“Ναι αλλά με την απεργία δε βγαίνει τίποτα…” – 5+1 τύποι απεργοσπάστη που προκαλούν λύπηση

Ο λαός τους γνωρίζει από την καλή και από την ανάποδη. Η λαϊκή μούσα του έχει αφιερώσει μάλιστα και τραγούδι. Και παρά τα πολλαπλά του είδωλα, που αναλύονται παρακάτω, αυτός δεν έχει μούτρα να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη.

Διευκρινίζω εξ αρχής το εξής. Πολλοί θέλουν να απεργήσουν, δίνουν τη μάχη μέσα τους και -πρωτίστως- με το αφεντικό τους, διστάζουν, αμφιταλαντεύονται και ενίοτε χάνουν. Εδώ δε μιλάμε για αυτούς, αλλά για όσους είναι εξ αρχής ηττημένοι και δεν πέφτουν απλά αμαχητί, αλλά θεωρητικοποιούν και απολαμβάνουν την ήττα τους, βρίζοντας ενίοτε τους άλλους που συνεχίζουν να αγωνίζονται.

Ιδού λοιπόν 5+1 κλασικοί τύποι απεργοσπάστη:

Οι απεργοί είναι τεμπέληδες

Θα σε εκπλήξει, ω εργατική μέλισσα που υμνείς τη βασίλισσά σου, αλλά οι απεργοί δεν είναι κηφήνες. Και η απεργία δεν είναι αργομισθία. Όσοι απεργούν χάνουν ένσημα, το μεροκάματο, ενίοτε και τη δουλειά τους. Οι συνειδητοί απεργοί ξυπνάνε αχάραγα -νωρίτερα και από ό,τι συνήθως-, είναι στις επάλξεις και τρέχουν στην περιφρούρηση της απεργίας. Τα αβάσταχτα κλισέ και η πνευματική νωθρότητα που προδίδουν δε θα βρουν κανένα άλλοθι στους “τεμπέληδες απεργούς” και άλλα πλάσματα της φαντασίας σου.

Με την απεργία δε βγαίνει τίποτα

Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας αποδεικνύει πως ο άνθρωπος δεν κατάφερε ποτέ και πουθενά να προχωρήσει με αγώνα και συλλογικές προσπάθειες. Ό,τι πέτυχε το έκανε μόνος του, ατομικά, επειδή καθόταν στον καναπέ και ρουφούσε το αυγό του ή ό,τι του είπαν τα κανάλια. Το πέτυχε, γιατί καθόταν φρόνιμα, υπάκουος και πειθαρχημένος, σκυλάκι του αφεντικού του, και έπαιρνε κάτι κοκαλάκια για επιβράβευση. Έτσι προχωρά και προοδεύει η ανθρώπινη κοινωνία…

Οι 24ωρες απεργίες είναι τουφεκιές στον αέρα

Οι απεργίες είναι μπανάλ και πρέπει να βρούμε κάτι άλλο, σύγχρονο και αποτελεσματικό -πχ τα περιβραχιόνια και τα λουλούδια στο πέτο ως συμβολική διαμαρτυρία. Αλλά αν είναι να απεργήσουμε, να το κάνουμε σωστά, όχι με τουφεκιές στον αέρα, που δεν τρομάζουν κανέναν.

Κλασική παραλλαγή της προηγούμενης κατηγορίας, που έχει διαβαθμίσεις. Δε βγαίνει τίποτα, αν δεν κάνουμε απεργία διαρκείας. Δε βγαίνει τίποτα αν δεν γίνει γενική, πολιτική απεργία. Δε βγαίνει τίποτα, αν δεν πάρουμε τα όπλα. Αν δε γίνει επανάσταση, λαϊκή-εργατική εξουσία, σοσιαλισμός, παγκόσμιος και διαγαλαξιακός κομμουνισμός.

Γενικά όλοι αυτοί είναι έτοιμοι και ψημένοι για γενικό ξεσηκωμό, να κάνουν (ταξικό) πόλεμο και να ανατρέψουν τα πάντα, αλλά φυλάνε τις δυνάμεις τους για την επανάσταση, για να μην καούν στην προθέρμανση και τις περιφερειακές μάχες.

