Τι λες ορέ ζαγάρι; Τσάμπα πήγε ο αγώνας και το αίμα μας;
Όπως δίκασαν εσένα και τον Πλαπούτα, για εσχάτη προδοσία, έτσι συνέχισαν να πορεύονται. Δικάζοντας, εξορίζοντας, εκτελώντας, όσους σήκωναν και σηκώνουν κεφάλι για μια πατρίδα λέφτερη. Εσείς μπορεί να μην γυρίσετε να τους γ…τε, αλλά σε αυτή την χώρα είμαστε κάποιοι που θα ολοκληρώσουμε το έργο και τον αγώνα σας.
-Αχ, Θοδωρή μου. Και πού να ξερες πώς κατάντησαν τα ζαγάρια. Καμαρώνουν που δίνουν το υστέρημά τους για να δολοφονούν λαούς. Δεν τους ενδιαφέρει που πλέον τίποτα δεν τους ανήκει. Ούτε μια πέτρα. Δεν αντιδρούν που πλέον πάνε σαν τα σκυλιά στο αμπέλι. Σε λίγο δε θα έχουν ούτε ένα κεραμίδι πάνω από την κεφαλή τους.
-Τι λες ορέ μη σε αφαλοκόψω. Τσάμπα πήγε ο αγώνας και το αίμα μας;
-Αυτό που σου λέω Θοδωρή μου.
Ραγιάδες ήταν, ραγιάδες ξαναείναι. Τώρα δεν έχουν τον Τούρκο πάνω από το κεφάλι τους, έχουν τον Αμερικανό, τον Εγγλέζο, τον Γερμανό. Και καμαρώνουν τα ζουλάπια για αυτό.
-Τι λες ορέ διαολόσπερμα; Ελωλάθηκες.
– Όχι Θοδωρή μου. Όπως δίκασαν εσένα και τον Πλαπούτα, για εσχάτη προδοσία, έτσι συνέχισαν να πορεύονται. Δικάζοντας, εξορίζοντας, εκτελώντας, όσους σήκωναν και σηκώνουν κεφάλι για μια πατρίδα λέφτερη. Έχουμε έναν λαό προσκυνημένο που σκιάζεται να τους γαμήσει και να αναπνεύσει λέφτερος..
-Μη στενοχωριέσαι ορέ. Αναθάρρεψε. Έτσι ήταν και τότε. Θα δεις, όσοι ακόμα πιστεύετε στον αγώνα, που δώκαμε τότε, θα καταφέρετε να λεφτερώσετε αυτόν τον τόπο. Μόνο μη δεχτείτε να έχετε κανέναν πάνω από το κεφάλι σας. Που να σας τον διορίσουν να σας διαφεντεύει.
-Δεν τα παρατάμε Θοδωρή μου. Δώσε τα χαιρετίσματα μου στον Καραϊσκάκη. Εσείς μπορεί να μην γυρίσετε να τους γαμήσετε, αλλά σε αυτή την χώρα είμαστε κάποιοι που θα το κάνουμε και θα ολοκληρώσουμε το έργο και τον αγώνα σας.
