“Ναι αλλά για τη MARFIN δε λέτε τίποτα…”

Σήμερα πριν 10 χρόνια υπήρξε μια μεγαλειώδης πορεία και μια μαζική απεργία από όλους τους επαγγελματικούς κλάδους στην Ελλάδα. Ένιωθες πως ο κόσμος είχε μια απίστευτη ορμή να κατέβει στους δρόμους και να διαδηλώσει εναντίον των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων.

Όλα πάγωσαν εκείνη την ημέρα όταν προβοκάτορες φρόντισαν  να έχουμε νεκρούς την ημέρα της μεγαλειώδους διαδήλωσης του λαού. Ο κόσμος πάγωσε στην θέα των νεκρών και αναδιπλώθηκε ακούγοντας ψέματα, παραπληροφόρηση και συκοφαντίες εναντίον των μαζικών διαδηλώσεων, της απεργίας, του ξεσηκωμού και το ποιοι ήταν οι υπαίτιοι για τους φόνους.

Τότε ήταν που ο ακροδεξιός οχετός, στα πάνω του εκείνο τον καιρό, ξεσάλωσε και έγραφε συντονισμένα παντού κάτω από κάθε δημοκρατικό και αριστερό λόγο: ”Ναι αλλά για την Marfin δεν λέτε τίποτα…”.

Μια καραμέλα κάτω από κάθε λογικό επιχείρημα. Λάσπη σε κάθε κίνηση για αντίσταση. Ο βόθρος της ακροδεξιάς ξεχείλισε με αφορμή την Marfin και μας κατσικώθηκε πάνω απο 10ετία. Δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε ξεμπερδέψει και ας τους έβγαλε ο λαός εκτός Βουλής. Όχι γιατί άλλαξε μυαλά αλλά γιατί μαζεύτηκαν στο παραδοσιακό σπήλαιο τους της Ν.Δ και στον σαλεμένο τον Βελόπουλο.

Ο ιδιοκτήτης της Marfin τότε παρουσιαζόταν σαν τον Σωτήρα, τον επιχειρηματία Μεσσία. Στην συνέχεια βούλιαξε στα σκάνδαλα και έπειτα πέθανε ξαφνικά κλείνοντας το “κεφάλαιο Βγενόπουλος” στην εξουσία χωρίς να αφήσει ίχνος πίσω του.

Έρχεται νέος γύρος οικονομικής εξαθλίωσης, μεγαλύτερος από τον πρώτο. Καθώς οι ακροδεξιές φωνές όχι μόνο δεν σβήνουν αλλά πληθαίνουν μέρα την μέρα, ενώ δυστυχείς άνθρωποι φτάνουν αποκαμωμένοι στις ακτές μιας Ευρώπης που δεν μπορεί γιατί δε θέλει πλέον να θρέψει ούτε τους γηγενείς πληθυσμούς της, υπάρχει τεράστιος κίνδυνος σε κάθε προσπάθεια ξεσηκωμού και αντίστασης των λαών, να δημιουργούνται πολλές μικρές Marfin, φόβητρο και τροχοπέδη για την πάλη που πρέπει να αναπτυχθεί και να… τελεσιδικήσει, καθώς ο καπιταλισμός πνέει τα λοίσθια και η μια οικονομική κρίση διαδέχεται την επόμενη χωρίς ανάσα και χωρίς τον κύκλο της ευμάρειας (επίπλαστης ή μη).

Σήμερα για την Marfin λέμε να μην ξανασυμβεί ποτέ τέτοιος άδικος χαμός ζωών, τέτοια καπήλευση νεκρών για να βρουν έδαφος και να συρθούν στην επιφάνεια τα ακροδεξιά φίδια. Καμιά πάλη, κανένας αγώνας δεν γίνεται χωρίς να ανοίξει μύτη. Καμιά επανάσταση δεν γίνεται με λουλούδια. Στους έντιμους αγώνες που δώσαμε σαν εργατική τάξη πότε δεν πήγαμε στα μουλωχτά, στις σκιές. Πότε δεν σκοτώσαμε κόσμο στα τυφλά. Αυτά ανήκουν στους φασίστες. Πάντα δώσαμε μάχες στους δρόμους, πρόσωπο με πρόσωπο, σώμα με σώμα. Σαν πραγματικοί αγωνιστές. Κοιτάζοντας τον άλλον στα μάτια. Και έτσι θα συμβεί και στο μέλλον.