Μικροπολιτικοί, κατόπιν υποδείξεως, βρυχηθμοί….

Πραγματικά η Ελλάδα έχει και προβλήματα που ανάγονται στη σφαίρα της διπλωματίας. Αυτή την εποχή έχει το μοναδικό ίσως προνόμιο να κρατούνται μέλη των ενόπλων της δυνάμεων ως αιχμάλωτοι σε γειτονική χώρα. Κρατούνται κάτω από παράξενο καθεστώς καθότι διανύουμε εποχή ειρήνης και ουδεμία πολεμική πράξη συνέβη ώστε να προκαλέσει την αιχμαλωσία τους. Η χώρα που κρατά τους αιχμαλώτους, όπως μας διαβεβαιώνουν οι εθνικοί ταγοί από το ύψος του μεγάρου Μαξίμου και των συναφών κτιρίων κυβερνητικής εξουσίας, είναι «φίλη και σύμμαχος» όπως πιστοποιείται και από τα κιτάπια του ΝΑΤΟ στο οποίο και οι δύο χώρες ανήκουν.

Η πολιτική που έχει επιλεγεί από τους ημέτερους κυβερνητικούς ταγούς για την  αντιμετώπιση ενός τόσο ασυνήθιστου προβλήματος έχει ένα και μόνο ένα βασικό στόχο: να μην διαταράξει τη μεγάλη αγία συμμαχία του ΝΑΤΟ και να μην δημιουργήσει τις παραμικρές αναταράξεις στην γαλήνη των ΗΠΑ και των εταίρων της. Όλοι οι τελευταίοι είναι απασχολημένοι με την προετοιμασία νέων πολέμων, είτε προς την μεριά της Ρωσίας, είτε προς την αντίστοιχη της Μέσης Ανατολής και, όπως υποθέτουν στην Αθήνα, θα ήταν αχάριστο να ενοχληθεί η Ιερή Συμμαχία σε καιρούς εντατικών προετοιμασιών της όποιας νέας σταυροφορίας.

Έτσι λοιπόν η τύχη των δύο αιχμαλώτων στρατιωτικών έχει αφεθεί στην καλή θέληση της πολιτικής ηγεσίας της γείτονος και, για την ακρίβεια, στην καλή θέληση του απολυταρχικού ηγεμόνα της, όπως αυτή διαμορφώνεται πριν ή μετά τις εκλογές. Ο τελευταίος τοποθετεί το ζήτημα στην παράλληλη πραγματικότητα που κινείται το καθεστώς του και ζητά ανταλλαγές αιχμαλώτων, εκεί όπου μόνο αυτός κρατά αιχμαλώτους!

Κάτω από τον αστερισμό του «μην ενοχλείτε» τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η ελληνική κυβέρνηση πεισματικά αρνείται να  πάρει το οποιοδήποτε υποστηρικτικό του αιτήματος για άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων μέτρο. Αποφεύγει να πράξει ακόμα και τα πιο απλά: τη μη συμμετοχή σε κάποια εκδήλωση ή σε κάποια άσκηση του ΝΑΤΟ, λόγου χάρη, ως διαμαρτυρία για την κατάσταση. Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας εξακολουθούν να συνευρίσκονται και να ασκούνται από κοινού με τη χώρα που κρατά τους αιχμαλώτους.

Φυσικά αποκλείεται και το όποιο προχωρημένο μέτρο διαμαρτυρίας: η απέλαση, λόγου χάρη, Τούρκων διπλωματών ή έστω η απέλαση μερικών από τους πολυάριθμους Τούρκους αξιωματικούς που γυροφέρνουν την χώρα μας ως μέλη των στρατηγείων και των άλλων υπηρεσιών του ΝΑΤΟ.

Βρισκόμαστε λοιπόν στην παράδοξη και ασυνήθιστη στη διπλωματική πρακτική κατάσταση όπου η κυβέρνηση της χώρας που δέχτηκε την προσβολή και το πλήγμα να πρωτοστατεί –από την πρώτη στιγμή που συνέβη η σύλληψη των αιχμαλώτων- στην υποβάθμιση και στην διπλωματική, πολιτική απαξίωση του γεγονότος. Συνήθως γίνεται το ανάποδο, αλλά στην τρικυμία εν κρανίω που βρίσκονται οι ένοικοι του μεγάρου Μαξίμου, το «ανάποδο» δύσκολα μπορεί να προσδιοριστεί!

