Καπιταλιστική Κυνομαχία

Όχι. Δεν αλλάζει ο κόσμος. Κατηφορίζει με ταχύτητες γιγαντιαίας κατολίσθησης σ’ έναν άθλιο πολύμορφο παγκόσμιο πόλεμο. Όχι. Δεν είναι τράμπικες παλαβομάρες, πουτινιές, και μάσκικες ιδιορρυθμίες, οι αγκαλίτσες και τα φιλάκια με το χάος. Η περιβολή με γελοιότητα των δήθεν εκπλήξεων και των ανίερων συμμαχιών της ανακατεμένης, και πάντα σημαδεμένης, αστικής τράπουλας, τώρα έχει σημασία να μην αποκοιμίσει τις μάζες. Ο διεστραμμένος, χάρη στα καινούργια τεχνολογικά όπλα χειραγώγησης των μαζών, καπιταλισμός είναι πιο βάρβαρος από ποτέ. Αυτοπροβλήθηκε εμβληματικά στη Γάζα ως τέτοιος.

Οι ιερές συμμαχίες προθύμων και απρόθυμων μαζί λειτουργούν με όρους σορτάκηδων στο χρηματιστήριο, όπου όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται, ταυτόχρονα με τη βοήθεια κβαντικών υπολογιστών. Σ’ αυτήν τη διεστραμμένη πανικόβλητη αειφόρο καπιταλιστική ανάπτυξη, που είναι επιτακτική ανάγκη όχι απλώς να κάψει αλλά να εξαϋλώσει και κεφάλαιο και ανθρώπινη ύλη, κάποιοι πλασάρουν τις αγκαλιές με τον Ζελένσκι και το κατέβασμα του αμερικάνικου ουίσκι από τα ράφια ως αντίσταση των νάνων εναντίον των κολοσσών του κεφαλαίου.

Σ’ αυτήν τη νέα «θεία κωμωδία», που παρουσιάζεται μόνο ως τιτανομαχία στην αρένα του παγκόσμιου εμπορίου, με δασμούς και δεσμούς και φορολογικούς παραδείσους να πυροδοτούν εμφύλιους σπαραγμούς, απαρατήρητες συγκρούσεις με επαναχαρτογράφηση διά του ρατσισμού, των φυλών του κόσμου, ορθώνεται επιβιωτική η ανάγκη να φωτιστεί, να αναδειχθεί το πρώτο μισό του διλήμματος «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», που θέτει αμείλικτα η πραγματικότητα, ακόμα και στη ζωή των αδιάφορων, των απολίτικων, των κουρασμένων, των ανίδεων και των απλώς αθώων.

Καμία δικαίωση σύγχρονης μορφής αγώνων επαναπροσδιορισμού του στρατηγικού οπλοστασίου και της κρίσιμης μάζας στην επαναστατική διαδικασία που αναπόφευκτα θα προκύψει δεν μπορεί να αφεθεί στους ιστορικούς του μέλλοντος αν δεν υπάρξει μέλλον. Οσο κι αν ψάλλεται από τους κατόχους των μέσων παραγωγής αλλά και ολέθρου, από την τεχνητή νοημοσύνη και τις διαδικτυακές πλατφόρμες έως την πυρηνική ομπρέλα, αυτό το… ανώδυνα ανεπαίσχυντα και ειρηνικά, ο κόσμος, οι μάζες των εργαζομένων, πρέπει να το ακούνε όπως είναι. Επώδυνα, επαίσχυντα και πολεμικά…

Βαρύ καθήκον για όσους δεν θέλουν να μπερδεύουν τα συντρίμμια των ιδιωτικών διαστημόπλοιων, δορυφόρων και πυραύλων με πεφταστέρια, ώστε να κάνουν μια ευχή που να πραγματοποιηθεί, κι ας είναι κι αμαρτωλή. Το οξυγόνο που φωνάζει κάθε λαός επί Γης ότι έχει ανάγκη δεν μπορεί να πουληθεί σε κονσέρβες. Καμία αντιασφυξιογόνα μάσκα δεν μπορεί να μπερδευτεί με αυτήν των καρναβαλιών. Αν δεν το πιάσουμε από την αρχή, ο λαός θα ξεγελαστεί και μπορεί να παγιδευτεί. Γιατί τώρα φαίνεται να ισχύει ακόμα ότι τα σκυλιά που γαβγίζουν δεν δαγκώνουν. Και αυτή είναι η πρώτη ψευδαίσθηση που πρέπει να διαλυθεί. Και γαβγίζουν και δαγκώνουν. Και ντύνουν τον καπιταλιστή με την προβιά του ελευθερωτή, έτσι ώστε η σωστή πλευρά της Ιστορίας να είναι η γραμμή που τραβάνε μόνοι τους στα καινούρια νεκροταφεία που σχεδιάζουν. Προσοχή, αυτά τα σκυλιά δεν είναι αδέσποτα. Δεσπόζουν. Πάμε να αντισταθούμε και να τα πολεμήσουμε για το μέλλον του ανθρώπου, κι όχι για το στοίχημα μιας καπιταλιστικής κυνομαχίας.