Ο κ. δήμαρχος και η «πειθαρχία»

Στον τόπο όπου μαρτύρησαν εκατοντάδες «απείθαρχοι» κομμουνιστές φαντάροι, στο Καλπάκι, επιχείρησε να… επιβάλλει την πειθαρχία (όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται) ο δήμαρχος Πωγωνίου Κωνσταντίνος Καψάλης.

Παρά την ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού του Συμβουλίου να παραχωρήσει έκταση για την πραγματοποίηση του 26ου Αντιιμπεριαλιστικού Διήμερου της ΚΝΕ (θα διεξαχθεί στην περιοχή στις 8 και 9 Ιούλη) και την τοποθέτηση μνημείου για τους αλύγιστους του πειθαρχικού Ουλαμού Καλπακίου, ο δήμαρχος κατέφτασε στο χώρο και απαίτησε να σταματήσουν οι εργασίες, ισχυριζόμενος  ότι το μνημείο «θα κατεδαφιστεί». Στην αντίδραση των μελών και φίλων της ΚΝΕ που εκτελούσαν τις εργασίες για την τοποθέτηση του μνημείου, ο δήμαρχος κάλεσε την αστυνομία που προχώρησε σε συλλήψεις και σε 9ωρη (!) κράτησή τους.

Η λογική της «αστικής νομιμότητας» «χτύπησε» για άλλη μια φορά εναντίον των κομμουνιστών. Ο δήμαρχος αντέδρασε όταν είδε στη μακέτα ότι το μνημείο που έχει σχεδιαστεί απ’ το ΚΚΕ και την ΚΝΕ προς τιμήν των αλύγιστων φαντάρων μελών της ΟΚΝΕ, θα ήταν υπογεγραμμένο από το ΚΚΕ και θα ανέγραφε “Τιμή και δόξα στους αλύγιστους φαντάρους της ΟΚΝΕ”. Επειδή κάποιοι δεν μπορούν να κρύψουν την αλλεργία τους στα τρία κόκκινα γράμματα και το σφυροδρέπανο και δεν αντέχουν το βάρος της ιστορικής αλήθειας, τότε τόσο το χειρότερο για την ιστορική αλήθεια…

Ο πειθαρχικός Ουλαμός Καλπακίου ήταν ένα πραγματικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, προπομπός της Μακρονήσου, που οι ίδιοι οι φαντάροι που πέρασαν από εκεί το χαρακτήρισαν «τάφο των ζωντανών» (δείτε εδώ σχετική ανάρτηση). Εκεί «φιλοξενήθηκαν» τα μέλη της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ, και δέχτηκαν τις σχετικές «περιποιήσεις» των οργάνων του αστικού στρατού και κράτους για ν’ απαρνηθούν τις ιδέες και τα ιδανικά τους. Η ηρωική στάση εκατοντάδων κομμουνιστών που πέρασαν αλύγιστοι από το Καλπάκι (μεταξύ άλλων κι ο Θανάσης Κλάρας – Άρης Βελουχιώτης) χαράχτηκε με ανεξίτηλα γράμματα πόνου, αίματος και ηρωισμού στην Ιστορία και δεν σβήνει.

Όσο και αν ενοχλείται ο κ. δήμαρχος από την ιστορική αλήθεια για τον πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου, δεν θα καταφέρει να την αποκρύψει. Τα μνημεία των αγώνων του λαού μας είναι στέρεα θεμελιωμένα στο αίμα χιλιάδων αγωνιστών και των πρωτοπόρων κομμουνιστών, γι’ αυτό, όσο κι αν θέλουν και προσπαθούν κάποιοι δεν θα μπορέσουν να τα «κατεδαφίσουν». Οι κορφές κι οι ράχες των βουνών της Ηπείρου, της Ελλάδας απ’ άκρη σ’ άκρη, είναι σπαρμένες με τα κόκαλα χιλιάδων αγωνιστών που πρόσφεραν τη ζωή τους θυσία για ν’ ανατείλει στην Ελλάδα μια κοινωνία της δουλειάς και της δικαιοσύνης, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Τα μνημεία του λαού δεν είναι τουριστικά αξιοθέατα, και δεν προσφέρονται για περαντζάδες και πόζες δημάρχων, βουλευτάδων και άλλων επισήμων, εκφωνητών  δεκάρικων περί «ενότητας» και «ομόνοιας» που στόχο και σκοπό έχουν την ταξική συμφιλίωση και τη μακροημέρευση έτσι του συστήματος της εκμετάλλευσης. Τα ορθώνει ο λαός μας για να θυμίζουν το ιστορικό παρελθόν, για να γνωρίζουν οι νεώτερες γενιές τους ήρωές του, για να εμπνέουν και να οδηγούν τους σύγχρονους αγώνες για τα ίδια ιδανικά και τους ίδιους ανεκπλήρωτους  σκοπούς. Αυτή είναι και η πρέπουσα τιμή στους αγωνιστές.

Στις 8 και 9 του Ιούλη χιλιάδες νέοι και νέες απ’ όλη την Ελλάδα θα τιμήσουν, στο χώρο που πριν από οχτώ δεκαετίες μαρτύρησαν πολλά μέλη της, την ηρωική Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ), την Οργάνωση που «γέννησε» τον Χρήστο Μαλτέζο, την Ηλέκτρα Αποστόλου και χιλιάδες ακόμα ήρωες, τη Νεολαία του ΚΚΕ. Την τιμούν κάνοντας παντιέρα τους στίχους του Φώτη Αγγουλέ:

«Ας μην ήρθατε πίσω
κι ας μην φτάσατε πουθενά.
Ο δρόμος μας αρχινά
από ΄κει που ο δικός σας τελειώνει.
Μέσα στο κάτασπρο χιόνι
μια ματωμένη γραμμή το δρόμο μας δείχνει,
ας ρίχνει σκοτάδι τριγύρω η νύχτα, ας ρίχνει…
Ακολουθούμε πιστά τα ματωμένα σας ίχνη.»