Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και λίγη ατομική ευθύνη…

“Όποιος τολμήσει να πάει να κερδοσκοπήσει πάνω σε θέματα δημόσιας υγείας θα μας βρει τόσο αυστηρούς όσο δε μπορείτε να φανταστείτε”, δήλωσε ο Αδ. Γεωργιάδης. Ο ίδιος που θεωρούσε προ ημερών απόρροια του νόμου περί προσφοράς και ζήτησης – και όχι αισχροκέρδεια – τον τριπλασιασμό της τιμής πώλησης των αντισηπτικών. “Να υπάρχει ένα κέρδος θεμιτό αλλά όχι υπερβολικό”, συμπλήρωσε. Πιθανότατα από την άνεση και την ασφάλεια του σπιτιού του.

Την ίδια ώρα γνωστοί και μη εξαιρετέοι …άριστοι παρά τα ήπια συμπτώματα που εμφάνισαν εξετάστηκαν για τον κορονοϊό κι ενημερώθηκαν αυθημερόν για να λάβουν τα μέτρα τους. Αν ήταν όμως εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις (χωρίς μέτρα ασφαλείας και λοιπά στοιχειώδη για την προσωπική τους ασφάλεια και υγιεινή), θα καλούνταν να μετακινούνται καθημερινά με τα ΜΜΜ, να περιμένουν στις ουρές σε φαρμακεία και super market και να μη χαίρουν ειδικής μεταχείρισης. Να θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο ποικιλοτρόπως με μόνο στόχο το κέρδος. Των αρίστων πάντα.
Άκουσα χθες στο ράδιο πως επιφανείς προσωπικότητες παγκοσμίως επέλεξαν να μισθώσουν ιδιωτικά τζετ και να μετοικήσουν σε δυσπρόσιτες περιοχές με στόχο να αποφύγουν την επαφή με κρούσματα και να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες μόλυνσής τους. Πολλοί από αυτούς “νοικιάζουν” ιατρικό προσωπικό για άμεσα ανακλαστικά στις πρώτες αδιαθεσίες.
Βλέπεις, πράγματι, ο ιός δεν έκανε ποτέ διακρίσεις. Χτυπά όλες τις τάξεις. Στην αντιμετώπισή του όμως δε “χτυπά” όλες τις τάξεις. Προφανώς η ζωή μας μετράει λιγότερο από εκείνη των αφεντικών. Εμείς δεν είμαστε εκλεκτοί, φυσικά.

Το ότι δεν έχει αντιληφθεί ο κόσμος τη σημασία του προβλήματος και τις νέες διαστάσεις που θα λάβει εφεξής η καθημερινότητά μας είναι γνωστό από την πρώτη μέρα. Όταν όμως η φύση του ανθρώπου συναντά την ελληνική ιδιοσυγκρασία… τότε συμβαίνει η μαγεία! Ανεμελιά και “ωχ έλα μωρέ σιγά τι θα πάθουμε”.

Κλείσαμε τα σχολεία και γέμισαν οι καφετέριες. Κλείσαμε τις καφετέριες και γέμισαν οι παραλίες. Κλείνουμε τις οργανωμένες παραλίες και περιμένουμε να δούμε πού θα μετατεθεί το πρόβλημα.
Μένουμε σπίτι αλλά όχι στο δικό μας.
Πρόληψη πουθενά – Μαθημένοι στην καταστολή.
Γκώσαμε στην ατομική ευθύνη και στην ανάγκη στήριξης της οικονομίας.

Αλλά έχουμε ήλιο και θάλασσα ρε, τι συζητάμε;