Αντίθετα η ελληνική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ παρουσιάζεται εξαιρετικά επιθετική απέναντι σε άλλους «εχθρούς» που δολίως επιβουλεύονται τη χώρα μας. Η είδηση για την απέλαση Ρώσων διπλωματών και την απαγόρευση εισόδου στη χώρα δύο άλλων ήρθε στο φως την ίδια ώρα που ξεκινούσε η σύσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ όπου μεταξύ άλλων η ελληνική πλευρά θα κατέθετε την επιστολή-πρόσκληση για ένταξη της πΓΔΜ στον οργανισμό αυτό.

Η αιτιολόγηση του μέτρου έδειχνε να απευθύνεται τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Οι εν λόγω διπλωμάτες κατηγορήθηκαν από τον κο Τζανακόπουλο ότι μετείχαν σε εκδηλώσεις ενάντια στην πρόσφατη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ. Πρόκειται για σαφή υπαινιγμό ότι οι εκδηλώσεις αυτές υποκινούνται, κατευθύνονται ή έστω υποστηρίζονται από ξένες προς την Ελλάδα δυνάμεις. Αυτόματα λοιπόν, όσοι διαμαρτύρονται ενάντια στην συμφωνία γίνονται «όργανα ξένων συμφερόντων» ή και «πράκτορες ξένης δύναμης». Ομολογούμε, η κυβέρνηση της «αριστεροακροδεξιάς» στα καλύτερά της.

Οι προς το εξωτερικό «αιτιολογήσεις» των απελάσεων δεν στερούνται επίσης ενδιαφέροντος. Τα επιχειρήματα είναι ασαφή και ελάχιστα τεκμηριωμένα (ως και χρηματισμό δημοσίων προσώπων περιλαμβάνουν) πλην όμως ομοιάζουν καταπληκτικά (copy paste είναι, νομίζω, η έκφραση στα ελληνικά) με ανάλογα «επιχειρήματα» με βάση τα οποία απελάθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν Ρώσοι διπλωμάτες από τις ΗΠΑ και άλλα «δυτικά» κράτη. Με τον τρόπο αυτό η ελληνική κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται με την κοινή νατοϊκή επιθετική πολιτική απέναντι στη Ρωσία.

Η δε συγκυρία του συμβάντος, σε καιρούς  όπου το ΝΑΤΟ φαίνεται να αναδιατάσσει τις δυνάμεις του από τα Βαλκάνια ως τη Βαλτική απέναντι στη Ρωσία είναι καθόλα ενδιαφέρουσα.

Στην ίδια όμως συγκυρία και στιγμή ήρθαν οι δηλώσεις του Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρμόδιου για ζητήματα διεύρυνσης του οργανισμού, κου Γιοχάνες Χαν, ότι οι επικείμενες διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, περιλαμβάνουν και την «επαναχάραξη» των μεταξύ των δύο χωρών συνόρων. Ο Επίτροπος φαινόταν να αντιλαμβάνεται πλήρως τη σημασία των όσων έλεγε καθότι, συμπλήρωσε, χρειάζεται να αναμορφωθούν όχι μόνο οι κυβερνήσεις (αυτό στην περίπτωση του «αριστεροακροδεξιού» μορφώματος που κυβερνά τη χώρα μας επετεύχθη με τον πιο απόλυτο τρόπο) αλλά και οι λαοί: «Πρέπει να υπάρξουν αλλαγές στη νοοτροπία για να υπάρξει πραγματική πρόοδος στην πορεία προς την Ευρώπη». Δήλωσε με νόημα.

Μετά τα παραπάνω θεωρείται κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα προβεί πάραυτα σε απέλαση αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οπωσδήποτε θα απαγορεύσει την είσοδο του κου Χαν στη χώρα.

Μα δεν είπαμε ότι είμαστε ευαίσθητοι σε ζητήματα που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας και επικράτειας;