Ημερολόγιο καραντίνας: πώς και γιατί φτάσαμε εδώ…

Όλα άρχισαν στην Κίνα, που το αντιμετώπισε προφανώς αποτελεσματικά. Είπαν οι δυτικοί ότι «τους μάζευε με την απόχη» κι ότι «εκεί είναι άλλα καθεστώτα». Η ουσία είναι ότι είχαν κεντρικό σχεδιασμό από το κράτος και κοινωνική ευθύνη από ένα σύστημα υγείας δημόσιο. Έλεγξαν όλο σχεδόν τον πληθυσμό κι απομόνωσαν τον ιό στη Γιουχάν. Επέβαλαν καραντίνα αμέσως και με απόλυτο τρόπο. Απολύμαναν ολόκληρες πόλεις. Λύγισαν την εκθετική καμπύλη του ιού και την έστριψαν προς τα κάτω. Αυτοί νίκησαν.

Εκείνο τον καιρό, στην Ελλάδα, την ευθύνη για την αντιμετώπιση του ιού την είχαν:

Ένας που έλεγε ότι: «Ο ιός αυτός έχει χαμηλή μεταδοτικότητα και μέτρια θνητότητα, σαν μια βαριά γρίπη».

Ένας άλλος που έλεγε: «Δεν πρέπει να ανησυχούμε. Έχει μικρότερη μεταδοτικότητα από τη γρίπη. Πιστεύουμε ότι θα διακοπεί η μετάδοση του ιού».

Κι ένας τρίτος «αρμόδιος», που έλεγε τα ίδια κι έγινε υφυπουργός. Μνημειώδης υποτίμηση με αμιγώς κομματικά κριτήρια. Γιατί οι επιστήμονες δε μιλάνε έτσι για ένα φαινόμενο που είναι σε εξέλιξη και δεν έχει παρελθόν.

Αξιοποιώντας την θετική εμπειρία της Κίνας κι όλης της ανατολικής Ασίας (Κορέα, Σιγκαπούρη, Ταιβάν κλπ.) ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, δια του γενικού διευθυντή του, Τedros Adhanom, μας συμβούλευε τότε: «Κάντε Τεστ, τεστ, τεστ. Είπαμε ότι έχουμε πανδημία, αλλά ότι μπορεί να ελεγχθεί. Δεν μπορείτε να πολεμήσετε αυτήν την επιδημία εάν δεν ξέρετε ποιος είναι μολυσμένος. Πρέπει να γίνεται έλεγχος σε περισσότερα ύποπτα περιστατικά».
ΝΕΑ 16/3
ΣΚΑΪ 16/3

Κι εμείς περιμέναμε να συντονίσουν και να οργανώσουν τη μάχη, οι έμπρακτοι εχθροί του δημόσιου νοσοκομείου και του κοινωνικού κράτους. Στην Ελλάδα λοιπόν, του υποβαθμισμένου, υποστελεχωμένου και χωρίς εξοπλισμό ΕΣΥ, της αγοράς με το αόρατο χέρι που το μόνο που ξέρει είναι να αισχροκερδεί με τις μάσκες και το τεστ, κυριαρχούσε ο εφησυχασμός.

Μέχρι που έσκασε το πούλμαν από τους αγίους τόπους κι έφερε τον ιό μέσα στα ευλογημένα σώματα των ταξιδιωτών. Δοκίμασαν οι αρμόδιοι κι εφάρμοζαν τις οδηγίες του ΠΟΥ. Τεστ σε όλους και ψηλάφηση των επαφών τους. Την πρώτη βδομάδα όλα καλά. Έβρισκαν τα κρούσματα εκεί που τα έψαχναν κι εκεί που τα περίμεναν.

Πάρθηκαν τα πρώτα μέτρα. Μέτρα όμως που ακολουθούσαν τον ιό και δεν τον προλάβαιναν. Ο κόσμος έλεγε κλείστε τα σχολεία. Με τα πολλά τα έκλεισαν, μαζί με διάφορα άλλα. Αλλά δεν έκλεισαν γήπεδα, εργοστάσια, διόδια, εκκλησίες, εταιρείες τηλεφωνικών ενοχλήσεων κλπ.

Στα φαρμακεία τέλειωσαν τα αντισηπτικά κι οι μάσκες. Στα νοσοκομεία το ίδιο. Η «χώρα» δεν είχε καβάτζα. Είπαμε: Τότε που έπρεπε να την κάνει, οι αρμόδιοι δεν ανησυχούσαν.

Τέλειωσαν τα τεστ. Οι ιδιώτες τα πουλούσαν πιο ακριβά κι από την κοκαΐνη. Εκκλήσεις γινόταν να μην πηγαίνουν στα νοσοκομεία. Οπότε προέκυψε η θεωρεία της ατομικής ευθύνης. «Δε χρειάζεται να κάνετε τεστ. Μείνετε σπίτι. Ακόμα κι αν έχετε ήπια συμπτώματα».

Στο μεταξύ έκλεισαν τα γήπεδα, έκλεισαν και τις εκκλησίες μέσα από τον πόλεμο ανάμεσα στην «πατρίς» και την «θρησκεία» στον οποίο πήρε μέρος και η «οικογένεια». Ο ιός κυκλοφόρησε ελεύθερος. Σταμάτησαν να τον μοιράζουν στις εκκλησίες και συνέχισαν να τον μοιράζουν στα εργοστάσια και στα διόδια. Η πλουτοκρατία λες κι έχει καταστήσει αυτούς τους χώρους «άβατα» για τον ιό.

