Κονδυλοφόροι στην μάχη για την υποβάθμιση της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Ετοιμάζομαι για την πορεία και το μάτι μου πέφτει σε διάφορα ποστ και άρθρα δεξιών ή δεξιόστροφων τύπων που αρπάζουν μια πένα και νομίζουν πως με ένα κείμενο θα αλλάξουν τον ρου της ιστορίας.

Φταίμε και εμείς που τους δίνουμε σημασία, τους κάνουμε viral έστω και για να τους κοροϊδέψουμε. Θα έπρεπε να βουλιάξουν στην ανωνυμία και στο βούρκο της ψυχής τους. Γι’ αυτό θα τους σκιαγραφήσω στο κείμενο και δε θα τους κάνω την χάρη να τους κατονομάσω, γιατί η σημερινή μέρα ανήκει στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του Πολυτεχνείου και κανένας εθελόδουλος κονδυλοφόρος δε θα τους λερώσει και θα τους κλέψει την ημέρα τους.

Μπροστά στους αγωνιστές και στις αγωνίστριες της σημερινής μέρας δεν μπορούν να στέκονται ελαφρείς και ανάξιοι πωλητές ψεύτικων παραφαρμακευτικών προϊόντων με ανιψιές που προτιμούν το Mall από το Πολυτεχνείο, ούτε δημοσιογράφοι που γράφουν υπό την αιγίδα υπερχρεωμένων εκδοτών, οι οποίοι σαν φοιτητές σπούδασαν με τα χρήματα του ΚΚΕ, στους οποίους δεν έχει μείνει ούτε μια ντροπή μέσα τους και χρησιμοποιούν τις δωρεάν φυλλάδες τους για να σπείρουν τις χολεριασμένες απόψεις των γραφιάδων τους.

Λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η πορεία του Πολυτεχνείου, πολλοί δεξιοί που δεν μπορούν να καταπιούν μέχρι σήμερα πως η νέα γενιά, παρά τα κοινωνικά δίκτυα, τους φρέντο, τα κινητά, την απαξίωση της παιδείας και την μάστιγα της ανεργίας, συνεχίζει να σκέφτεται, να ορθώνει ανάστημα, να διεκδικεί και να τιμά τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του Πολυτεχνείου, συνεχίζοντας ισάξια τον αγώνας τους.

Τους πονά, γιατί βλέπουν στα μάτια των νέων παιδιών, το καθαρό εκείνο βλέμμα που εκείνοι δεν είχαν ποτέ. Τους πονά, γιατί βλέπουν να λάμπουν τα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της ανυπακοής, της ανατροπής.

Η προσπάθεια υποβάθμισης της επετείου της εξέγερσης, ως κάτι που ”Δεν αφορά κανέναν” είναι της ίδιας κρύας εμπνεύσεως με το επιχείρημα κατά του ΚΚΕ ”Αφού το εργοστάσιο (Σοβιετική Ένωση) έκλεισε, πώς η αντιπροσωπεία είναι ακόμα ανοιχτή;”. Τους φαίνεται ανήκουστο να είσαι πιστός και αφοσιωμένος σε πανανθρώπινα ιδανικά, γιατί οι ίδιοι κρίνουν απο τους εαυτούς τους. Σαν ανεμοδούρες που γυρνούν όπου φυσά ο άνεμος, εκ φύσεως πολιτικά καγκουρό που πηδάνε απο παράταξη σε παράταξη, είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν το ίδιο τους το σαρκίο για 5 τάλιρα, και δεν μπορούν να χωνέψουν πως υπάρχουν άνθρωποι με τιμή και υπόληψη, που δεν σκύβουν το κεφάλι.

Αυτή η αξιοπρέπειά μας τους τρέλαινε πάντα. Όταν μας βασάνιζαν, όταν μας εκτελούσαν έβλεπαν στα μάτια μας αυτή την άσβηστη φλόγα για ανατροπή, εξέγερση και επανάσταση και δεν μπορούσαν να μη δουν ταυτόχρονα το πόσο μικροί και λίγοι ήταν μπροστά στο ηθικό μας παράστημα. Νόμιζαν πως μας βασανίζουν και μας σκοτώνουν, ενώ εμείς τους βασανίζαμε και τους σκοτώναμε, δείχνοντας τι σημαίνει άνθρωπος ελεύθερος.

Θεωρούν ανούσια την φράση ”Τα αιτήματα του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρα απο ποτέ”, γιατί βρίσκονται χαμένοι μέσα σε ένα σουσουδισμό, σε μια κακοραμμένη φορεσιά Αρχοντοχωριάτη που καμώνεται πως όλα τα ξέρει, πως ανήκει κάπου αλλού, πως όλα αυτά δεν έχουν σημασία και ανήκουν στο παρελθόν. Ζουν σε ένα παράλληλο φαντασιακό σύμπαν όπου η ελευθερία, η παιδεία και το ψωμί είναι θέματα λυμένα; Ή επειδή γνωρίζουν πως τα αφεντικά τους δεν τους πληρώνουν για να σκέφτονται επιλέγουν να προσπαθούν να μας πείσουν πως αυτά υπάρχουν στην πραγματικότητα;

Είναι ωραίο να ζεις χωρίς λουρί, σας προτρέπω να το δοκιμάσετε κύριοι.

