Το Μανιφέστο των Αγίων

Πριν από λίγα χρόνια, στα πλαίσια των αδελφικών σχέσεων της Εκκλησιαστικής με την Πολιτική και την Οικονομική Εξουσία, ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος του Θεού Ιερώνυμος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, είχε αποστείλει προς τον «εξοχώτατον» (όπως τον αποκαλούσε) Λουκάν Παπαδήμον», τον τότε εν Ελλάδι εκπρόσωπο του Τραπεζικού Κεφαλαίου και δοτό πρωθυπουργό, μία επιστολή.  [1]

Με την επιστολή του εκείνη, ο Άγιος Ιερώνυμος, βαθύτατα τεθλιμμένος,  εξέφραζε προς τον πρωθυπουργό τραπεζίτη αφενός τον πόνο του για τα μαρτύρια του ελληνικού λαού και αφετέρου τον τρόμο του για τον ενδεχόμενο κίνδυνο της κοινωνικής ανάφλεξης: «Το φαινόμενο των αστέγων, αλλά και των πεινασμένων», έγραφε μεταξύ άλλων ο Άγιος, « – φαινόμενο κατοχικών εποχών – παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι άνεργοι αυξάνονται κατά χιλιάδες μέρα με τη μέρα. Το ίδιο και τα λουκέτα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Τα νέα παιδιά, τα καλύτερα μυαλά του Τόπου, παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης. Οι πατεράδες μας δεν μπορούν να ζήσουν, μετά τις δραματικές περικοπές των συντάξεών τους. Οικογενειάρχες και ιδίως οι πιο φτωχοί, οι πολύτεκνοι, οι μεροκαματιάρηδες, βρίσκονται σε απόγνωση, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές των μισθών τους και τους αβάσταχτους νέους φόρους. Η πρωτόγνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή παραμερίζει τον φόβο και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης δεν μπορεί να αγνοείται πια, ούτε από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές συνταγές τους».

Και αναγνώσαντες την ιεράν επιστολήν ο εκπρόσωπος των τραπεζιτών και αρχηγός της αστικής κυβερνήσεως Παπαδήμος μετά απάντων των υπουργών του συγκινήθηκαν σφόδρα και σταμάτησαν πάραυτα την εξαθλίωση του ελληνικού λαού με την άρνηση της περαιτέρω πληρωμής του τοκογλυφικού χρέους και την απαγόρευση των απολύσεων, των κατασχέσεων των λαϊκών κατοικιών και της εν γένει εκμεταλλεύσεως του ελληνικού λαού από την άρχουσα τάξη. Και ομού μετά του Αγίου Ιερωνύμου, των ιεραρχών και των αστών πολιτικών συγκινήθηκε άπασα η άρχουσα τάξη και επλήσθησαν δακρύων τα Κολωνάκια, οι Εκάλες, οι Κηφισιές και εν ολίγοις όλες οι χριστιανικές και φιλάνθρωπες περιοχές, όπου διαβιούν μακαρίως οι τραπεζιτικές, βιομηχανικές, εφοπλιστικές και λοιπές άρχουσες ολιγαρχίες και ευγενείς συνομοταξίες μετά των οικογενειών των και των πολιτικών και λοιπών αυλικών τους. Διότι ηγνόουν προ της δημοσιεύσεως της επιστολής του Αγίου Ιερωνύμου το κακόν που είχαν προκαλέσει δια της ισοβίου υπερεκμεταλλεύσεως και αφαιμάξεως των ελλήνων εργαζομένων. Και εγένετο μέγας οδυρμός και ετρομοκρατήθησαν άπαντες τούτοι σκεπτόμενοι και λέγοντες: «Λες να ξεσηκωθεί ο λαός και να μας πάρει όλους ο Διάολος, όπως μα προειδοποιεί ο Ιερώνυμος;»

Αυτό ακριβώς βασανίζει μέχρι σήμερα τον μακαριώτατο Ιερώνυμο, όπως και πλήθος Αγίων, από την εποχή του Αποστόλου Παύλου του Επιστολογράφου, που φρόντισε εγκαίρως να συντάξει το παρακάτω αντιδραστικό Μανιφέστο με τις βασικές πολιτικές αρχές της Χριστιανικής Εκκλησίας, προκειμένου να ευνουχίσει πολιτικά, απέναντι σε κάθε Εξουσία, το σύνολο των δούλων του Κυρίου, από την χορεία των Αγίων και των ιεραρχών μέχρι την κατωτάτη στάθμη των πτωχών τω πνεύματι ποιμνίων τους:

«1.Kάθε ψυχή να υποτάσσεται στις υπέρτερες εξουσίες· γιατί δεν υπάρχει εξουσία που να μην προέρχεται απ’ το Θεό· κι οι εξουσίες που υπάρχουν έχουν θεσμοθετηθεί απ’ το Θεό. 2. Έτσι, αυτός που εναντιώνεται στην εξουσία, είναι ενάντιος στην τάξη του Θεού· και όσοι αντισταθούν, θα διαπράξουν αμαρτία. 3. Γιατί οι άρχοντες δεν είναι φόβος των καλών έργων, αλλά των κακών. Θέλεις να μη φοβάσαι την εξουσία; Κάνε το καλό και θα δεχτείς έπαινο απ’ αυτήν. 4. Γιατί [η εξουσία] είναι υπηρέτης του Θεού για το δικό σου καλό. Εάν, όμως, κάνεις το κακό, να φοβάσαι· γιατί δεν φορά άσκοπα το σπαθί· υπηρετεί την οργή του Θεού  και εκδικείται εναντίον εκείνου που πράττει το κακό. 5. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μόνο για να αποφύγετε την οργή, αλλά και για να έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας. 6.  Γι’ αυτό λοιπόν πληρώνετε και φόρους· γιατί οι λειτουργοί [της εξουσίας] είναι του Θεού και αυτό ακριβώς περιμένουν.7. Να αποδίδετε στους πάντες αυτά που οφείλετε, το φόρο σε αυτόν που οφείλετε τον φόρο, το τέλος σε αυτόν που οφείλετε το τέλος, τον φόβο σε αυτόν που οφείλετε τον φόβο, την τιμή σε αυτόν που οφείλετε την τιμή.» [2]

