ΜΚΟ: Μας Κοροϊδεύετε Όλους

Από τις αρχές του προπερασμένου αιώνα έως το 1914, υπήρχαν διεθνώς 1.083 οργανώσεις, μη ελεγχόμενες από κυβερνήσεις. Οι πιο γνωστές πάλευαν για την κατάργηση της δουλείας και την ψήφο στις γυναίκες. Με το άρθρο 71 του κεφαλαίου 10 του Χάρτη του ΟΗΕ το 1945, αναγνωρίστηκε το λεγόμενο Συμβουλευτικό Καθεστώς σ’ αυτές τις οργανώσεις και καθιερώθηκε ο όρος που σήμερα πιπιλίζουμε, για πραγματικές ή όχι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Από τότε έγιναν τόσα πολλά, πάντα όμως σε συνδυασμό, κι αυτό κρατήστε το, με την αειφόρο ανάπτυξη, ώστε έχει χαθεί ο λογαριασμός αν σκεφτεί κανείς ότι οι διεθνείς ΜΚΟ να είναι δεκάδες χιλιάδες, και σε χώρες όπως η Ινδία να ξεπερνάνε κατά πολύ το εκατομμύριο. Από την όξινη βροχή και το φαινόμενο του θερμοκηπίου έως τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, πάμπολλες στήθηκαν, διαφημίστηκαν και λειτουργούν με όρους ιμπεριαλιστικής και αποικιακής κακοήθειας. Άλλες κρύφτηκαν επιμελημένα πίσω από ένα «αριστοκρατικό» στυλ άσκησης πολιτικής, ή θυμίζοντας το ρόλο του κλήρου στο απόγειο της αποικιοκρατίας.

Εκατομμύρια άνθρωποι έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης της επιστημονικής, κοινωνικής και πολιτικής τους ευαισθησίας, προσφέρθηκαν ως κάρβουνο εθελοντικής εργασίας σε αμφίβολους επιχορηγούμενους σκοπούς κι άλλοι δούλεψαν και δουλεύουν, έτσι ώστε να μη θεωρούνται ούτε άνεργοι ούτε εργαζόμενοι, σε δίκτυα αραχνοειδούς δομής και αμφίβολης αποτελεσματικότητας, χωρίς κανέναν κυβερνητικό, πόσο μάλλον λαϊκό έλεγχο.

Οι ΜΚΟ λειτουργούν έως και σήμερα, ανάμεσά τους κι ερήμην τους και μερικές αγαθών προθέσεων, ως όργανο χειραγώγησης των απαιτήσεων των μαζών, πακτώνοντας και υποτάσσοντας τη συλλογική δράση στα συμφέροντα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ως προς το ζήτημα της χρηματοδότησης, πέραν των φιλανθρωπικών ή και φορολογικών κινήτρων, αξίζει κανείς να σκεφτεί πως το 80% περίπου των ευρωπαϊκών πηγών χρηματοδότησης για τις ΜΚΟ το χειρίζονται τα ίδια τα κράτη – μέλη της ΕΕ.

Αυτή η …κοινωνική δικτύωση, που εκτροχιάστηκε φυσιολογικά στην εποχή του διαδικτύου, είναι η πιο ύπουλη παγίδα για την εξουδετέρωση κάθε λογής γνήσιου λαϊκού κινήματος και ένας δηλητηριώδης αόρατος αντίπαλος στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία. Η προσωπική μου εμπειρία πυροδοτεί μια αγανάκτηση πέραν των ιδεολογικών, πολιτικών ή φιλοσοφικών αντιρρήσεων.

Είδα κι έζησα στη Ρουάντα, στη δεκαετία του ’90, ΜΚΟ από τη Βόρεια Ευρώπη, με κάτι μεσήλικες ντυμένους σαν ελβετόπουλα του μεσοπολέμου, να κουβαλάνε έναντι εκατομμυρίων δολαρίων, και κόστους στρατιωτικών μεταγωγικών αεροπλάνων, ασκούς με πενήντα τόνους πόσιμο νερό εκ Νορβηγίας και να το «μοιράζουν» με κάνουλες πάχους σωλήνων βόθρου σε τεντωμένα χέρια αποστεωμένων από την πείνα και τη χολέρα γυναικόπαιδων, που κρατούσαν πεντόλιτρα μπιτονάκια με στόμιο διαμέτρου τριών πόντων… Κι ύστερα το πλήθος των προσφύγων να στέκεται αποσβολωμένο κάτω απ’ τη χοντρή μάνικα, με το στόμα ανοιχτό για μερικές σταγόνες νερό, πριν αυτό καταλήξει στο συφοριασμένο ηφαιστειογενές έδαφος. Είδα δυο εξηνταπεντάρες Αμερικάνες συνταξιούχες, που πήραν τα λεφτουδάκια τους των πρώτων μηνών και κατέβηκαν να… βοηθήσουν. Κοιμούνταν σε σκηνή, έψαχναν την οργάνωση που τις έφερε, απελπισμένες τρεις βδομάδες κι εξουθενωμένες, μου ζητούσαν να στείλω μήνυμα στις οικογένειές τους να τις απεγκλωβίσουν από μια κόλαση, στην οποία αισθάνονταν άχρηστοι άγγελοι. Είδα τον ιδρυτή των «Γιατρών χωρίς σύνορα», Μπερνάρ Κουσνέρ, να αναλαμβάνει «πρωθυπουργός» του ΝΑΤΟ στο αιματοβαμμένο Κόσοβο, έχοντας διεξάγει εράνους στην τηλεόραση για τη …χρηματοδότηση της καριέρας του.

Κι ύστερα απ’ το 2000, χάρη στο ΚΚΕ, αυτή η αγανάκτηση πήρε σχήμα και μορφή πολιτικής μάχης, και κυρίως ξεστραβώματος των ευγενών και πρόθυμων συμπολιτών μας, που δεν είναι δυνατόν να πιστεύουν πια ότι η αποναρκοθέτηση περιοχών μπορεί να είναι δουλειά ΜΚΟ και έμμισθων συνταξιούχων πυροτεχνουργών με μούσα μια πριγκίπισσα γηρασμένης αυτοκρατορίας…

ΜΚΟ: Μας Κοροϊδεύετε Όλους

Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 8-9/02/2020