Ο έρωτας …εσαεί

Άκουγα σήμερα το Άξιον εστί. Και γέμισε μεγαλείο η ψυχή μου.

Μέρες τώρα θέλω να γράψω για έναν έρωτα. Το τριγυρνάω στο μυαλό μου, λέω τίτλους όπως “Ο έρωτας στα χρόνια της πανδημίας”…βασανίζομαι να βρω να εκφράσω το μεγαλείο ενός έρωτα που φανερώνεται μπροστά στα μάτια μας όταν όλοι «νομίζουν» πως πάει τέλειωσε κι αυτό και ειδικά εμείς που μεγαλώσαμε και όλα ήταν καλύτερα στην δικιά μας εποχή…

Και λέει ο Μέγας ποιητής

“των παιδιών που κρατιούνται χέρι-χέρι
των παιδιών που κοιτάζονται και δε μιλιούνται”

Τόσο απλά όπως όλα τα ανθρώπινα που δεν τελειώνουν ποτέ.

Τα παιδιά που αγαπιούνται και αγγίζονται σχεδόν αδιόρατα, που αγωνίζονται για το αύριο τους μαζί και αγωνιούν για τους δικούς τους, που δακρύζουν για κάθε κακοποιημένη ζωντανή ύπαρξη, είναι παιδιά φίλων μου και τους αφιερώνω αυτό το σημείωμα για τη χαρά να τους βλέπω και να συμπεραίνω για τα καλύτερα.

Και βέβαια το “Άξιον εστί” δεν είναι μόνο αυτά για όσους βιαστούν.

Είναι μια αξεπέραστη δημιουργία που περικλείει την πεμπτουσία του αγώνα για τη Ζωή και λειτουργεί ιαματικά.

Κουράγιο σύντροφοι και δύναμη για όλα.

Εικόνα: Φωτογραφία του Alex Iby στο Unsplash