Καλή Χρονιά, με προσοχή στις κακοτοπιές…

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, ανατρέχουμε στις στιγμές που πέρασαν, στα πράγματα που καταφέραμε να υλοποιήσουμε, αλλά και στους στόχους που θα κουβαλήσουμε μαζί μας στον επόμενο χρόνο. Είναι η στιγμή που αποχαιρετάμε τον παλιό χρόνο και υποδεχόμαστε τον καινούργιο, με τις ελπίδες και τις προσδοκίες που φέρνει κάθε νέα αρχή, αλλά και τις ήττες και τις απογοητεύσεις που κουβαλάει κάθε τέλος.

Τέτοιες μέρες, όμως, προσφέρονται και για μεγαλεπήβολες κουβέντες από τις κυβερνήσεις και τους εκάστοτε πρωθυπουργούς. Για δηλώσεις που ακολουθούν μία συγκεκριμένη πεπατημένη κάθε φορά, για δηλώσεις που μοιάζουν να μην έχουν ερείσματα στην πραγματικότητα, που εκστομίζονται μηχανιστικά, προκειμένου να μοιράσουν ψεύτικες υποσχέσεις και ελπίδες. Όσοι δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, δεν έχετε παρά να συνεχίσετε να διαβάζετε αυτό το κείμενο, για να δείτε και μόνοι σας μέρος από τις δηλώσεις που κάνουν οι εκάστοτε πρωθυπουργοί την τελευταία μέρα του χρόνου, από το 2010 και το πρώτο μνημόνιο έως και σήμερα.

Ξεκινάμε με το 2010, το πρώτο έτος που αλλάξαμε χρόνο όντας μέσα σε μνημόνιο. Ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, είχε δηλώσει: «το 2010 μπορέσαμε να κάνουμε αυτό που πολλοί θεωρούσαν ακατόρθωτο. Οι θυσίες μας έπιασαν τόπο. Η Ελλάδα απέφυγε την κατάρρευση […] H χρονιά που έρχεται, το 2011, είναι η χρονιά των μεγάλων αλλαγών […] Είναι η χρονιά που αλλάζουμε την πατρίδα μας, σε όφελος όλων των Ελλήνων».

Βέβαια, όταν μιλούσε για τις «θυσίες που έπιασαν τόπο», εννοούσε πιθανότατα την ανάκαμψη του μεγάλου κεφαλαίου που είχε αρχίσει ήδη να σχεδιάζεται, ενώ όταν έλεγε για «όφελος όλων των Ελλήνων», εννοούσε το όφελος της αστικής τάξης, που είδε τους πολιτικούς εκπροσώπους της να είναι διατεθειμένοι να πάρουν σκληρά μέτρα απέναντι στον λαό για να ξεπεράσει αυτή την κρίση της.

Συνεχίζουμε με την επόμενη χρονιά, που βρήκε πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο, έναν τεχνοκράτη που τοποθετήθηκε σε αυτή τη θέση χωρίς να έχει ψηφιστεί από τον λαό. Στο ίδιο μήκος κύματος κι αυτός, μίλησε για θυσίες που δεν πρέπει να πάνε χαμένες: «Μια πολύ δύσκολη χρονιά φεύγει. Μια πολύ δύσκολη χρονιά έρχεται. Πρέπει να συνεχίσουμε με αποφασιστικότητα την προσπάθεια. Για να μην πάνε οι ως τώρα θυσίες χαμένες».

Τη σκυτάλη παίρνει, ύστερα, ο Αντώνης Σαμαράς, με τον οποίο αλλάξαμε μαζί τον χρόνο για τρεις σερί χρονιές. Την πρώτη του χρονιά ως πρωθυπουργός, στις 31 Δεκεμβρίου του 2012, είχε δηλώσει: «το 2012, που αφήνουμε πίσω μας, συμβόλισε το τέλος μίας ολόκληρης εποχής. Το 2013 συμβολίζει την αρχή της αναγέννησης της χώρας μας». Φυσικά, η αναγέννηση δεν ήρθε ποτέ, γι’ αυτό και την επόμενη χρονιά συνέχισε στον ίδιο τόνο: «Το 2013 ήταν το “έτος μηδέν”. Βάλαμε τέλος στην κατρακύλα. Το 2014 θα είναι η πρώτη  χρονιά της ανόδου».

Ούτε, βέβαια, αυτή η πολυπόθητη άνοδος ήρθε επί πρωθυπουργίας του, κι ας μίλαγαν αρκετοί πως η χώρα είχε αρχίσει να μπαίνει σε κανονικότητα, πως είχαμε αρχίσει να βλέπουμε «φως στην άκρη του τούνελ». Πρόκειται για την ίδια κανονικότητα για την οποία μιλάγανε κάποιοι άλλοι επί ΣΥΡΙΖΑ, για την ίδια ανάπτυξη που είναι διαρκώς στα σκαριά αλλά δεν έρχεται ποτέ. Ή, μάλλον, έρχεται, αλλά όχι γι’ αυτόν που πρέπει και την έχει ανάγκη…