Τα κρούσματα ουσιαστικά σταμάτησαν να τα μετράνε. Τον αριθμό των πραγματικών κρουσμάτων, τώρα πια τον «εκτιμούν» με μαθηματικά μοντέλα. Κανείς δεν ξέρει που είναι πια οι εστίες. Μάθαμε να μετράμε τα ορφανά κρούσματα.

Όλο τον καιρό οι νοσοκομειακοί γιατροί «χτυπιούνται» απαιτώντας «ΜΕΘ, διορισμούς, τεστ, μάσκες, ρόμπες, γάντια». Τα αυτιά των υπουργών πρωθυπουργών δεν ιδρώνουν. Έχουν τις ιδεολογικές τους αγκυλώσεις (στην καλή περίπτωση). Οι αρμόδιοι επιστήμονες σιγοντάρουν. Κιχ για τις ανάγκες των νοσοκομείων.

Τώρα ο ιός ξέφυγε. Τρέχει. Γίναμε όλοι ύποπτοι. Κι ευχόμαστε να μείνουμε ύποπτοι και καχύποπτοι και να μην προχωρήσουμε πιο πέρα. Όμως πολλοί ύποπτοι συσσωρεύονται στα νοσοκομεία, αλλά δεν υπάρχουν τεστ. Κι οι γιατροί που συζητούν μαζί τους δεν έχουν ρόμπες, μάσκες, γάντια (τα πολυχρησιμοποιημένα είναι χειρότερα). Οι γιατροί νοσούν σε μεγάλα ποσοστά και μπαίνουν σε καραντίνα. Το κράτος της Μαρέβας τους χειροκροτεί, αλλά διορισμούς γιατρών και νοσηλευτών, μάσκες, γάντια και τεστ δεν δίνει.

Αντί γι’ αυτό, καλεί τον κόσμο να γίνει… εθελοντής. Και ταυτόχρονα δίνει οδηγία στους υγειονομικούς: «Αν δεν έχετε μάσκες ή γάντια δεν πειράζει. Μη βάζετε».

Και φέρνει την απόλυτη καραντίνα. Φυσικά όταν λέμε απόλυτη, δεν εννοούμε και στα εργοστάσια ή στα διόδια. Εκεί κάνει κουμάντο το κεφάλαιο. Άρα η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να ασκήσει την αρμοδιότητα. Το κεφάλαιο και το κέρδος σκοτώνει. Εμάς σκοτώνει. Ψέματα;

Παλεύουν όλοι οι Έλληνες κλειδωμένοι με τα άντερά τους, με τα οικονομικά τους προβλήματα, τις ψυχολογίες τους, τις ανάγκες τους.

Και πάνω που σκέφτομαι «Δεν πάει στο διάολο. Θα χάσουμε τρεις μήνες από τη ζωή μας, αλλά τουλάχιστον ας το αντιμετωπίσουν»… τι λέτε ότι βλέπω;

Πάλι ένας τύπος από τον Π.Ο.Υ. ο Μάικ Ράιαν, υπεύθυνος στο θέμα της διαχείρισης της κρίσης με τον Covid -19, σε συνέντευξή τύπου (22/3/2020) λέει:

«Η πανδημία δεν μπορεί να ηττηθεί απλά κλειδώνοντας τους ανθρώπους στα σπίτια τους. Το σκληρό μέτρο της καραντίνας δεν είναι το πιο αποτελεσματικό, αλλά πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες υπηρεσίες στη δημόσια υγεία, ώστε τα κρούσματα να εντοπίζονται, να απομονώνονται και να ιχνηλατούνται οι επαφές τους, ώστε να «σπάσει» η αλυσίδα της μετάδοσης»… «Αυτό που πραγματικά πρέπει να κάνουμε είναι να επικεντρώσουμε σε αυτούς που είναι άρρωστοι, αυτούς που έχουν τον ιό. Να τους απομονώσουμε, να βρούμε με ποιους ανθρώπους ήρθαν σε επαφή και να τους βάλουμε σε καραντίνα»… «Ο κίνδυνος αυτή τη στιγμή με τις καραντίνες, είναι ότι αν δεν θέσουμε σε προτεραιότητα ισχυρά μέτρα για την τόνωση της δημόσιας υγείας, όταν αρθούν τα μέτρα περιορισμού, θα επανέλθει ο κίνδυνος μετάδοσης της ασθένειας» σημείωσε, προειδοποιώντας για ένα νέο κύμα πανδημίας.

The Journal
Flash.gr

Αλήθεια σας λέω, ήλπιζα, όσα λέω να είναι λάθος. Έτσι θα θέλαμε όλοι μας. Αλλά όταν λέει ο Π.Ο.Υ. τα ίδια με τους Έλληνες γιατρούς που αγωνίζονται; Μπορώ να πω εγώ κάτι παραπάνω; Μόνο το συμπέρασμα: Με την πολιτική που εφάρμοσαν τόσα χρόνια (όχι μόνο στην Ελλάδα) ενάντια στη δημόσια υγεία και το κοινωνικό κράτος, αλλά κι αυτά που έκαναν τους τελευταίους μήνες, τελικά μας κλείσανε μέσα και πάλι δε θα γίνει τίποτα, αν δε γίνουν αυτά που ζητά ο Σιώρας;