Να στήσουμε παντού Πολυτεχνεία!

Αστυνομική βία και αισχρή καταστολή, καταπάτηση του ασύλου, ρατσισμός, ξενοφοβία, ομοφοβία, σεξισμός, λογοκρισία, ψευτοπατριωτισμός, φασισμός, φονταμενταλισμός, λαϊκισμός, κυβερνητικός αυταρχισμός, καταπάτηση του Συντάγματος.

Σε ποια εποχή αναφέρομαι;

Φοιτητικές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις και πορείες, επεισόδια και ξυλοδαρμοί, επιθέσεις με χημικά στο λαό, αντεργατική λαίλαπα, λιτότητα, ανέχεια, καταπίεση. Ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και συμμετοχή της Ελλάδας σε Νατοϊκές επιθέσεις. Συνθήματα γραμμένα σε τοίχους και δρόμους που έχουν τη δική τους ιστορία. «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», «Έξω αι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ», «Θάνατος στο φασισμό και στον ιμπεριαλισμό».

Σε ποια εποχή αναφέρομαι;

Κατασκευές ανούσιων δομικών έργων και δρόμων από εργολάβους που κερδοσκοπούν καταπατώντας δημόσια περιούσια και κατασπαταλώντας δημόσιο χρήμα, το φόρο αίματος που πληρώνει ο λαός για να εισπράττουν μίζες οι πολιτικοί και να θησαυρίζουν εργολάβοι και κεφαλαιοκράτες για έργα που κανείς δε ζήτησε και κανείς δε χρειάζεται. Κανείς πέραν αυτών.

Σε ποια εποχή αναφέρομαι;

Πολλοί ίσως σκεφτείτε το Νοέμβρη του 1973, τη χούντα και την παλλαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου. Άλλοι πάλι μπορεί να φέρουν στο νου τους το Νοέμβρη του 2019, ίσως λόγω της έντασης και των γεγονότων των τελευταίων ημερών που ενεργοποιούν τα αντανακλαστικά τους, ως άλλα σκυλιά του Παβλόφ. Μερικοί άλλοι ίσως σκεφτούν τους Νοέμβρηδες της περιόδου 2009-2018, τους χειμώνες της φτώχειας, της πείνας, του κρύου, των μαγκαλιών, των συσσιτίων, της κρίσης τους, των μνημονίων τους. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία σε ποια εποχή αναφέρομαι. Έχετε όλοι δίκιο. Αναφέρομαι σε όλες τις εποχές, σε ολόκληρη την ιστορία, σε κάθε εποχή που υπάρχει καταπιεστής και καταπιεζόμενοι, που υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αναφέρομαι στον καπιταλισμό και πριν από αυτόν, στη φεουδαρχία, στον ιμπεριαλισμό του χτες με τις αυτοκρατορίες και τα βασίλεια, στον ιμπεριαλισμό του σήμερα με τις παγκοσμιοποιημένες αγορές, τις πολυεθνικές, τις τράπεζες, τα καρτέλ του πετρελαίου. Κοινό σημείο όλων; Το χρήμα. Το κεφάλαιο.

Η Ελλάδα στο γύψο.

Πέρασαν 46 χρόνια από τις ηρωικές φοιτητικές και παλλαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, το 1973. Πριν 45 χρόνια ξεκινούσε μια πολλά υποσχόμενη περίοδος που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί που θα κατέληγε. Η περίφημη μεταπολίτευση που φάνταζε σα λύτρωση, σαν το μάννα εξ’ ουρανού που περίμενε ο ελληνικός λαός για να τραφεί, να αναπνεύσει, να ζήσει. Τα ξερονήσια αδειάζουν, οι οικογένειες σμίγουν, τα σώματα ξεκουράζονται από τα βασανιστήρια και το ξύλο, οι εξόριστοι κοιμούνται πάλι σε κρεβάτια με μια κουβέρτα να ζεσταίνει τις πληγές τους και μια ελπίδα να ζεσταίνει τις ψυχές τους. Τις νύχτες πετάγονται ακόμη λουσμένοι στον ιδρώτα από τους εφιάλτες τους, από τους ΕΣΑτζήδες που στοιχειώνουνε το νου και την καρδιά τους.

Η Ελλάδα σήμερα (ακόμη στο γύψο).