Ο Άγιος, λοιπόν, Ιερώνυμος, όπως και όλοι οι ιερείς και ιεράρχες, τα γνωρίζουν καλά όλα αυτά και φροντίζουν να διαπαιδαγωγούν σύμφωνα με τις αρχές του παραπάνω πολιτικού μανιφέστου τούς αγαθούς τω πνεύματι τακτικούς θαμώνες των εκκλησιών, ώστε να φέρονται δουλικώς απέναντι στους εκκλησιαστικούς άρχοντες αλλά και απέναντι σε κάθε εγκόσμια εξουσία. (Το χειροφίλημα, η ευσεβής κλίση της κεφαλής  ενώπιον ιεραρχών και η δουλική γονυκλισία είναι μόνο τρεις απλές εκφάνσεις αυτής της δουλικότητας.) Περαιτέρω, όλη η εκκλησιαστική ιεραρχία και το παπαδαριό ασκούν σκληρή κριτική, και διαδηλώνουν μάλιστα, μόνον όταν κινδυνεύουν τα συμφέροντά τους, όπως για παράδειγμα οι μισθοί τους, για τους οποίους βρίσκονται σήμερα σε αναβρασμό, μήπως και χάσουν την εξασφάλιση της πληρωμής των μισθών τους από το κράτος. Για την εξαθλίωση του λαού, μπορούν και γράφουν διάφορα θεάρεστα και συμπονετικά μηνύματα, αλλά το πολιτικό τους μανιφέστο είναι ενάντιο σε κάθε πράξη που θα συνέβαλε στην ανατροπή της εξουσίας. Θα συντρέχουν φιλανθρωπικώς τους φτωχούς, αλλά ποτέ δεν θα εξεγερθούν για να εξαφανιστούν οι κοινωνικοοικονομικές αιτίες της φτώχειας και για να καταργηθεί η εκμετάλλευση, κι ούτε καν θα συμμετάσχουν  σε καμιά διαδήλωση ενάντια στα μέτρα της εξαθλίωσης του λαού. Αυτά μάλλον τα θεωρούν ότι ανήκουν στο διαβολικό Κομμουνιστικό Μανιφέστο και οι σχεδόν πάντοτε αντιδραστικοί ιεράρχες φοβούνται μην τους… συκοφαντήσουν σαν κομμουνιστές, όπως συνέβη με τον αρχιεπίσκοπο Hélder Pessoa Câmara, που έγραψε κάποτε: «Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε άγιο. Αλλά, όταν ρωτώ γιατί υπάρχουν φτωχοί, με λένε κομμουνιστή». [3]

Φυσικά, «κομμουνιστής» δεν είναι αυτός που απλώς ρωτάει αφελέστατα «γιατί υπάρχουν οι φτωχοί», αλλά αυτός που αγωνίζεται για την εξάλειψη της εκμετάλλευσης που φτωχαίνει τις λαϊκές τάξεις και για την κατάργηση κάθε Εξουσίας που νομιμοποιεί και υπερασπίζεται την εκμετάλλευση. Σε μια τέτοια περίπτωση, και αφού θα εξαφανιστούν οι τραπεζίτες και συνολικά η άρχουσα τάξη, δεν ξέρω ποιους θα βρουν οι Άγιοι για να στέλνουν τις πονεμένες τους επιστολές. Ίσως να αποφασίσουν να κόψουν τα… θαύματα, διαμαρτυρόμενοι για τη μεγάλη αμαρτία της ανατροπής της Εξουσίας και της εξαφάνισης των φτωχών. Βέβαιο είναι ότι το τέλος της κάθε ιδεολογικής μαλάκυνσης επέρχεται αργότερα από την εξάλειψη της υλικής της αιτίας. Ακόμα πιο βέβαιο, όμως, είναι ότι πολλοί πιστοί κήρυκες και ακόλουθοι του παραπάνω μανιφέστου, θα παραμείνουν δέσμιοι στη μαλάκυνσή τους μέχρι τον τάφο.

Η αγία τριπλέτα: Εκκλησία, Πολιτική Εξουσία και Οικονομία.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Δημοσιεύτηκε στον ιερό ιστότοπο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών στις 2.2.2012

2. Βλ. Αγία Γραφή, Απόστολος Παύλος, Επιστολή προς Ρωμαίους, κεφ.13

3. Όπως έχει αποδοθεί στα ελληνικά η φράση του «Si le doy de comer a los pobres, me dicen que soy un santo. Pero si pregunto por qué los pobres pasan hambre y están tan mal, me dicen que soy un comunista»

Πηγή: Joaquín Piña, «Quien tenga oídos para oír, que oiga».

https://es.wikiquote.org/wiki/H%C3%A9lder_C%C3%A2mara