρέπεια, την διεκδίκηση, το θάρρος και την ευθυκρισία…
Σε μαθαίνει ,σε προπονεί, να κρύβεσαι, να κοιτάζεις με το βλέμμα χαμηλωμένο τους άλλους μήπως και εσύ είσαι στο στόχαστρο, να «νιώθεις» δυνατός πίσω από μία γραμμή τηλεφώνου, να κρύβεσαι στο καβούκι σου…
Το δικαίωμά σου στη ζωή δεν προστατεύεται, όταν ζεις στο παρασκήνιο, όταν συμβιβάζεσαι, όταν μαθαίνεις στα παιδιά «το μέτρο του εφικτού», όταν «κρύβεις» το όνειρο…
Θυμήσου:Στόχος, η φθορά των συνειδήσεων.
Σ. Ι.
