Μεγάλου βεληνεκούς…

Καθώς προχωράμε στον εικοστό πρώτο αιώνα, ο γνωστός χρήσιμος ηλίθιος των απανταχού αθλιοτήτων έχει μετατραπεί σε χρήσιμο διεφθαρμένο. Οταν μάλιστα αυτοί οι δύο συναντηθούν, τότε οι επωφελούμενοι τρίβουν τα χέρια τους, αλλά ενδεχομένως και το φιτίλι που μπορεί ανά πάσα στιγμή να κάψει τη Γη. Το χακί συνολάκι του πρώην κωμικού και νυν τραγικού στην Ουκρανία, για παράδειγμα, ξεπεράστηκε ως μόδα και προσοχή, δεν αστειεύομαι, έχει πλέον και δυσβάσταχτο παράπλευρο κόστος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αμερικανικές σειρές το τελευταίο εξάμηνο οι κακοί δεν είναι Ρώσοι, αλλά Ουκρανοί. Ειδησάρια, όχι ακόμα πρωτοσέλιδα για τη διαφθορά στην Ουκρανία εμφανίζονται ολοένα και συχνότερα, σχεδόν παράλληλα με τα νέα για τον πόλεμο, που ήδη κλείνει, ας μην κοροϊδευόμαστε, μια δεκαετία από το Μαϊντάν. Απ’ όλες τις εκδηλώσεις διαφθοράς υπάρχει μία που σηκώνει την τρίχα, καθώς την επισημαίνουν οι ίδιοι οι Ουκρανοί στα δικά τους κανάλια: Στο Χάρκοβο έχει κλαπεί από τις οχυρώσεις το εξήντα τοις εκατό όλων των υλικών και βεβαίως έχει εξαερωθεί το παχουλό ΝΑΤΟικό κονδύλι!

Οι γενναίοι Ουκρανοί αξιωματικοί συνάπτουν συμφωνίες με εταιρείες – φαντάσματα, μετράνε νεκρούς φαντάρους και ταυτόχρονα αύξηση των λογαριασμών τους. Αξιωματούχοι κάθε λογής έχουν επενδύσει στην πιο διεφθαρμένη πλευρά αυτού του σκοτεινού πολέμου διά αντιπροσώπων κι έτσι αποκτούν σπίτια και λογαριασμούς στο εξωτερικό, πουλώντας στο εσωτερικό της Ουκρανίας φτηνό πατριωτισμό. Γιατί ξέρουν ότι δεν πρόκειται να διωχθούν για ψευδή δήλωση περιουσιακών στοιχείων, στην οποία καταφανώς προσφεύγουν τώρα ως πολεμιστές, γιατί το Συνταγματικό Δικαστήριο από το 2020 απαλλάσσει όλη την πολιτική, στρατιωτική και δικαστική νομενκλατούρα από κάθε ευθύνη. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Αμερικανοί, που ξέρουν από αυτά, στραβομουτσουνιάζουν υπολογίζοντας σε 10 δισ. το κόστος της διαφθοράς μόνο στα ανατολικά, αλλά κυρίως επειδή ο ουκρανικός λαός αρχίζει να θυμάται το πρωτοσέλιδο του «Guardian» το 2015: «Ουκρανία, η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης».

Στο παράπλευρο κόστος της εμπόλεμης διαφθοράς συγκαταλέγονται νομοθετικές ρυθμίσεις που διευκολύνουν μαφιόζικες δράσεις των αφεντικών, όπως κατάργηση του εργατικού κώδικα για εταιρείες με λιγότερους από 250 εργαζόμενους. Κι ύστερα έρχονται τα κακοφορμισμένα καπιταλιστικά σπυριά που φουντώνουν και βρωμάνε στον πόλεμο, έτσι που οι ίδιοι χρηματοδότες αυτής της αθλιότητας, οι Αμερικανοί, να μιλούν σε επίσημες εκθέσεις για το γεγονός ότι τα πέντε τελευταία χρόνια στην Ουκρανία οι πολίτες υφίστανται καταναγκαστική εργασία, σεξουαλική εκμετάλλευση και πάνω από εκατό χιλιάδες ορφανά παιδιά είναι υποψήφια θύματα εμπορίας, καθώς ένα στα δέκα σε ολόκληρο τον κόσμο προέρχεται από την Ουκρανία. Βλέπω την Ζελένσκαινα σε επίσκεψη στον Πάπα και μου γυρίζουν τ’ άντερα, άθελα μου, όπως φαντάζομαι και των εκατομμυρίων έσω – έξω προσφύγων Ουκρανών, που αναρωτιούνται, έστω κι αν δεν μπορούν να μιλήσουν, τι έχουν να κερδίσουν από την τόσο γενναιόδωρη προσφορά πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς απ’ αυτούς που τους χειρίζονται ως πιόνια, που όμως έχουν, εκτός από φτωχύνει, ξεμείνει και από φάρμακα και από κουράγιο και από αντοχή στον κυνισμό των φονιάδων των λαών.

Γυρίζοντας λίγο πίσω το ρολόι στο Μαϊντάν, όταν οι ελεύθεροι σκοπευτές από τις ταράτσες γύρω από την πλατεία πυροβολούσαν στο ψαχνό τον κόσμο, προβοκατόρικα, ανοίγοντας τον δρόμο για τα φασισταριά στο Ντονμπάς και τη ΝΑΤΟική προέλαση στα ρωσικά σύνορα, σκέφτομαι πως αυτά τα δέκα χρόνια βρώμικου ιδιότυπα εμφυλίου πολέμου κατοχύρωσαν βίαια τον όρο ΝΑΤΟική επικράτεια. Και καθώς η Δύση όπου να ‘ναι θα αρχίσει να μιλάει με βιτρίνες και στολίδια για το θείο βρέφος, τρέμω στην ιδέα ότι είναι μεγάλου βεληνεκούς η αυταπάτη ότι μπορεί κάποιος να πιστεύει πως δεν μπορούν να φυτρώσουν μαϊντάνια και αλλαχού σ’ αυτήν την επικράτεια, από τη μια στιγμή στην άλλη. Τα χαρακώματα των συμφερόντων δεν είναι φάτνες, είναι τάφοι για τα παιδιά…