Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο και οι υπάνθρωποι με το μπουκέτο

Ο Θ. Καμπαγιάννης είπε χτες ότι ήταν μια ειδική μέρα για το κινημα, γιατί εκτός από τη μνήμη του Αλέξη, έπρεπε να τιμήσει και τον Δεκέμβρη που ακολούθησε. Ο Μαυροειδάκος ή κάποιος άλλος στη θέση του θα μπορούσε να απαντήσει πως και για τους δικούς του ήταν μια ιδιαίτερη μέρα, γιατί δεν αφορούσε μόνο την τήρηση των περιοριστικών μέτρων -αυτά που καταπάτησαν επανειλημμένα οι ίδιοι οι αστυνομικοί- αλλά έπρεπε να δείξουν τι κουβαλάν στην ψυχή και το μυαλό τους οι μπάτσοι, ποιες είναι οι αξίες και τα ιδανικά του.

Οι διάφοροι ανθρωποφύλακες μισούν τον Αλέξη, γιατί πιστεύουν ότι… “για ένα κ…” που κατέβηκε στα Εξάρχεια έμπλεξε ένας δικός τους.

Μισούν τα νέα παιδιά γιατί υπάρχουν, γιατί διασκεδάζουν, γιατί κατεβαίνουν στον δρόμο κι αμφισβητούν, γιατί τους βγάζουν ειρωνικά τη γλώσσα.

Μισούν τους φωτορεπόρτερ, γιατί βγάζουν στη φόρα τους “άθλους” τους και εκθέτουν το Σώμα, ενώ στη Γαλλία απαγορεύτηκε να το κάνουν.

Μισούν τους συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής στη Δική της ΧΑ, γιατί έβαλαν στη φυλακή τον αρχηγό τους και τους ομοϊδεάτες χρυσαυγίτες, την πολιτική τους φάρα.

Μισούν τα λουλούδια γιατί είναι όμορφα και “άχρηστα”. Δεν τρώγονται, δε σκοτώνουν, δεν έχουν πρακτική αξία, μονάχα αισθητική, που είναι και αυτή μια μορφή συνείδησης, αλλά για να την προσεγγίσεις πρέπει να έχεις και συνείδηση κάτω από το κράνος.

Μισούν τους εαυτούς τους για αυτό που έγιναν και ξεσπάνε στον κόσμο, για να νιώσουν σημαντικοί, σαν μαριονέτες που επιβεβαιώνουν τη χρησιμότητά τους.

Μισούν την ίδια τη ζωή, σαν γνήσιοι φασίστες. Ο,τι κινείται, εκτελείται. Μόνο ο,τι μένει ακίνητο και σαπίζει, θα γλιτώσει, ο σάπιος κόσμος τους που βαυκαλίζονται ότι είναι αιώνιος.

Αγαπούν μόνο την εξουσία, τα αφεντικά τους και κουνάνε χαρούμενα το γκλοπ σαν ουρά, για να τα ευχαριστήσουν. Αγαπούν αυτούς που τους βάφτισαν επιτελικό κράτος για να νιώθουν σπουδαίοι, αυτούς που τους εκπαίδευσαν να είναι υπάνθρωποι.

Δώστε λουλούδια στους επαναστάτες που απέτυχαν, έλεγε ο τίτλος ενός παλιού βιβλίου που έβλεπε με τρυφερή μάτια τον αγώνα τους ακόμα και τις ήττες τους.

Στους ανθρωποφύλακες, σε αυτούς που απέτυχαν να γίνουν άνθρωποι, δεν μπορείς να δώσεις ούτε καν αυτό, γιατί θα το καταστρέψουν με μανία, όπως κάθε τι που ξεπερνά τη μίζερή τους ύπαρξη. Οι σημερινοί μπάτσοι, άξιοι απόγονοι των χουντικών τους προγόνων, μπορεί να έπαιρναν ακόμα και το λουλούδι από τον άνθρωπο με το γαρίφαλο για να το τσαλαπατήσουν ή να το πετάξουν σε έναν τοίχο.

Η φωτό είναι του Θοδωρή Νικολάου