Βέβαια, μέσα στην απέλπιδα προσπάθεια να μας πείσουν για τα απίστευτα μας ”χαρίζουν” πως μόνο οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες του ΚΚΕ τιμούν, απο όλες τις πολιτικές ομάδες, την εξέγερση του Πολυτεχνείου σήμερα και πως όλες οι άλλες πολιτικές παρατάξεις, ακόμα και του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ απέχουν.

Φυσικά αυτό το ”δώρο” των Δαναών δεν είναι τίποτα άλλο απο μια προσπάθεια να υποβαθμιστεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου στο σήμερα.

Φυσικά ο κόσμος του ΚΚΕ, σύσσωμος τιμά σωστά και σέβεται τα αιτήματα του Πολυτεχνείου. Φυσικά και οι αστικές δυνάμεις που στηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν τιμούν με λόγια, πράξεις και υπογραφές μνημονίων εδώ και χρόνια  τα αιτήματα των αγωνιστών και αγωνιστριών του Πολυτεχνείου, αλλά αν αυτό το νομίζουν πως θα οδηγήσει στην περιθωριοποίηση της μνήμης της εξέγερσης σαν κάτι το οποίο αφορά μόλις το 5,3%, όπως ειρωνικά λένε σε κάθε διεκδίκηση του λαού, με σκοπό να διασαλεύσουν τον εορτασμό της επετείου σαν επίσημη ”γιορτή” της χώρας, αυταπατώνται.

Τα αιτήματα του Πολυτεχνείου ήταν και είναι αιτήματα της νεολαίας, η οποία αποτελεί πάντα το πιο αδέσμευτο κομμάτι της κοινωνίας. Τα αιτήματα για παιδεία, ελευθερία, σωστή διαβίωση είναι ίδια παντού. Απο την Αμερική έως τη Κίνα. Χαιρόμαστε που αυτά τα αιτήματα συναντιούνται με τα κομμουνιστικά ιδεώδη, αλλά υπάρχει πολύς δρόμος να καλυφθεί ώστε να μιλήσουμε για πλήρη ταύτιση και αυτό γιατί το αστικό κράτος δημιουργεί συνεχώς αναχώματα ώστε η νεολαία να  μη συνταχθεί, όντως με το μοναδικό κόμμα που μπορεί να τα ικανοποιήσει. Δε θα καπηλευτούμε τον αγώνα της νεολαίας του ’73 και του σήμερα ιδιαίτερα όταν αυτός μας δίνεται απλόχερα και πονηρά απο την δεξιά της εποχής.

Είπαμε προηγουμένως, για την Αμερική. Γράφτηκε πως αυτή η επέτειος στέκει ακόμα όρθια εξαιτίας του αντιαμερικανισμού των Ελλήνων την οποία εκμεταλλεύεται το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν είναι αντιαμερικάνικο κόμμα. Δεν τα έβαλε ποτέ με τον αμερικανικό λαό. Το ΚΚΕ είναι εναντίον του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού το οποίο τυχαίνει να εκφράζεται τις τελευταίες δεκαετίες απο τις κυβερνήσεις της Αμερικής. Ο λαός της Αμερικής αποτελείται σε μεγάλο βαθμό απο εργάτες με τους οποίους ένας Έλληνας εργάτης δεν έχει να χωρίσει τίποτα, αντίθετα έχει κοινά αιτήματα για υγεία, εκπαίδευση, βιώσιμο μεροκάματο, δικαιοσύνη.

Αν εξαλειφθεί ο αντιαμερικανισμός δεν θα εξαλειφθεί και το νόημα του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο ζητούσε ιδεώδη τα οποία ξεπερνούν την φάση του καπιταλισμού την οποία διανύουμε. Αν αύριο μια ιμπεριαλιστική ή καπιταλιστική δύναμη είναι η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία ή η Νιγηρία, εμείς σαν γνήσιοι αντιιμπεριαλιστές και αντικαπιταλιστές θα είμαστε έξω απο τις πρεσβείες και θα φωνάζουμε. Αυτό είναι το αλφάβητο του κομμουνισμού και κάποιος που γράφει κάτω από πρώην κομμουνιστή θα έπρεπε να το γνωρίζει.

Ο κόσμος του ΚΚΕ ήταν και θα είναι πάντα στην πορεία του Πολυτεχνείου, όσα χρόνια και αν περάσουν, ακόμα και αν οι τελευταίοι αγωνιστές και αγωνίστριες αφήσουν την τελευταία τους πνοή. Γιατί τα όνειρά τους, τα αιτήματά τους δεν έχουν βιολογικό τέλος. Είναι αιώνια, πανανθρώπινα αιτήματα και δεν χρειάζεται να έχεις ζήσει Χούντα για να φωλιάσουν στην καρδιά σου για να τα διεκδικήσεις. Άνθρωπος με μυαλό χρειάζεται να είσαι. Άνθρωπος με εν συναίσθηση.

Αν πρέπει να κλείσω με ένα γαλλικό απόφθεγμα θα ήταν τούτο απο τον Coluche ”Αν οι μαλάκες μπορούσαν να πετάξουν, θα είχε σκοτεινιάσει”.

Τα λέμε στις 46η πορεία και εύχομαι κάποια στιγμή η πορεία του Πολυτεχνείου να γίνεται σε μια σοσιαλιστική χώρα που θα έχει λύσει πραγματικά όλα τα αιτήματα των αγωνιστών.

Κυρίοι, ευχαριστούμε που μας φοβάστε ακόμα! Ναι, είμαστε τα εγγόνια και τα δισέγγονα αυτής της γενιάς  του ’73 και συνεχίζουμε τον αγώνα!