«Νόμιμοι» και «παράνομοι» κλέφτες

Ήταν 12 Δεκεμβρίου του 2016, όταν η Oxfam εξέδωσε μία από τις συνηθισμένες λίστες της με τους 15 μεγαλύτερους φορολογικούς παραδείσους, που δεν συνεργάζονται καν με τις διεθνείς αρχές για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. «Πολλές από τις χώρες της λίστας έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα», σημείωνε η Oxfam, αναφέροντας μάλιστα το παράδειγμα της Ιρλανδίας και τη συμφωνία της με την Apple για φορολογικό συντελεστή 0,005%. Μία Apple, που έχει αποθεματικά που αγγίζουν τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια (!), αλλά φτιάχνει τα προϊόντα της σε εργοστάσια στην Κίνα, που οι αυτοκτονίες είναι συχνό φαινόμενο και οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας κάτι παραπάνω από αυτονόητες.

Διαμαρτυρία έξω από κατάστημα της Apple τον Μάρτιο του 2012

Ήταν 22 Μαΐου του 2013, όταν η Oxfam κατήγγειλε για υποκρισία την Ευρωπαϊκή Ένωση, σχετικά με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Αφορμή στάθηκε η Σύνοδος Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, προκειμένου να συζητήσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες την πάταξη (;) της φοροδιαφυγής.

Τι λέτε, λοιπόν, να κάνουμε μία αναδρομή στα χρόνια από το 2013 έως το 2016, για να δούμε πως έχει καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή στη χώρα μας;

Θα ξεκινήσουμε με τους εφοπλιστές, αναφέροντας τι έγραφε ο Spiegel στις 15 Ιουνίου του 2014: «οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν πληρώσει φόρους για 140 δισ. ευρώ. Αλλά και πέραν αυτού – βάση 58 ειδικών ρυθμίσεων, οι περίπου 800 ελληνικές οικογένειες του κλάδου δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους». Βασιζόμενο, μάλιστα, σε στοιχεία ελληνικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, το Spiegel επισημαίνει πως το 2012 οι εφοπλιστές πλήρωσαν φόρους ύψους 15 εκ. ευρώ, τη στιγμή που οι έλληνες ναυτικοί κατέβαλαν φόρους ύψους 55 εκ. ευρώ.

Έναν χρόνο μετά, στις 12 Νοεμβρίου του 2015, συλλαμβανόταν ένας 92χρονος καστανάς, επειδή δεν είχε ταμειακή μηχανή. Ο 92χρονος βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατηγορία της «άνευ αδείας εμπορίας», του «αθέμιτου ανταγωνισμού», «της μη ύπαρξης ταμειακής μηχανής» και «της παράνομης χρήσης ρυπαίνοντος μηχανισμού». Ήταν το πρώτο μεγάλο χτύπημα στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Η αστυνομία και η δικαιοσύνη πανηγύριζαν για μέρες.

Ακολούθησαν η λίστα Μπόργιανς και τα Panama Papers, που δεν ήταν τίποτα άλλο από μία αναμενόμενη συνέχεια της λίστας Λαγκάρντ. Ένα από τα ονόματα, μάλιστα, που περιλαμβανόταν στα Panama Papers και αξίζει να αναφερθεί, ήταν αυτό του προέδρου του ΣΕΒ, Θεόδωρου Φέσσα, που είναι μέτοχος της Gladstone Equities LTD, εταιρείας offshore με έδρα τις Παρθένους Νήσους. Αυτό, βέβαια, διόλου δεν τον εμποδίζει, να αξιώνει, μέσω του ΣΕΒ, «επέκταση της μερικής απασχόλησης και καθήλωση μισθών και να ξεκαθαρίζει ότι και τα δύο στοιχεία θα διατηρηθούν και στη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, αφού αποτελούν προϋποθέσεις για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου» (Ριζοσπάστης, 21/04/2017).  

Επιστρέφουμε, όμως, στην πάταξη της φοροδιαφυγής, που άρχισε όπως θυμάστε από τον καστανά, αλλά δεν συνεχίστηκε με τα Panama Papers, αφού όπως επισήμανε η ίδια η Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων που έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία: «δεν σημαίνει ότι όσοι βρίσκονται στις συγκεκριμένες λίστες έχουν παραβεί τον νόμο στη χώρα τους».

Τον νόμο της χώρας του παρέβη, όμως, λίγο αργότερα, τον Οκτώβριο του 2016, ένας άνεργος, πατέρας 3 παιδιών, επειδή πουλούσε στους δρόμους και στις παραλίες κουλούρια και ντόνατς, χωρίς άδεια! Γι’ αυτό και του επιβλήθηκε πρόστιμο 5.000 ευρώ, για να μην το ξανακάνει. Η αστυνομία και η δικαιοσύνη πανηγύριζαν πάλι για μέρες.

Συνεχίζοντας να παραθέτουμε «επιτυχίες» της αστυνομίας και της δικαιοσύνης, θα συναντήσουμε περιστατικά όπως την παραγραφή των προστίμων της ΣΕΚΑΠ του Ιβάν Σαββίδη (2017) ή, παλιότερα, τη διαγραφή του ΦΠΑ που χρωστούσε η γερμανική Hochtief στην Ελλάδα (2014), που αν τα αντιπαραβάλλουμε με την πρόσφατη 10ετή φυλάκιση της καθαρίστριας από τον Βόλο, επειδή πλαστογράφησε το απολυτήριο Δημοτικού προκειμένου να εργαστεί (!), ή την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας που έκρινε συνταγματική τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, θα συνειδητοποιήσουμε πως δεν έχουμε να κάνουμε με «υποκρισία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως επισήμαινε η Oxfam το 2013, ή απλώς με ένα αναποτελεσματικό κράτος, αλλά με ένα κράτος που είναι ταξικό. Όπως, άλλωστε, θα έλεγε και ο Μαρξ, «το κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης».

Μέχρι, λοιπόν, να αποφασίσουμε να κάνουμε άρχουσα τάξη αυτούς που παράγουν τον πλούτο και δημιουργούν τη ζωή, κλέφτες θα συνεχίσουν να θεωρούνται ο καστανάς και ο κουλουράς που πουλάνε χωρίς άδεια, ενώ ο ΣΕΒ και οι εφοπλιστές θα θεωρούνται σεβαστοί εταίροι και περισπούδαστοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Μέχρι τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ θα τσακώνονται για «ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη», εμείς θα παγιδευόμαστε στους στείρους ανταγωνισμούς τους και η Oxfam θα συνεχίζει να βγάζει συμπεράσματα, όπως έκανε πέρσι τέτοια εποχή: «στο πλουσιότερο 1% κατέληξε το 82% του πλούτου το 2017».