Κλονίζοντας τους κλώνους

Άγιες μέρες. Άγιοι τόποι. Λίγο ακόμα και η λέξη άγιος-α-ο θα προξενεί μεγάλη ανατριχίλα. Κι είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα κι έχουμε πάλι σφαγή των νηπίων στους τόπους όπου γεννήθηκε κι ανδρώθηκε το θείο βρέφος των ημερών, σωσμένο και προστατευμένο από έναν γενναίο και φτωχό Ιωσήφ, που δεν του πέρασε από το μυαλό ότι η Μαρία ήταν παρένθετη μητέρα, και η κηδεμονία μπορούσε να συγκρουστεί με το αιματολογικά ιδιόκτητο τέκνο και την κοινωνικά στην εποχή του πατρική εξουσία. Γιατί κακά τα ψέματα, σύντροφοι, η νέα γενιά είναι ίσως αυτήν τη στιγμή ο νούμερο 1 στόχος των διαφεντευτών της κυρίαρχης αστικής τάξης. Το μυαλό τους κι οι γνώσεις τους δύσκολο να ελεγχθούν, όπως και οι πληροφορίες στον αιώνα της τεχνολογικής εξέλιξης που φτάνει ως την τεχνητή νοημοσύνη. Μπορούν όμως να αιχμαλωτιστούν, κυριολεκτικά να αλυσοδεθούν, ορατώς τε και αοράτως, από τα μεγάλα συμφέροντα που επιδιώκουν να την καναλιζάρουν και να την φορμάρουν στην εξυπηρέτηση των ιδιαίτερών τους σκοπών.

Το βασικό εργαλείο για μια εκπαίδευση ταξικά ελεγχόμενη είναι η ιδιωτικοποίησή της, ακόμα κι αν ενδύεται τη μάσκα του φιλάνθρωπου, φιλεκπαιδευτικού, μη κερδοσκοπικού οργανισμού – χορηγού. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που εξαγγέλθηκαν με φανφάρες και στη χώρα μας, κι όπως αποδεικνύεται προστατεύονται λιγότερο από το Σύνταγμα απ’ ό,τι οι εφοπλιστές, γίνονται, κατά τη διεθνώς καπιταλιστική πεπατημένη, «επιχειρήσεις παραγωγής συμφέρουσας ιδεολογίας». Κι εδώ ίσως έχει εξαιρετική σημασία απέναντι στην προχειρότητα αντιμετώπισης της ρηχής σκέψης που τη λέμε αβασάνιστα «οι ψεκασμένοι», να αντιτάξουμε την επιδίωξη του Γληνού «η επιστήμη να σκέφτεται ανθρώπινα και κάθε άνθρωπος να σκέφτεται επιστημονικά».

Πέρα από την καινοτόμο πρωτοβουλία του Κόμματος και του Γραμματέα να αναστήσουν κυριολεκτικά μες στον εσμό της πολιτικής λάιφ στάιλ το έργο και την προσωπικότητα του Δ. Γληνού, ενός διανοούμενου που έχει τοποθετηθεί από την UNESCO μεταξύ των εκατό σημαντικότερων στον κόσμο, πρέπει όλοι μας τώρα να αναρωτηθούμε τι κάνουμε για τη διανόηση των νέων. Εντός εκτός πανεπιστημίων. Εντός εκτός σχολείου. Πόσο βαρύ καθήκον είναι να προάγουμε τη σκέψη, τη μαρξιστική σκέψη, το ήθος και την προσωπικότητα μιας νέας γενιάς που σε λίγο δύσκολα θα διακρίνει την ίδια της την πραγματικότητα από την… προσφερόμενη ως πραγματικότητα.

Ας αρχίσουμε μ’ ένα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θεμελιώδες ερώτημα για το μέλλον της σκέψης. Μπορεί η Τεχνητή Νοημοσύνη να σκεφθεί ανθρώπινα; Κι επομένως μπορεί η επιστήμη να μην αποκτηνώνει; Το ποια χέρια κρατάνε ποια μαχαίρια, ξανατίθεται επί τάπητος καθώς έχουμε ήδη απίστευτες εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης στην καθημερινή πρακτική και τις περισσότερες απ’ αυτές τις αγνοούμε. Το διεθνές καπιταλιστικό κατεστημένο με μόνο κριτήριο το κέρδος από τη μείωση του εργατικού κόστους μπορεί να σκέφτεται νόμους και να χτίζει πρακτικές για τον πλήρη έλεγχο της Τεχνητής Νοημοσύνης. Ομως, εμείς με πολιτική σκέψη, ακόμα και χωρίς καμία ικανότητα να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας της Τεχνητής Νοημοσύνης, πρέπει να δουλέψουμε κι αν χρειαστεί να επαναστατήσουμε, ώστε αυτό το «ιερό τέρας» της τεχνολογικής εξέλιξης να μη μείνει στα χέρια άλλων από τη λαϊκή εξουσία, και την αξιοποίησή του ως δημόσιου αγαθού.

Είμαστε τόσο πίσω ως χώρα ώστε από τους φονικούς αλγορίθμους δεν θα μας σώσει κανείς. Κι εδώ έρχεται ο κομμουνιστής, με εφόδιο τουλάχιστον έναν Γληνό. Οπότε ο αγώνας πρέπει να είναι οπωσδήποτε και βαθιά πνευματικός. Η πραγματικότητα λέμε οι παλιοί δημοσιογράφοι, όπως εγώ, ξεπερνά τη φαντασία. Διαβάζω: Προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός για 2.000 κάμερες σώματος στους αστυνομικούς και 400 στα περιπολικά. Θα μας σώσουν από τους κακούς, λένε οι αγοραστές και οι φυτευτές των καμερών. Διαβάζω: Ο πρώην πρωθυπουργός του Πακιστάν Ιμραν Χαν, φυλακισμένος, απευθύνθηκε σε συγκέντρωση μεγάλου πλήθους οπαδών του με έναν κλώνο του. Είπε τις βασικές του θέσεις στον δικηγόρο του. Αυτός τις πήγε σε μια εταιρεία. Με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης ένας ολόφρεσκος Χαν μίλησε ολοζώντανα και κανείς μα κανείς δεν μπορούσε να πει ότι ήταν κλώνος!…

Ένας νέος διανοούμενος σήμερα που πρέπει όχι απλώς να αφουγκραστεί, αλλά να στοιχηθεί και με τους νέους όπου Γης, που σηκώνουν κεφάλι κι αμφισβητούν τα δοτά όρια αμύνης και τα περί τρομοκρατίας στη Γάζα κι όχι μόνον, έχει δικαίωμα να μη σκεφτεί τι όψη θα ‘χει και ποιος ακριβώς θα είναι ο… κακός καταγεγραμμένος στην κάμερα του αστυνομικού; Ήρθε η ώρα να κλονίσουμε τους κλώνους και μαζί με τον αγώνα για το ψωμί, τη δουλειά και την προκοπή, να μην αφήσουμε κανέναν με την νόησή του είτε άδεια από ανθρωπιά είτε επιστημονικά ιδιοποιημένη και φριχτά κενή.