Το κάλλος ουδείς εμίσησε
Το ασυνείδητο βαράει παλαμάκια σε μια γυναίκα με μεγάλα στήθη γιατί θα θηλάσει επαρκέστερα το μελλοντικό τέκνο κι ένας αρρενωπός άντρας με μούσκουλα θα προστατεύσει την οικογενειακή φωλιά από όλα τα δεινά. Όμως γιατί η Σιμόν Ντε Μποβουάρ θεωρούσε τον Σαρτρ τον πιο όμορφο άνθρωπο στον κόσμο; Ή γιατί αυτοκτόνησαν 13 παλικάρια για τα μάτια της μυστακιοφόρου πριγκίπισσας του Ιράν, Άνις Οντ Ντόουελ;
Τίποτα εκεί έξω δεν είναι όμορφο ή άσχημο, άσπρο ή μαύρο. Αν ένα δέντρο “υπάρχει” όταν δεν το κοιτάμε, είναι κάτι που δεν θα μάθουμε ποτέ – δεν έχουμε τον αισθητηριακό εξοπλισμό για μια τέτοια γνώση.
Όμως τι καθορίζει την ομορφιά; Ποια είναι η λεπτή γραμμή που χωρίζει το εύμορφο από το δυσειδές; Μήπως είναι η συμμετρία που γοητεύει το μάτι μας; Ή η απαιτούμενη επάρκεια για δυνατούς απογόνους είναι που ασυνείδητα μάς σπρώχνει προς ένα συγκεκριμένο ταίρι; Το ασυνείδητο βαράει παλαμάκια σε μια γυναίκα με μεγάλα στήθη γιατί θα θηλάσει επαρκέστερα το μελλοντικό τέκνο (έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες επιβίωσης), κι ένας αρρενωπός άντρας με μούσκουλα θα προστατεύσει την οικογενειακή φωλιά από όλα τα δεινά. Όμως γιατί η Σιμόν Ντε Μποβουάρ θεωρούσε τον Σαρτρ τον πιο όμορφο άνθρωπο στον κόσμο; Ή γιατί αυτοκτόνησαν 13 παλικάρια για τα μάτια της μυστακιοφόρου πριγκίπισσας του Ιράν, Άνις Οντ Ντόουελ; Η απάντηση βρίσκεται στον καθένα μας ξεχωριστά. Ή να το πω αλλιώς, υπάρχουν τόσοι ορισμοί της ομορφιάς όσοι και οι άνθρωποι που πατάμε πάνω στον δόλιο αυτόν πλανήτη. Η βιομηχανία της μόδας, βέβαια, θα κάνει τα πάντα για να μας πείσει πως μια Μπελούτσι και ένας Μπραντ Πιτ είναι ημίθεοι – κάθε μαγαζί έχει ανάγκη από κράχτες – όμως ο καθένας μας έχει μέσα του το δικό του μέτρο για το κάλλος. Κι αυτό δεν μπορεί να είναι οικουμενικό. Πώς το βρίσκουμε; Με ενδοσκόπηση, με αυτοπαρατήρηση. Πώς αλλιώς; Πετώντας στον κάλαθο ό,τι μας μάθανε, ό,τι μας “φόρεσαν” και τρέχοντας γοργά προς τον εαυτό μας. Μη ξεχνώντας, κατά τη διάρκεια του τρεχαλητού, πως η αγάπη κρύβει τα εγωιστικότερα ελατήρια. Αλλά χωρίς δαύτην δεν πάμε βήμα.