-Ναι αλλά με την απεργία δε βγαίνει τίπ…
-Σκάσε! Μόνο έτσι μπορούμε να νικήσουμε

Έχω οικογένεια και δυο παιδιά να ζήσω

Δεν ξέρω αν πιστεύεις, φίλε απεργοσπάστη, ότι εγώ φύτρωσα και αναπαράγομαι με διάσπαση σαν αμοιβάδα, αλλά να σου ζήσουν -τα παιδιά και η οικογένεια. Το θέμα είναι πώς θα τα ζήσεις, όμως. Και εξίσου βασικό: πότε θα τα βλέπεις, αν δουλεύεις 10ωρα και γίνεις λάστιχο, σαν το ανθρωπάκι της Pirelli. Ίσως μπορείς να τα πάρεις μαζί καμιά (Μεγάλη) Παρασκευή και να μαζέψετε ελιές, αρκεί να γυρίσεις πίσω ως την Κυριακή, για δουλειά.

Είναι δικαίωμά μου να δουλέψω

Μα φυσικά και έχεις κάθε δικαίωμα να δουλέψεις. Επίσης είναι δικαίωμά σου να γίνεις τσάτσος του αφεντικού, να κάνεις τον αγανακτισμένο πολίτη εργάτη και να ψάχνεις κάμερα να τα πεις, για τη “βία που ασκούν” πάνω σου οι απεργοί. Έχεις δικαίωμα να πιστεύεις πως εσύ είσαι η εξαίρεση και θα την γλιτώσεις, γιατί οι φελλοί δε χάνονται. Όταν έρθει η σειρά σου, το χτύπημα θα είναι γλυκό, γιατί θα ‘σαι ανυποψίαστος.

Έχεις δικαίωμα, γενικώς, να κάνεις τον ανήξερο για όσα έρχονται. Να μιλάς για το προσωπικό σου δικαίωμα (να δουλέψεις), ενώ δε σου αφήνουν κανένα και δε μένει πέτρα πάνω στην πέτρα. Αλλά δεν έχεις δικαίωμα να κουρελιάζεις συλλογικές αποφάσεις και κινητοποιήσεις των συναδέλφων σου, που βάζουν το κεφάλι τους στον τορβά, δε σκέφτονται τον εαυτούλη τους -όπως εσύ- και παλεύουν να πετύχουν κάτι για όλους. Ακόμα και για σένα, που σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου.

Έτσι και αλλιώς, το νομοσχέδιο θα περάσει

Κατηγορία bonus, σαν υποκατηγορία του “δε βγαίνει τίποτα”, που έχει όμως και “θετική διέξοδο”. Το νομοσχέδιο θα περάσει, οι απεργίες δε βγάζουν κάτι, δεν είναι απαραίτητο να απεργήσετε, αρκεί να μας ψηφίσετε, για να τα αλλάξουμε όλα. Και μετά να σας λέμε κατάμουτρα πως δε φτάνει μόνο μια κυβέρνηση για να αλλαξουν τα πράγματα.

Ο ορισμός της γελοιοποίησης και του ροζ ξεπλύματος (pink washing, αλλά με άλλο νόημα) της κυβέρνησης και της πολιτικής της.

Επιμύθιο

Η παραπάνω λίστα είναι ενδεικτική. Βρείτε κι εσείς στον χώρο σας τον δικό σας αμετανόητο απεργοσπάστη και απομονώστε τον. Διαδώστε σε όλους ότι είναι πολύ επικίνδυνο κρούσμα, ανίατη περίπτωση, και πάσχει από οξεία οσφυοκαμψία…

Υστερόγραφο

Ίσως χρειάζεται και ένα επιπλέον μέρος με τους τύπους των αφεντικών. Αυτός που σέβεται απολύτως το δικαίωμά σου, αλλά… Αυτός που σε ανέχεται και σε αφήνει να κάνεις ό,τι θέλεις, μέχρι να πείσεις έναν συνάδελφό σου, οπότε γίνεσαι επικίνδυνος… κοκ.

Συνεχίζεται…

Κατηγορίες αφεντικών πριν από μια απεργία: αυτοί που το βουλώνουν γιατί υπάρχουν σωματεία οπότε είναι κατακτημένο δικαίωμα . Αυτοί με τα κάτεργα που ασκούν τρομοκρατία σε όποιον μιλά. Κ αυτοί αν κάνει ο ένας "γραφικός" απεργία είναι οκ, αν πείσει κ δεύτερο τρομάζουν κ απειλούν

— sfyrodrepano (@sfyrodrepano) June 9, 2021

Υγ2: Παιδιά, έρχεται και ο πτωχευτικός. Να είστε σε εγρήγορση…