Ξεχαρβάλωμα…

Ο εκπαιδευτικός, ο αχθοφόρος, ο νοσηλευτής, ο γιατρός, ο ψαράς, ο δικηγόρος, ο ταξιτζής, η γραμματειακή υποστήριξη, ο αρχιτέκτονας, ο μπετατζής, ο σιδεράς, ο «διευθυντής», ο σερβιτόρος…είναι εργαζόμενος! Δεν είναι υπηρέτης, δούλος, υποχείριο κανενός «προνομιούχου εκλεγμένου» (βολεμένου)…

Σίγουρα δεν φταίνε τα καιρικά φαινόμενα.

Δεν φταίει ο καύσωνας, δεν φταίνε οι περσινές πυρκαγιές που κατάντησαν τον Έβρο σε κρανίου τόπο με απρόβλεπτη -ή προβλέψιμη- κατάληξη, δεν φταίει ο Daniel και η απέραντη «άγονη» πια  λίμνη της Θεσσαλίας.

Να φταίει η τουριστική αιχμή; Μα αυτήν την επικαλούμαστε  ως την χρυσοφόρα πηγή της χώρας…

Να φταίει κάποιο Υπουργείο, όπως ας πούμε το μεταφορών;

Τι να φταίει για ένα τέτοιο ξεχαρβάλωμα; (Και ξεχαρβάλωμα κατά Παν. Χ. Δορμπαράκη και κατά Τεγόπουλο-Φυτράκη = διάλυση, αποδιοργάνωση. Εκ του χάρβαλο = οτιδήποτε εξαρθρωμένο, διαλυμένο, ερειπωμένο).

Διότι πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί η κατάντια κάποιων δημοσίων προσώπων, προβεβλημένων, ακόμα και εκλεγμένων ηγετών μας, που πρώτοι και καλύτεροι τον «λίθον» εκσφενδονίζουν;

Τι πρότυπα αλήθεια!!!

Πριν να τσεπώσουν τις υπουργικές αμοιβές, δεν τους δίδαξε κανείς καλή συμπεριφορά; Όχι απαραίτητα για διαγωγή κοσμιοτάτη, για κοσμία έστω (εκείνην που συνήθως χαρακτήριζε τους περιθωριακούς)…

Οι περγαμηνές τους σε Α4 ιλουστρασιόν, ουδόλως ενδιαφέρουν τον απλό πολίτη, τον ψηφοφόρο.

Μα τον ενδιαφέρει τον απλό πολίτη, να γνωρίζουν οι «εκπρόσωποί του», οι εκπρόσωποι του λαού, το πολύ απλό που κάθε γονιός, στοιχειωδώς νοήμων,  με απολυτήριο μόνο Δημοτικού Σχολείου διδάσκει στο παιδί του:

Οι εργαζόμενοι εδώ και κει δεν είναι υπηρέτες κανενός!

Ο εκπαιδευτικός, ο αχθοφόρος, ο νοσηλευτής, ο γιατρός, ο ψαράς, ο δικηγόρος, ο ταξιτζής, η γραμματειακή υποστήριξη, ο αρχιτέκτονας, ο μπετατζής, ο σιδεράς, ο «διευθυντής», ο σερβιτόρος, με την όποια αμοιβή ο καθένας στο οκτάωρό του, που πολλάκις (με δύο λάμδα και γιώτα, επίρημα = πολλές φορές) μετατρέπεται σε απλήρωτο δωδεκάωρο, είναι εργαζόμενος!

Δεν είναι υπηρέτης, δούλος, υποχείριο κανενός «προνομιούχου εκλεγμένου» (βολεμένου).

Ο καθένας απ’ αυτούς και άλλους πολλούς εργαζόμενους, δικαιούται τον απόλυτο σεβασμό στην αξιοπρέπειά του, στον ιδρώτα του και στο βιβλιάριο των ενσήμων του, έστω και δίχως την όποια «ασυλία»…

Χρύσα Μπαΐρα

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: