Η βρώμικη σκούπα

Ο πόλεμος είναι βάρβαρο πράγμα. Κι οι λαοί το ξέρουν. Από τότε που υπάρχουμε. Ο βρώμικος πόλεμος δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο βάρβαρος. Είναι όμως αυτός που στη συλλογική μνήμη κι εμπειρία είναι συνυφασμένος με τη διαστροφή και την κακοβουλία μέσων και ανθρώπων. Απ΄ τα αέρια μουστάρδας του πρώτου παγκόσμιου ως αυτά των φούρνων του δεύτερου, κι από τα βασανιστήρια του μεσαίωνα ως αυτά του Αμπου Γκράιμπ, κι απ΄ τον Ηρώδη ως τους μαζικούς ακρωτηριασμούς του Βελγικού Κογκό και τα βυζαντινά παλουκώματα. Ο βρώμικος πόλεμος είτε κρίνεται από τη μαζικότητα της σφαγής είτε από το αποτύπωμα πάνω σε καθένα ανθρώπινο σώμα του απόλυτου κακού του ανθρώπινου μυαλού.

Σ΄ όλες όμως σχεδόν τις κουλτούρες πολέμου το αποτρόπαιο έχει να κάνει με τα παιδιά καταρχάς κι ύστερα με τις γυναίκες, τους ανήμπορους, τα ζώα. Τώρα στην Παλαιστίνη, εκεί που οι Ισραηλινοί κατηγορούσαν τη Χαμάς ότι χρησιμοποιεί τα γυναικόπαιδα για ασπίδα κι έτσι βομβαρδίζουν σχολεία και νοσοκομεία χωρίς τύψεις, τώρα κάνουν ακριβώς το ίδιο. Αιχμαλωτίζουν μαθητές, τους δένουν πισθάγκωνα και τους βάζουν αποτρόπαια εμπροσθοφυλακή να περπατάνε σε σήραγγες και ναρκοπέδια εκατό μέτρα μπροστά από τους στρατιώτες ως ανθρώπινη ασπίδα, «φθηνότερη» από τους… θόλους.

Στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, που ήδη δοκιμάζεται στους τωρινούς πολέμους, βλέπουμε πόσο και πώς καλλιεργείται η αποκτηνωμένη νοημοσύνη και η εξοικείωση με τη διαστροφή. Αυτή δε η εξοικείωση είναι διαφημιστική, προωθητική, και καταναλωτική στοχοθεσία – προετοιμασία για την αποδοχή του βρώμικου πολέμου ως εντυπωσιακό ή και «γητευτικό» κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Γιατί η περιέργεια μπορεί να σκοτώνει τη γάτα, αλλά τον άνθρωπο τον κάνει είτε ιδιοφυή επιστήμονα είτε ασύλληπτο επιστημονικό δολοφόνο. Η απόδειξη είναι μια σκούπα.

