Μερικές σκέψεις

“Αυτός δεν συγκαταλέγεται” έλεγε η πεθερά μου όταν ήθελε να χαρακτηρίσει τους “αχαρακτήριστους”, όσους δεν της γέμιζαν το μάτι με την απροσδιόριστη στάση τους, τους μη καθαρούς με λίγα λόγια.

Σίγουρα κάποια πράγματα δε μπαίνουν σε καλούπια ούτε σηκώνουν περιοριστικούς όρους. Όπως η Τέχνη ας πούμε. Μόνο που όσοι κόπτονται για το “απεριόριστο”, για την “ελευθερία”, έχουν φτιάξει τους δικούς τους κανόνες “εκτός ορίων” όπου κινούνται κι επιτρέπονται όλα όσα περιορίζουν τη Σκέψη. Όλα τα χωρίς προοπτική, με διαπιστωμένο το τ έ λ μ α ως τη μόνη μελλοντική πραγματικότητα.

Με τα Μεγάλα Έργα ανασκευασμένα. Στην υπηρεσία της μισανθρωπίας των “φωτισμένων” της μοντερνιάς.

Καλό Καλοκαίρι