Να γεμίσουμε γαρύφαλλα παντού!

Η εκλογική μάχη για φέτος ξεκινά αύριο κιόλας, πριν από δημοτικές και περιφερειακές, πριν από ευρωεκλογές και βουλευτικές, πριν απ’ όλα, ο χορός ανοίγει αύριο με τις φοιτητικές εκλογές, εκεί που χτυπάνε οι καρδιές της νεολαίας, των πολιτών του σήμερα και του αύριο, εκεί που σμίγουν οι κόποι των νέων που σπουδάζουν, ο ιδρώτας των γονιών τους που στέκουν πίσω και τους στηρίζουν σε αυτό τους τον αγώνα και η ατελείωτη κακοπληρωμένη εργασία των εκπαιδευτικών που από το πρωί ως το βράδυ διδάσκουν χωρίς καμιά εξασφάλιση αν θα είναι στη θέση τους και αύριο, σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο.

Η σημασία των φοιτητικών εκλογών είναι τεράστια και υποτιμημένη, και σαφώς όχι τυχαία αποσιωπημένη από όλα τα αστικά ΜΜΕ που δεν λένε κουβέντα για το θεσμό αυτό. Και δεν είναι τυχαία αυτή η σιωπή διότι εξυπηρετεί πολλούς στόχους. Εξυπηρετεί καταρχήν τη γενικότερη προσπάθεια της αποπολιτικοποίησης (ή δήθεν αποκομματικοποίησης) των πανεπιστημίων, μια προσπάθεια που θέλει την ανώτατη εκπαίδευση απλώς μια μηχανή παραγωγής εργατών – εξαρτημάτων στην καπιταλιστική μηχανή, μια παραγωγή φασόν απολίτικων και υπάκουων υπαλλήλων που θα στελεχώσουν αύριο πειθήνια και αδιαμαρτύρητα  την παραγωγική διαδικασία. Είναι πάντα προτιμότερος ένας απολίτικος και αδιάφορος εργάτης, που δεν ασχολείται και περιφρονεί τα κοινά, κοιτώντας τη δουλειά και την προσωπική του ανέλιξη, παρά ένας συνειδητοποιημένος προλετάριος που θα ενταχθεί αύριο στο εργατικό κίνημα, θα συνδικαλιστεί, θα διεκδικήσει αυτά που δικαιούται, θα απεργήσει και θα κλείσει κτίρια κοστίζοντας στους κεφαλαιοκράτες χιλιάδες ευρώ.

Ένας άλλος στόχος είναι αυτή η απολιτίκ, υπερκομματική μόδα της κρίσης, αυτή η βολική αμέτοχη στάση που σε προφυλάσσει από κάθε κακοτοπιά, να υιοθετηθεί ευρύτερα και από το λαό, ο οποίος είναι βολικότερο να είναι αραχτός στον καναπέ του και να βλέπει στην τηλεόραση τα σκουπίδια που του προβάλλει, ένα μείγμα από απαίδευτα ανθρωποειδή εγκλωβισμένα σε σπίτια και ξενοδοχεία προσπαθώντας να βρουν τον ‘‘έρωτα’’ (όχι αυτόν που περιέγραψε ο Ελύτης), από ελληνοτουρκικά τετράποδα πεταμένα σε ένα νησί που σέρνονται σε λάσπες και πηδούν εμπόδια για να φάνε φακές και ρύζι, από επίδοξους επαγγελματίες και ερασιτέχνες μάγειρες που προσπαθούν αδιάκοπα να μαγειρέψουν με υλικά και τεχνικές που αφορούν στα εστιατόρια των λίγων και των δήθεν και όχι βέβαια στις κουζίνες των λαϊκών νοικοκυριών. Είναι βολικότερο ο κόσμος να ασχολείται με το πως θα μπλανσάρει τα σπαράγγια που πήρε από τη λαϊκή παρά να ασχολείται με το τι συμβαίνει γύρω του και ξαφνικά να τα φέρει έτσι ο διάολος και να αναρωτηθεί που οδεύει αυτή η κοινωνία, γιατί δεν είναι ανθρώπινος ο καπιταλισμός, γιατί το μόνο μέλλον που μπορεί να υπάρξει για τον άνθρωπο είναι ο σοσιαλισμός. Χίλιες φορές αδιάφορος και απολίτικος.