Με ένα κάταγμα που λες και δε μπορεί να θρέψει, ο ασθενής παραμένει επί της χειρουργικής κλίνης και το μόνο που αλλάζει κάθε τόσο είναι οι χειρουργοί. Ο δρ. (δικτάτωρ) Παπαδόπουλος (δεν) κρατούσε χειρουργικά μαχαίρια αλλά (ούτε) και τσεκούρια. Την επέμβαση έχει πια αναλάβει ο δρ. Μητσοτάκης ο νεότερος, ο περίφημος “πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων”, όπως ο ίδιος άλλωστε δηλώνει. Όλων με κάποιες εξαιρέσεις. Όλων εκτός των φοιτητών, των μαθητών, των τοξικομανών, των ομοφυλόφιλων, των μειονοτήτων, των αθίγγανων, των ανέργων, των φτωχών, των ασθενών και δη των καρκινοπαθών, των καπνιστών, των αλλοθρήσκων, των αθεϊστών, των αντιδραστικών, των ακραίων, των κομμουνιστών, των αναρχικών, των συνταξιούχων, των εργαζομένων, των εργατών, των γυναικών, των διαφωνούντων με αυτόν και μερικών άλλων κατά περίπτωση. Όσον αφορά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες η στάση του είναι τίμια, καθώς δήλωσε “πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων”, όχι Σύριων, Πακιστανών, Αλβανών και κάθε άλλης ράτσας υπηκόων. Αυτοί να πάνε στις χώρες τους! Υπάρχουν κι αλλού πρωθυπουργοί…

Και επειδή ο κύριος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του μας αγαπάει και μας νοιάζεται αποφάσισε να προχωρήσει σε ένα πολυμέτωπο μπαράζ επιθέσεων, για το καλό μας. Άνοιξε τα κλουβιά και αμόλησε τα λυσσασμένα του χακί σκυλιά στους δρόμους να γ@μήσουν και να δείρουν! Κυριολεκτικά! Δεκάδες επιθέσεις των ΜΑΤ έχουν λάβει χώρα την τελευταία μόλις εβδομάδα. Σεξουαλικές και σεξιστικές επιθέσεις, ομοφοβικές επιθέσεις, ξυλοδαρμοί, χημικά και εξευτελισμός ανθρώπων που απλά περνούσαν από τα Εξάρχεια ή που στραβοκοίταξαν έναν ΜΑΤατζή. 

Ας θαυμάσουμε παρέα τα όσα όμορφα είδαμε και ακούσαμε από τα ΜΑΤ.

Περιστατικό 1: (Προς θαμώνα καφενείου στα Εξάρχεια)

“Σ’ όλη τη διαδρομή στην Τσαμαδού και στην Τοσίτσα με χτυπούσαν (…) ακούω τον έναν που λέει «μη τον πάτε στο Υπουργείο, έχει κάμερες, βάλτε τον εδώ πέρα». (…) Ο ένας από αυτούς ήταν πιο τρελαμένος, μου κοπάναγε το κεφάλι στον τοίχο και προσπαθούσα να το προστατέψω. Αυτός κάποια στιγμή έδωσε εντολή να με γδύσουν. Με πέταγε ο ένας στον άλλον και προσπαθούσαν να μου βγάλουν τα ρούχα. Έδωσα μάχη να κρατήσω το εσώρουχο μου. Με πετάνε γυμνό, μόνο με το εσώρουχο στον τοίχο και ούρλιαζαν «στον τοίχο ρε». (…) Μετά από (…) με πιάνει πάλι ο συγκεκριμένος και με κολλάει στον τοίχο. (…) Μου κατεβάζει το εσώρουχο, κολλάει από πίσω μου και φωνάζει «Έτσι γ@μάνε οι χακί ρε. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα ρε, το κατάλαβες; Όποιος δε δέχεται φάπα και πούτσ@ δε θα μπαίνει στα Εξάρχεια. Εμείς κάνουμε κουμάντο». 

Περιστατικό 2: (Προς μια 15χρονη περαστική)

“Αν ξανά έρθεις από εδώ μωρή θα σου ξεσκίσω τη μουν@ρα!”

Περιστατικό 3: (Προς μια ομάδα νεαρών στα Εξάρχεια)

“Απόψε θα γράψουμε ιστορία, θα σας γ@μήσουμε, θα σας λιώσουμε ρε!”

Περιστατικό 4: (Προς ομόφυλο ζευγάρι περαστικών στο Αρχαιολογικό Μουσείο)

-“Κοίτα τώρα περνούν κάτι παλικάρια, άλλο πράγμα… Άντρακλες σκέτοι”

 -“Συγγνώμη, σ΄ εμάς αναφέρεστε”; – “Ναι μωρή, υπάρχει κάποιο πρόβλημα;” -“Αν αναφέρεστε σ΄ εμάς μάλλον υπάρχει! τότε εκείνος, εντελώς, ξαφνικά μου ρίχνει μια κουτουλιά. Από το χτύπημα το κεφάλι μου έγειρε, χτυπώντας με δύναμη τη μύτη του συντρόφου μου, που καθόταν πίσω μου. Στη συνέχεια, αφού μας δήλωσε ότι δεν του αρέσουν οι φάτσες μας, μας είπε να τσακιστούμε να φύγουμε από εκεί.

