Μακριά από εμάς κι ας είναι δέκα μέτρα…

Την περασμένη Κυριακή, άκουσα στο ραδιόφωνο την εκπομπή του Βασίλη Κουφόπουλου στον Real FM. “Έβγαλε” στον αέρα δυο συμπολίτες μας που έχουν πια σχεδόν συνηθίσει να ζουν με κομμένο το ρεύμα για για χρόνια, η μια πολύτεκνη ο άλλος πρώην επιχειρηματίας…!

Προφανώς οι συνθήκες που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι δεν συγκρίνονται με αυτές που ζει ο περισσότερος κόσμος, έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο και να φανταστείς ακόμα την καθημερινότητα χωρίς ρεύμα! Φαντάζομαι στα πλαίσια του αριστερού (μη ΧΕ) καπιταλισμού που ζούμε, το να ζεις χωρίς ρεύμα το 2017 είναι κι αυτό μια κατάσταση που δικαιολογείται (γαμώ την ατυχία μου).

υτό που με εξόργισε όμως περισσότερο, ήταν όταν αντιλήφθηκα, τόσο στα λόγια της κυρίας όσο και στα λόγια του κυρίου, μια παραίτηση και μια αποδοχή του “ΝΑΙ, μπορεί να έχουμε 2017, αλλά είναι λογικό να ζεις χωρίς ρεύμα” και γινόταν ακόμη “καλύτερο” στην συνέχεια, “δεν υπάρχει δικαιοσύνη” λέει ο κύριος, “κόβουν το ρεύμα ανεξαιρέτως, σε έμενα δεν έπρεπε να το κόψουν” (“Μακριά απ’ τον κώλο μου, κι ας είναι δέκα μέτρα.” αντίληψη).

Η κατάσταση που έχει περιέλθει ένα μεγάλο μέρος του κόσμου είναι τέτοια ώστε ο κανιβαλισμός είναι και αυτός μια επιλογή της αποσυντεθειμένης κοινωνίας, και αυτός με την σειρά του φτάνει στον κοινωνικό δαρβινισμό! (θα αντέξει ο δυνατότερος). Έχει παγιωθεί στην αντίληψη του κόσμου, ότι τα κοινωνικά αγαθά όπως το ρεύμα και το νερό ΔΕΝ είναι για όλους, διότι “έτσι είναι ο κόσμος, και ΔΕΝ αλλάζει”.

Αυτή η διαδεδομένη αντίληψη σε όλα τα πράγματα και σε όλα τα επίπεδα, αυτή η παραίτηση, που είναι αποτέλεσμα είτε κοινωνικού αυτοματισμού, ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί από όλες τις ως τώρα κυβερνήσεις, είτε αδυναμίας συνειδητοποίησης της οργανωμένης πάλης, είναι το αποτέλεσμα μεθοδεύσεων δεκαετιών!

ΠΡΕΠΕΙ να μην σε νοιάζει για τον διπλανό σου. Πρεπει να μη νοιάζεται κι αυτός για σένα! Αυτός είναι ο στόχος και ως ένα σημείο έχει επιτευχθεί!