Και αν δεν είναι απολίτικος και τύχει να έχει δέκα απορίες πολιτικού χαρακτήρα, τότε καλύτερα να είναι υπερκομματικός, ενωτικός, συμφιλιωτικός μα συνάμα και μηδενιστής. Να τους βάζει όλους μαζί σε ένα τσουβάλι και να τους πετάει στα σκουπίδια, στη λογική πως και οι τριακόσοι είναι ίδιοι και άλλα λοιπά κλισέ. Δεν είναι όμως και οι τριακόσοι ίδιοι. Και δεν θα είναι ποτέ και οι τριακόσοι ίδιοι, όχι όσο βρίσκονται μέσα σε αυτούς τους τριακόσιους και 15 κομμουνιστές ή 20 ή 160 ή όσοι αποφασίσει ο λαός να στείλει να τον εκπροσωπήσουν στο κοινοβούλιο ψηφίζοντας ΚΚΕ.

Και για να τελειώνουμε και με αυτό το προβοκατόρικο παραμυθάκι που ακούμε συχνά και πάλι, που αναρωτιέται δήθεν καλόπιστα κάθε εξωκοινοβουλευτικός αριστερός γιατί το ΚΚΕ είναι στη βουλή αφού διαφωνεί με το αστικό πολιτικό σύστημα, γιατί το ΚΚΕ είναι στην ευρωβουλή αφού διαφωνεί με την ΕΕ κ.ο.κ., ας γίνει κατανοητό πως δεν πρόκειται να τους αφήσουμε στιγμή ανενόχλητους να νομοθετούν ανεμπόδιστα υπέρ των συμφερόντων των κεφαλαιοκρατών, να γεμίσουν τα κοινοβούλια με φασίστες και υποτακτικούς διαφόρων αποχρώσεων. Θα είμαστε πάντα εκεί και θα τους βάζουμε εμπόδια, θα ασκούμε οξεία αντιπολίτευση και θα φωνάζουμε την αντίθετη άποψη, αυτή που συνάδει με το συμφέρον του λαού και των εργατών. Αλήθεια εσείς οι υπόλοιποι που είστε εκτός κοινοβουλίου, μένετε κάτω από το 3% από επιλογή; Δε θέλετε να μπείτε στο κοινοβούλιο; Τότε γιατί κατεβαίνετε στις εκλογές; Έτσι για να μιλάμε επί ίσοις όροις.

Το δε πνεύμα αυτό της υπερκομματικής εκμηδένισης υιοθετείται και από τα πλέον ‘‘προοδευτικά’’ τηλεπροϊόντα όπως τα τσαντίρια του Λαζόπουλου προ δεκαετίας που κατέληξε βέβαια σε απροκάλυπτη συριζαίικη προπαγάνδα, ή οι αρβύλες που με την υπερκομματική τους σάτιρα, το σεξιστικό χιούμορ τελευταίας διαλογής και τα βινίλια της ενότητας και της ομοψυχίας που εκπορεύεται από τα στόματα του Σαββόπουλου, των Πυξ-Λαξ, του Νταλάρα και κάθε άλλου ακομμάτιστου και αχρωμάτιστου καλλιτέχνη (αφενός να μην τραγουδούν σε άδεια στάδια και αφετέρου να γλιτώσουν και κανένα γιαούρτι…) πιάνουν στο στόμα τους με την ίδια ευκολία τη χρυσή αυγή και το ΚΚΕ, τους φασίστες αλλά και τους κομμουνιστές συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τα ακυρώνουν όλα μαζί με ενιαίο μηδενιστικό τρόπο πάντα στο όνομα της σάτιρας και της καταδίκης του κατεστημένου.