Την τελευταία του χρονιά ως πρωθυπουργός, ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε: «είμαι πολύ αισιόδοξος για το 2015. Είμαι βέβαιος ότι η πατρίδα μας έχει μπει σε ανοδική πορεία. Και πολύ σύντομα, όλο και περισσότεροι θα τη νιώθουν προσωπικά». Μετά από λίγο, βέβαια, στις 25 Ιανουαρίου του 2015, έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν ξέρω κατά πόσο συνέχιζε να αισιοδοξεί ο Αντώνης, ειδικά από τη στιγμή που ήρθε αυτό το ρημάδι το δημοψήφισμα, όπου ο λαός ψήφισε «Όχι» – μία επιλογή, που για να μην ξεχνιόμαστε, η τότε κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του Ποταμιού δικαιολόγησε λέγοντας πως «οι φτωχοί κάνουν λάθος επιλογές σε κρίσιμες στιγμές».

Παρότι, λοιπόν, το «Όχι» σήμαινε «Ναι» για τον υπόλοιπο κόσμο, στην περίπτωση του Αντώνη σήμαινε ένα μεγάλο και ξεκάθαρο «Όχι» ως προς το να συνεχίσει να είναι Πρόεδρος της ΝΔ. Bye, bye Αντώνη…

Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως και οι υπόλοιποι, ξεκίνησε κι αυτός με βαρυσήμαντες δηλώσεις, λέγοντας στις 31 Δεκεμβρίου του 2015: «το 2016 που έρχεται θα είναι το έτος της ανάκαμψης και της ανασυγκρότησης. Η χρονιά που θα σηματοδοτήσει την οριστική έξοδο από την οικονομική κρίση και, μαζί, το τέλος της επιτροπείας και την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας».

Όπως, όμως, φρόντισε πρώτος ο Αλέξης να μας ενημερώσει, «είχε αυταπάτες το 2015», οι οποίες δεν φαίνονται να διορθώνονται, ωστόσο, το 2016: «τη χρονιά που φεύγει καταφέραμε πολλά. Σταθεροποιήσαμε την ελληνική οικονομία. Περάσαμε επιτέλους σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. […] Φιλοδοξούμε, λοιπόν, το 2017 να είναι το έτος που θα επιβεβαιώσει την ιστορία μας. Η χρονιά που η χώρα μας θα κάνει το μεγάλο άλμα προς τα μπροστά».

Από άλματα, φυσικά, άλλο τίποτα σε αυτή τη χώρα, αφού χοροπηδάμε όλοι μαζί σαν αναστενάρηδες σε έναν χορό που άλλοι θέτουν τον ρυθμό και άλλοι βαρούν τα τύμπανα. Πώς το έλεγε ο Αλέξης; «Εμείς θα βαράμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν»; Ε, καμία σχέση…

«Ο χρόνος που έρχεται θα είναι χρόνος ορόσημο για τη χώρα. Μετά από σχεδόν μία οκταετία, βγαίνουμε επιτέλους από τα μνημόνια και ανασαίνουμε», δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας στις 31 Δεκεμβρίου του 2017, φέρνοντας ψηλά στην ατζέντα κάτι που έγινε σημαία του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εθνικές εκλογές: η έξοδος από το μνημόνιο. Βέβαια, επειδή κανένας δεν μας είπε ποτέ πως γίνεται να βγει κάποιος από τα μνημόνια, όταν δεν έχει καταργηθεί ούτε ένας μνημονιακός νόμος, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο έχασε τις εκλογές, αλλά συνεισέφερε τα μέγιστα στην επάνοδο της ΝΔ και μάλιστα με αυτοδυναμία, «αθωώνοντας» σε μεγάλο βαθμό την πολιτική που εφάρμοσε τα προηγούμενα χρόνια και ανοίγοντας την κερκόπορτα για το όργιο αστυνομικής βίας και καταστολής που παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό.

Μετά απ’ όλα αυτά, μικρή σημασία έχουν όσα δήλωσε πέρσι τέτοια εποχή ο Αλέξης Τσίπρας, παρότι είναι ενδεικτικά της απόστασης που χωρίζουν τα λόγια των κυβερνώντων από την απτή πραγματικότητα: «είναι η πρώτη πρωτοχρονιά που μπορούμε πια να πούμε ότι οι αγώνες και οι θυσίες του ελληνικού λαού, έπιασαν τόπο. […] Το 2019 θα είναι η χρονιά της αναγέννησης της πατρίδας μας».

Όπως καταλαβαίνετε, δεν περιμένουμε να ακούσουμε κάτι πολύ διαφορετικό φέτος από το στόμα του πρωθυπουργού. Μία από τα ίδια, με μικροαλλαγές στα σημεία, σαν κι αυτές που ψάχνουν κατά καιρούς τα αστικά κόμματα για να μιλήσουν για ανανέωση, προοδευτικότητα, εκσυγχρονισμό και φυσικά αριστεία. Συνεπώς, διασκεδάστε, γιορτάστε με τους αγαπημένους σας και γεμίστε τις μπαταρίες σας για τις μάχες που έρχονται τον επόμενο χρόνο.

Καλή χρονιά!

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί επικαιροποίηση του περσινού κειμένου.