Καλή ξεκούραση Σύντροφε Κώστα!

Σήμερα βρέθηκα σε μίαν αλλιώτικη γιορτή, μια γιορτή πένθιμη, ένα φευγιό στο οποίο τα δάκρυα σμίγανε με το χαμόγελο, τις ώρες που αναπολούσαμε τη σπουδαία και κακοτράχαλη ζωή του Συντρόφου μας Κώστα Μαραγκουδάκη. Χαιρετίσαμε έναν σπάνιο άνθρωπο, έναν πραγματικό σύντροφο στους αγώνες του λαού, έναν αληθινό Κομμουνιστή, έναν ακούραστο ΕΠΟΝίτη. Έφυγε ακριβώς όπως έζησε, όρθιος, περιτριγυρισμένος από συντρόφισσες και συντρόφους του, ντυμένος με την τίμια και ιερή σημαία του ΚΚΕ, τη σημαία για την οποία πάλεψε σε όλη τη του τη ζωή και πλήρωσε την επιλογή του αυτή με φυλακές, εξορίες και βασανιστήρια. Ήταν πάντα μάχιμος, ως γνήσιος εκπρόσωπος της δρακογενιάς του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, ώστε μέχρι και την τελευταία του στιγμή να δραστηριοποιείται ακμαίος, παρά τα 95 δύσκολα χρόνια που κουβαλούσε στην πλάτη του, τόσο στο Σπίτι του Αγωνιστή, όσο και στα παραρτήματα των ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και φυσικά στις γραμμές του ΚΚΕ. 

Ο σύντροφος Κώστας Μαραγκουδάκης γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, οργανώνεται παιδί ακόμη στο ΕΑΜ Νέων και στη συνέχεια στην ηρωική ΕΠΟΝ, με την ίδρυσή της το Φλεβάρη του 1943. Παράλληλα το 1943 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και εντάσσεται στις γραμμές του ΕΛΑΣ. Η πρώτη του μάχη με τον ΕΛΑΣ ως ένοπλος είναι στο Κεφαλάρι το Δεκέμβρη του 1944, η οποία λήγει νικηφόρα για τον ΕΛΑΣ. Το όπλο του παρέλαβε μια κρύα νύχτα στο εγκαταλελειμμένο δημαρχείο Κηφισιάς από το χέρι του ‘Καπετάν Γιώτη’, του Συντρόφου Χαρίλαου Φλωράκη, πολιτικό καθοδηγητή της Δεύτερης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, ο οποίος τους ενημέρωσε για το σχέδιο της επικείμενης μάχης. Την ιστορία του μας διηγείται στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ των Ξενοφώντα Βαρδαρού και Γιάννη Ξύδα «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών», αλλά και στο ανεκτίμητης αξίας βιβλίο του «80 χρόνια αγώνες, για Λευτεριά – Κοινωνική απελευθέρωση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εντός».

Συλλαμβάνεται για πρώτη φορά το Γενάρη του 1945, φυλακίζεται, βασανίζεται σκληρά και τελικά εξορίζεται για δέκα χρόνια σε Βούρλα, Αίγινα, Ικαρία, Γυάρο, Μακρόνησο και στις φυλακές Αβέρωφ. Επιστρέφει το 1955 και καταφέρνει παρά τις δυσκολίες να αποφοιτήσει από την ΑΣΟΕΕ. Το 1961 παντρεύεται τη σύντροφο της ζωής του Κούλα Παπέλη και αποκτούν δύο γιους, το Θοδωρή και τον Άγη. Θα μείνουν μαζί ως το τέλος. Ο Κώστας Μαραγκουδάκης θα συμμετάσχει ενεργά στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πάντοτε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Τον Απρίλη του 1967 η χούντα θα το εξορίσει ξανά στη Γυάρο και κατόπιν στο Παρθένι Λέρου. Μετά την επταετία θα διατελέσει πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών. Ενεργό ρόλο θα παίξει και ως μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ. Τη δεκαετία 2008-2018 θα διατελέσει πρόεδρος του Ιδρύματος Περίθαλψης Ηλικιωμένων Αγωνιστών «Το Σπίτι του Αγωνιστή». Παράλληλα θα αναλάβει και το Παράρτημα ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Ζωγράφου, στο οποίο μάλιστα μας μίλησε πέρυσι τέτοια μέρα, Κυριακή 24 Φλεβάρη 2019, για την επέτειο ίδρυσης της ΕΠΟΝ. 

Σήμερα μαζί του βρέθηκαν τα αγαπημένα του πρόσωπα και όλοι του οι αγαπημένοι Σύντροφοι και Συναγωνιστές. Αντιπροσωπεία της Κ.Ε. του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γ.Γ. Δημήτρη Κουτσούμπα, Ο Λάζαρος Κυρίτσης, ο Σπύρος Χαλβατζής, ο Στρατής Κόρακας και πολλοί άλλοι σύντροφοι που τον συνοδεύσαμε στην τελευταία του κατοικία, τον ευχαριστήσαμε από καρδιάς για τους αγώνες του και του ευχηθήκαμε καλή ξεκούραση. Διότι ο Σύντροφος Κώστας Μαραγκουδάκης δεν πέθανε, τέτοιοι άνθρωποι δεν πεθαίνουν, απλώς ξεκουράζονται και συνεχίζουν να φωτίζουν πάντα το δρόμο μας!

Καλή ξεκούραση Σύντροφε! Αθάνατος!