Περιστατικό 5: (Προς περαστικό στη Χαριλάου Τρικούπη)

“Περίπου στις 12:00, περνώντας έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ συναντήθηκε το βλέμμα μου με έναν φρουρό των ΜΑΤ. Συνέχισα την πορεία μου και αφού τον προσπέρασα τον άκουσα να φωνάζει στους συναδέλφους του να με σταματήσουν. Σε δευτερόλεπτα με περικυκλώνουν πάνω από δέκα άτομα, όλοι αστυνομικοί των ΜΑΤ. Ήρθαν απειλητικά προς το μέρος μου, ένας μου τράβηξε τον γιακά του πουκαμίσου κι άλλοι μ’ έσπρωχναν και με τραβούσαν. Τους ρωτούσα τι είναι αυτά που κάνουν και μου απαντούσαν ότι θεωρούμαι ύποπτος. Τους παρότρυνα να με πάνε στο τμήμα για εξακρίβωση, ζητώντας να έρθει μαζί μου και ο αστυνομικός με τον οποίο έγινε η παρεξήγηση, διότι θεωρώ ότι έκανε κατάχρηση εξουσίας. Με γύμνωσαν, μου έβγαλαν το πουκάμισο, μου σήκωσαν τη φανέλα και με εξευτέλισαν, επιχείρησαν να μου πάρουν και το κινητό τηλέφωνο και κατάφεραν να μου σκίσουν μια μικρή τσάντα στην οποία είχα βιβλιάρια του ΙΚΑ”.

Το καλό είναι πως πέραν αυτών των κακών και αμελητέων συγκυριών θα ζούμε σε μια όμορφη κοινωνία, χωρίς μετανάστες, χωρίς τσιγάρο, χωρίς απεργίες και πορείες που θα μας κλείνουν καθημερινά το κέντρο, χωρίς καταλήψεις στα πανεπιστήμια (θα έχουν προλάβει να κάνουν λοκ-άουτ οι ίδιοι) και κυρίως χωρίς να μπορεί κανένα απόβρασμα να βρίσει τα θεία! Κατανοητό γαμώ τον αντί-χριστό σας; (Τον αντίχριστο έβρισα κύριε Πρωθυπουργέ, μη με συλλάβετε).

Συνοψίζοντας το κίνημα και ο λαός γενικότερα δέχεται μια πολυμέτωπη επίθεση που ακόμη δεν έχει καν κλιμακωθεί. Η κυβέρνηση προχωράει σε μια εξπρές σκούπα κινήσεων εντυπωσιασμού, ένα νεοελληνικό “Σοκ και Δέος”, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του νεοφιλελευθερισμού, μια βόμβα κρότου λάμψης που κρατάει απασχολημένο και αποπροσανατολισμένο το προλεταριάτο για να κερδίσει πολύτιμο χρόνο το κεφάλαιο ώστε να δρομολογήσει υπόγεια και αθόρυβα τα μεγάλα του σχέδια. Τη μεταμνημονιακή εποχή θα διαδεχθεί η ανάπτυξη με όρους κεφαλαίου που επιβάλλει προκλητικά ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας έναντι πινακίου φακής, ολομέτωπη επίθεση στα ελάχιστα εναπομείναντα εργατικά κεκτημένα, αναθεώρηση του Συντάγματος και των θεμελιωδών Κωδίκων του Δικαίου και συμμετοχή με κάθε τρόπο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ισχυρών της υδρογείου σκακιέρας. Θέλουν το άσυλο να γίνει ανάμνηση, η απεργία να γίνει ανάμνηση, ο συνδικαλισμός να γίνει ανάμνηση, η κοινωνική πρόνοια να γίνει παρελθόν. Ο Καπιταλισμός με την τεχνητή δεκαετή κρίση έκανε τη ρελάνς που χρειαζόταν για να ξαποστάσει, να ανασάνει και να εξαπολύσει την πιο σκληρή του επίθεση. Τη μασκάρεψε με τον όρο ανάπτυξη που ακούγεται όμορφα στα αυτιά και πλανεύει αστοιχείωτους και λούμπεν μικροαστούς. Ο χειμώνας προβλέπεται τσουχτερός. “Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει. Πολύ κρύο εφέτος.” Χάσαμε πολλές μάχες ως τώρα αλλά όχι τον πόλεμο.

Σύντροφοι, μην παραδέχεστε την ήττα! Δείτε γύρω πόσα κρυμμένα τιμαλφή πρέπει να σώσουμε, πόσες φωλιές νερού να συντηρήσουμε μέσα στις φλόγες! Αντλείστε δύναμη από τους ποιητές και από τους συντρόφους μας. Νεκρούς και ζωντανούς. Σφίξτε τα δόντια γερά, σφίξτε τις γροθιές γερά, σηκώστε τις σημαίες και τα πανό, θα στήσουμε παντού Πολυτεχνεία! Θα φωνάξουμε ξανά με μια φωνή “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία”!

Ραντεβού ξανά στο Δρόμο, την Κυριακή 17 Νοέμβρη και ώρα 17.00 στις προσυγκεντρώσεις του ΚΚΕ στην οδό Σταδίου και ύστερα πορεία μέχρι την πρεσβεία των φονιάδων των Λαών!