Κάπως έτσι λοιπόν θέλουν το λαό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, ιδανικά μαστουρωμένο αν γίνεται, ώστε να μπορούν να σχεδιάζουν και να πραγματοποιούν τα σχέδιά τους ανενόχλητοι. Και όλο αυτό το πλάνο ξεκινάει από τη νεολαία. Οπότε οι φοιτητικές εκλογές πρέπει να αποσιωπηθούν έως ότου τα καταφέρουν να καταργηθούν. Και βέβαια υπάρχουν και άλλοι παράλληλοι στόχοι που εξυπηρετούνται με το να βγει η πολιτική από τα πανεπιστήμια. Ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, καθώς στην ιδιωτική εκπαίδευση δε χωράει ο συνδικαλισμός και η πολιτική και βέβαια χωρίς πολιτική στις σχολές δεν υπάρχει και καμιά απολύτως χρησιμότητα του ασύλου το οποίο προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση απόψεων και ιδεών. Αν φύγουν από τη μέση αυτοί οι διάλογοι απομένει η διακίνηση των λαθραίων τσιγάρων και cd και των μαϊμού πορτοφολιών. Οπότε ευκαιρία να καταργήσουμε και το άσυλο. Όλοι οι δρόμοι άλλωστε οδηγούν στη Ρώμη.

Τους λόγους που πρέπει η σπουδάζουσα νεολαία να μετέχει μαζικά και καθολικά στις φοιτητικές εκλογές λίγο ως πολύ τους συμπεραίνουμε και μπορούμε να τους επεκτείνουμε και ευρύτερα ως απάντηση στο γιατί πρέπει ο λαός να μετέχει σε κάθε εκλογική διαδικασία που αφορά στα κοινά και στη ζωή του, με αντίστοιχη προθυμία και όρεξη με την οποία ψηφίζει ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει από τα reality shows. Φυσικά ούτε η διαδικασία που θέλει το τηλεοπτικό κοινό να ψηφίζει κάθε μέρα στα τηλεσκουπίδια είναι τυχαία, αντιθέτως έχει βαθιές ψυχολογικές και κοινωνικό-πολιτικές ρίζες, αλλά θα τις αναλύσουμε άλλη στιγμή.

Τους λόγους για τους οποίους πρέπει ο λαός να ρίξει σε όλες τις κάλπες γαρύφαλλα και σφυροδρέπανα μπορούμε κάλλιστα να τους συνοψίσουμε σε έναν. Διότι αυτοί είναι με το μέρος του, αυτό είναι το συμφέρον του, αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Το ψηφοδέλτιο με τα σφυροδρέπανα του ΚΚΕ στις βουλευτικές και στις ευρωεκλογές, το ψηφοδέλτιο με τα γαρύφαλλα της Πανσπουδαστικής στις φοιτητικές, της Λαϊκής Συσπείρωσης στις δημοτικές και στις περιφερειακές, της ΔΑΣ στα σωματεία και στις ομοσπονδίες. Να γεμίσουμε τον κόσμο γαρύφαλλα, σαν αυτά που είχε στο χέρι του ο Μπελογιάννης, στο πέτο του ο Πλουμπίδης, πάνω στα άψυχα κορμιά τους οι χιλιάδες εκτελεσμένοι κομμουνιστές. Και αύριο και στις 26 του Μάη και κάθε μέρα και στιγμή παντού! Και επειδή η επανάληψη είναι η μάνα της μάθησης και η εικόνα έχει την τάση να εντυπώνεται στον εγκέφαλο μέσω του οπτικού νεύρου, ας κλείσουμε με μια εικόνα ισοδύναμη με χίλιες λέξεις. Ένα γαρύφαλλο!

Καλή δύναμη!