Στο Λος Ατζελες, στο Τέξας, στο Ελ Πάσο, στη Μινεσσότα και αλλού, αυτή τη διαστροφή της βίας του καιρού, την ένιωσαν στο πετσί τους και στα σπίτια τους οι κάτοχοι της σκούπας «deebto x2», της εταιρείας «ECOVACS». Εξυπνη σκούπα δε λέω, ελεγχόμενη διαδικτυακά, καθάριζε ρομποτικά, κι όλα έμοιαζαν ωραία και καλά. Ωσπου ήρθαν οι χάκερς κι απέκτησαν έλεγχο πάνω στη σκούπα. Κι έμπαιναν στο σπίτι τους οι άνθρωποι, κάθονταν να ξεκουραστούν ή να κοιμηθούν, κι άρχιζε η σκούπα ξαφνικά να μιλάει, να τους βρίζει, να τους προσβάλλει! Αλλά κι όταν το βούλωνε η …αθώα αυτή σκούπα, οι δήθεν φαρσέρ, φρόντιζαν να μην αφήνει σε χλωρό κλαρί τα κατοικίδια του σπιτιού, κυνηγώντας και παρενοχλώντας, γατιά, πουλιά, σκυλιά. Σε επόμενη φάση υποθέτω ότι η σκούπα θα βάζει και φωτιά, έχοντας προϋπολογίσει και την ασφαλιστική ζημιά. Κι έτσι βλέποντας τους δύο βραχίονες τους ρομποτικούς του Ελον Μασκ να συλλαμβάνουν τον πύραυλο, που πήγε κι ήρθε, και να τον προσγειώνουν για να ξαναχρησιμοποιηθεί, και τον άλλον να σκάει πάνω απ΄ την κούνια του μωρού στην Παλαιστίνη, αναρωτιέμαι πόσο εντός είναι ο εχθρός, αλλά και πόσο ισχυρός είναι ο λαός, όταν δεν παγιδεύεται μήτε σε φόβο μήτε σε χάχανα. Γιατί κακά τα ψέματα, αν ξέραμε αυτό για τη σκούπα έγκαιρα, δεν θα είχε κανένας μας εκπλαγεί από τους πομποδέκτες που έσκασαν στα χέρια χιλιάδων ανθρώπων, και θα είχαμε συνειδητοποιήσει ότι ακόμα και τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούμε κι ένα σωρό άλλες έξυπνες συσκευές, βαφτίστηκαν έτσι για να πέσουμε όλοι μαζί στη βίαιη φασιστική χρήση και κατάχρηση του επιστημονικώς αγαθού «τηλε» που έχει περιπέσει στα χέρια κεφαλαιοκρατών τεχνοδικτατόρων. Κι είναι οι ίδιοι που φροντίζουν, όταν μας πουλάνε τα τηλεδεσμά μας, να περισώζουν τη δική τους σωματική και κεφαλαιοκρατική ακεραιότητα, πουλώντας σε μας το παραμύθι ότι μας ξεκουράζουν, μας σώζουν με τηλεϊατρική, κι άλλα τέτοια βαρύγδουπα για να δουλεύουμε γρανάζι χαζό κι ανέσωστο στην κραταιά ψηφιακή μηχανή. Ομως το όριο παραμένει το σώμα. Το αντικείμενο του πόθου του κεφαλαιοκράτη. Δεν θα ξοδέψει ποτέ ένα δισεκατομμύριο – τόσο κάνει ένας βαλλιστικός πυραυλάκος – για να βρει τον τρόπο να στείλει το φάρμακο το πανάκριβο να μελετηθεί και να κατασκευαστεί μέσα στο ένα σώμα που θα μπορούσε να σωθεί. Ο σωσμένος άνθρωπος είναι για τον καπιταλίστα απειλή. Ο χάκερ άνθρωπος είναι ο χρήσιμος ηλίθιος, το άλλοθι για μια επιλεγμένη επίθεση ή καταστροφή.

Ξέρω πως υπάρχουν κι εκείνοι που νομίζουν ότι με χακαρίσματα είναι τάχα μου δήθεν η επανάσταση εφικτή. Αγνοώντας τις σχέσεις παραγωγής φυτεμένες σε κάθε μικροτσίπ τής και ψηφιακά καπιταλιστικής εποχής. Ομως αν ο λαός εκπαιδευτεί και ιδεολογικά θωρακιστεί για να σταθεί απέναντι σε όλα αυτά τα βάρβαρα και φριχτά, συνεκτικά, καλόβουλα κι επιστημονικώς επαρκής, ξέρει ποια είναι η αχίλλειος πτέρνα της κάθε μηχανής κι ενεργειακής πηγής. Οι άνθρωποι, ο λαός, είμαστε η πρώτη ύλη του πολιτισμού. Γιατί ένα απλό σκουπόξυλο με ψάθα αγκαθωτή σε καθαρά εργατικά χέρια, και τη σκούπα μπορεί να τη διαλύσει, και την αυλή να κρατήσει καθαρή για να παίζει το παιδί…