«Τρείς Κουβανοί» στο βάθρο!

Κίνητρο λοιπόν! Αυτό επισκιάζει τα πάντα. Αν δεν πρόκειται για οικονομικό, είναι «όλα τα λεφτά»… Το οικονομικό κίνητρο είναι σήμερα ο πιο σοβαρός -αν όχι ο μόνος- λόγος προκειμένου να αναγνωριστεί κάποιος σαν ξεχωριστός και επιτυχημένος. Είναι η επιτομή των κινήτρων, χωρίς αυτό δεν κινείται τίποτα, δεν αποκτά νόημα και  συνέχεια η ζωή!  Στον κόσμο που ζούμε και πολύ περισσότερο σε αυτόν που θα ζήσουν τα παιδιά μας:

ΑΝ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ…  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΙΝΗΤΡΟ!

Ούτε λίγο ούτε πολύ αυτά μας διδάσκουν στα σχολεία, τα Πανεπιστήμια, στην καθημερινότητα μας. Αυτή είναι η επικρατούσα «θεωρία»  στη δουλειά, τις σχέσεις, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες ακόμη και στον έρωτα!

Σε λίγες μέρες άλλη μιά ολυμπιάδα θα είναι παρελθόν. Παραμένει το «Αρχαίο Πνεύμα» αθάνατο; Δεν θα το έλεγα! Οι εγχώριοι πανηγυριώτες περισσότερο μνημονεύουν τη ράτσα, το αίμα, το έθνος, την πατρίδα, την  φυλή, επιδιδόμενοι σ’ έναν απολογισμό μεταλλίων, παρά οτιδήποτε άλλο. «Ωραίοι τύποι» ο Τεντόγλου και ο Πομάσκι! Και χρυσό μετάλιο πήραν – αρνούμαι τη λέξη  «έφεραν»-  και αποκαλύψεις που έκαναν για το πώς ζουν και προπονούνται  και σεβασμό έδειξαν στην προσπάθεια των άλλων αθλητών,  ιδιαίτερα αυτών της Κούβας.

Αυτοί οι ωραίοι τύποι λοιπόν, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ΤΑ  ΕΣΠΑΣΑΝ  και ΤΗΝ ΕΣΠΑΣΑΝ  σε πολλούς.

Ο Μίλτος Τεντόγλου και ο Γιώργος Πομάσκι δεν λύγισαν ούτε τώρα, δεν μέθυσαν μπροστά στην επιτυχία. Είπαν αλήθειες, αναγνώρισαν τα δεδομένα ενός αγώνα, μίλησαν για συνθήκες μιας  απόλυτα πρωτόγονης κατάστασης στη ζωή και την «Ολυμπιακή» προετοιμασία τους. Οι τύποι φαντάζουν στα μάτια μας «ανεμβολίαστοι» από το πνεύμα της αθανασίας, των αθανάτων της ΔΟΕ, των κάθε λογής κυβερνητικών και μη ανάλγητων που τώρα τους θυμήθηκαν και πανηγυρίζουν. Αντίθετα είναι «εμβολιασμένοι» με τον ορό της αλήθειας, της αφοβιάς, της αφοπλιστικής ειλικρίνειας και του θάρρους. Μοιάζουν και είναι απεξαρτημένοι από τον ελιτισμό, τον αστικό κοσμοπολιτισμό, την γκλαμουριά και το κυνήγι του χρήματος, του ατομικά εξαργυρώσιμου ωφέλους, ακόμη και αυτής της πρόσκαιρης δόξας.

Το να σε κρατάνε στο περιθώριο, δεν σημαίνει πως είσαι περιθωριακός. Στο περιθώριο της ιστορικής πραγματικότητας ανήκουν άλλες μειοψηφίες και αυτές είναι ταξικές. Είναι αυτές των λίγων που θεωρούν εαυτούς ξεχωριστούς, χωρίς να ξεχωρίζουν πουθενά! Που γίνονται  «Άριστοι»  στα δικά τους πληρωμένα σχολεία, στα γυμναστήρια και τις προετοιμασίες στο Πριγκιπάτο και την Ελβετία! Αυτοί που αν δεν δουν το χρώμα του χρήματος να γυαλίζει δε χολοσκάνε για χαμένα μετάλλια, πρωτιές και δόξες. Ακόμη και το ταλέντο τους έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα με αξία χρηματιστηριακή. Άλλωστε το περιβάλλον του απόλυτα εμπορευματοποιημένου αθλητισμού το χτίζουν για τους εαυτούς και τους χορηγούς τους δεκαετίες τώρα! Απλά, απλούστατα κάπου κάπου στη ζωή υπάρχουν διαφυγόντα ταλέντα και συνειδήσεις, όπως γίνεται με τα διαφυγόντα κέρδη τους…

Η υποδειγματική συμπεριφορά του Μίλτου Τεντόγλου και του προπονητή του Γιώργου Πομάσκι είναι αποτέλεσμα μιας άλλης κουλτούρας και ενός εντελώς διαφορετικού αξιακού συστήματος. Και ενός άλλου πολιτικού συστήματος όπως έχει πει αρκετές φορές ο Γιώργος Πομάσκι! Είναι η πίστη στην αξία της μοναδικότητας και του ταλέντου που ξεχωρίζει, χωρίς να γίνεται αυτοσκοπός. Γιατί διαφορετικός – μοναδικός δεν σημαίνει απαραίτητα κοινωνικά ξεχωριστός. Πόσο μάλλον ταξικά κυρίαρχος!

Συμπαθάτε με αλλά θα το πω: Θαρρώ πως είδα τρείς και όχι δύο «Κουβανούς»  στο βάθρο! Γιατί εν προκειμένω η έννοια Κουβανός -ιστορικά πλέον –  δεν αφορά μόνο την ηρωική χώρα καταγωγής πολλών αθλητών, αλλά μία συγκεκριμένη – μοναδική  πανανθρώπινη ιδιότητα!

Παναγιώτης Λαζαρίδης