Μιλάνε ή Ποιοι μιλάνε!

Η ανθρωπότητα έχει εισέλθει σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας της. Σε μια νέα βαρβαρότητα με μυθική αντίληψη του κόσμου, με κανιβαλισμό και ανθρωποθυσίες. Σε μία διαλυτική περίοδο της ενότητας γλώσσας και νόησης. Σε αυτόν τον πόλεμο που ξεδιπλώνεται στα μάτια ημών των άβουλων τηλεθεατών οι λέξεις χάνουνε το νόημά τους και το νόημα ανέστιο ψάχνει τρόπους να αποδοθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με το δίκαιο. Απόλυτοι κυρίαρχοι η βία και ο πόλεμος για την απονομή …δικαιοσύνης!

 Ο Πούτιν με δικτατορικές εξουσίες στη χώρα του επικαλείται την ανάγκη αποναζιστοποίησης και εισβάλλει στην Ουκρανία. Αυτός ο λάβρος αντικομμουνιστής, ο θαυμαστής της τσαρικής Ρωσίας, των νέο- Ευρασιατιστών  θεωρητικών και του φασίστα υπερεθνικιστή συμβουλάτορα καθηγητή Αλέξανδρου Ντούγκιν. Υπενθυμίζεται πως  οι Ευρασιατιστές, που δημιουργήθηκαν ως εναλλακτική λύση ενάντια στους Μπολσεβίκους, πρέσβευαν πως η Ρωσία αποτελούσε έναν μοναδικό πολιτισμό, με τον δικό της δρόμο και ιστορική αποστολή να δημιουργήσει ένα διαφορετικό κέντρο εξουσίας και πολιτισμού που δεν θα είναι ούτε ευρωπαϊκός ούτε ασιατικός, αλλά θα έχει χαρακτηριστικά και των δύο.  Με την επερχόμενη δε πτώση της Δύσης θα σήμανε η ώρα της Ρωσίας ως εκλεκτού έθνους και πρωταρχικού κέντρου του κόσμου! 

Η Δύση κατακεραυνώνει τον «αναθεωρητισμό» του Πούτιν όταν εδώ και δεκαετίες έχει κάνει ευαγγέλιο ή μάλλον «Μαύρη Βίβλο» της τον ιστορικό αναθεωρητισμό π.χ. εξισώνοντας το ναζισμό με τον κομμουνισμό (βλέπε «μαύρος και κόκκινος φασισμός») ή αποσιωπώντας την τεράστια συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στον αντιφασιστικό πόλεμο. Όταν η ίδια η Δύση υπήρξε η γενεσιουργός μήτρα αυτής της γιγαντιαίας επιχείρησης του  «ιστορικού αναθεωρητισμού», την οποία ξεκίνησαν Γερμανοί ιστορικοί, ήδη από τη δεκαετία του ’60 και τη συνέχισαν επαξίως Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί.  

Η Γερμανία επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση «Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» ανακοινώνει προς τέρψη των μιλιταριστών εξοπλιστικό πρόγραμμα – μαμούθ 100δις ευρώ. Περιχαρής μάλιστα ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει πως αυτή τη φορά η χώρα του βρίσκεται στη «σωστή πλευρά»! Όσο για την υλοποίηση αυτού του ασύλληπτου εξοπλιστικού προγράμματος – το πώς δεν ειπώθηκε βέβαια- ας είναι καλά – που δεν θα είναι- τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων, των εξαθλιωμένων προσφύγων ως πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. Οι αποδέλοιποι εξ ημών ας είμαστε ευγνώμονες – αν θα επιβιώσουμε – που θα ζήσουμε κυριολεκτικώς την εποχή του Ντίκενς στον 21ο αιώνα, δίχως μάλιστα τις προοπτικές που αχνοφαίνονταν τότε. Εξάλλου είναι άλλο πράγμα να το ζεις και άλλο να το παρακολουθείς σε ταινία ή τηλεοπτική σειρά εποχής.  

Η βία και ο πόλεμος λοιπόν έρχονται για άλλη μια φορά να καταρρίψουν το μύθο πως η τεχνολογική εξέλιξη στον καπιταλισμό σημαίνει και κοινωνική πρόοδο – πρόοδος για ποιον – και απογυμνώνουν από το προπαγανδιστικό περιεχόμενό τους λέξεις όπως «εκσυγχρονισμός», «ανάπτυξη», «μεταρρυθμίσεις». 

Τι μένει; Λέξεις και έννοιες, όπως διεθνής ύφεση, ειρήνη, αφοπλισμός, αντιμιλιταρισμός, αντιιμπεριαλιστές – εάν δεν απαγορευτούν – να απονεκρωθούν και να καταστούν απολιθώματα για το μάθημα της Ιστορίας. «Μιλάνε για του έθνους ξανά την τιμή» μας θυμίζει ο Μπρεχτ. Ποιοι μιλάνε! 

Σωτηρία Μαραγκοζάκη

(Η Σωτηρία Μαραγκοζάκη είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας)