Ο κύκλος της άνοιξης

Είναι η ίδια η ζωή που μας παρακινεί να προσπεράσουμε  συλλογικά και οργανωμένα  τούτο το γκρίζο τοπίο των δίσεχτων ημερών που ζούμε, για να φτάσουμε ως εκεί που ψαλμωδούν οι ξάστεροι ουρανοί.

Η αναγεννημένη άνοιξη, ανέγγιχτη και αχάρακτη, είναι η καταλυτική εποχή που μας ζει και, που μας εμψυχώνει με την πλουσιόδωρη ανθοφορία της, που από μόνη της αποτελεί μια αναίμακτη επανάσταση απ’ άκρη σ’ άκρη της γης. Κι εδώ, μέσα σε τούτη την έξαρση των φαινομένων, ο κάθε νοήμων άνθρωπος οφείλει να συμπορεύεται με τη στασιαστική  εποχή και με τις δημιουργικές φυσικές αξίες της.

Ας στυλώσουμε το βλέμμα μας συνάνθρωποι στον ξέφρενο ενθουσιασμό των ολάνθιστων λουλουδιών και των δένδρων, για να αποκτήσουμε μια σαφή αντίληψη για τα κίνητρα και για τις αιτίες που πυροδοτούν τούτη  τη σιωπηλή, αλλά την καθ’ όλα δυναμική εξέγερση της πλάσης.

Κι ας βαδίσουμε πλάι-πλάι, σ’ αυτούς τους χορταριασμένους λειμώνες της εαρινής ανάτασης, για να μπορέσουμε να σταθούμε ορθοί, ενάντια στο μανιασμένο άνεμο που μας φοβερίζει σταθερά και επίμονα, πως θα κάνει πράξη τις απειλές του, αν δε συμμορφωθούμε με τις βίαιες και με τις απάνθρωπες απαιτήσεις του.

Άπλωσε το χέρι της καρδιάς σου στερημένε σύντροφε για να ψηλαφίσεις το άπιαστο και το φευγαλέο, για να εμπιστευτείς, σε ‘κείνη τη μεγαλειώδη στιγμή, την έκτη αίσθηση που μας παροτρύνει να πιστέψουμε πως αυτό που ονειρευόμαστε, πράγματι υπάρχει!

Ναι. Όσο θα υπάρχει ήλιος και ασυννέφιαστος ουρανός η ελπίδα θα ζει και θα ισχυροποιείται μέσα μας.

 Τα οράματα της γης θα ταξιδεύουν απτόητα στο κυανό διάστημα, όπως ταξιδεύουν τα ξαναμμένα άστρα στους  φωταγωγημένους ορίζοντες  μιας φεγγαρόλουστης Μαγιάτικης νύχτας.

Στη γη κυριαρχεί η αδικία, ο πόλεμος, το αίμα και η οδύνη, στους ουρανούς δεσπόζουν η ειρήνη  κι ο απόλυτος γαληνεμός.

Κι εμείς οι κατατρεγμένοι της ζωής,  οφείλουμε να αποθέσουμε το προβληματισμένο πνεύμα μας πάνω στα εύφορα πεδία της φιλοσοφημένης μας παράδοσης,  αν πραγματικά λιμπίζεται η συνείδησή  μας να απαντήσει, κάποια στιγμή θετικά στα αιώνια αναπάντητα ερωτήματα.

Γιατί εκεί, μέσα σ’ αυτή την αδιάρρηκτη ενότητα του παρελθόντος χρόνου και του σήμερα, υπάρχουν και τα ερωτήματα και οι απαντήσεις.

Κι εκεί, στην  ίδια  γόνιμη έκταση  κρύβεται επιμελημένα και η  διαλεκτική σχέση που συνδέει και ενσωματώνει την  ύλη και το πνεύμα. Στα τρία κορυφαία στοιχεία   της άγιας δημιουργίας,  που συμμαχούν και συνασπίζονται για να γίνουν ένα: ο χαρισματικός νους, η ενάρετη ψυχή κι ο ακατάβλητος υλικός κόσμος.

 Όμως, από ποια ουράνια πύλη θα προβάλλει τ’ όνειρο;

Ο κύκλος που βαδίζουμε, πάνω στο νοτισμένο από την υγρή ομίχλη χώμα, κάποια χρονική στιγμή θα κλείσει.

Αλλά, ας μην είσαι εσύ αδερφέ μου εκείνος που θα συνταράξει και, που θα αναστατώσει, δίχως λόγο και αιτία, τις ομαλές σχέσεις των συνανθρώπων σου.

Ο κόσμος, έτσι κι αλλιώς,  είναι μια εύπλαστη μάζα. Κι αν βελτιώσεις και αναβαθμίσεις σημαντικά τα ατομικά ψυχικά και πνευματικά  σου χαρίσματα, τότε θα αποκτήσεις πλέον την ικανότητα να μεταδώσεις και στους άλλους τις θεμελιακές σου αρχές, τα ιδανικά και τα πανανθρώπινα πιστεύω σου.

Οι ασύλληπτες χρωματικές αποχρώσεις του σμιλεμένου λόγου, οι αδιαπραγμάτευτες πολιτιστικές αξίες και αρχές, οι πνευματικές δημιουργίες, η επαναστατική ιδεολογία και η πραγμάτωσή τους, συγκροτούν την  υπερπροσπάθεια του πεφωτισμένου όντος, προκειμένου  η θνητή ύπαρξη να υπερβεί την ίδια της τη λογική.

Κι αυτό το ξεπέρασμα των καθορισμένων ορίων της αγελαίας σκέψης, μοιραία θα αποκτήσει σύντομα ένα ριζοσπαστικό χαρακτήρα, για να αμφισβητήσει τη στασιμότητα και την τελμάτωση των καιρών, για να υπάρξει η άθραυστη αλυσίδα  που θα δέσει άρρηκτα τον άνθρωπο, τη ζωή και την αθανασία…

Σ’ αυτή τη διαρκή και την αγωνιώδη αναζήτηση, ας γίνει να  προσεγγίσουμε  αυτό που δεν μπορούν να το ξεχωρίσουν, στο γαλαζοαίματο αιθέρα, οι ανήμπορες αισθήσεις μας.

Σ’ αυτόν τον αποπροσανατολισμένο κόσμο που ταλαντεύεται και παραπαίει μέσα στα ποσοτικά του κριτήρια και στις παρωχημένες του αξίες, ας επιχειρήσουμε, σε μια κορυφαία διασυλλογική οργάνωση και δράση, να επιβάλλουμε στο καρτερικό χώμα την ηθική υπόσταση των πραγμάτων.

Ας επιδιώξουμε να εντοπίσουμε το μικρό χώρο που στεγάζει την ουσία μιας προσοδοφόρας αλήθειας, μέσα σε τούτη την αχανή διάσταση του άφορου και του στερητικού χρόνου που μας ταξιδεύει αδιάλειπτα σε ανέγνωρους και σε απομονωμένους τόπους.

Κι ας έχουμε πάντα υπόψη μας, πως το ειδικό βάρος της συνείδησής μας αποτελεί  το κρίσιμο μέγεθος που καθορίζει τις προτεραιότητες, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις, αλλά, που θέτει ταυτόχρονα και τα ζωτικής σημασίας αιτήματα των γαλουχημένων στο πνεύμα των αγώνων, συντρόφων μας.

Γιατί, αυτή η δυναμική του  ανήσυχου και του αποφασιστικού χαρακτήρα των εξεγερμένων όντων, αποτελεί τη βασική προϋπόθεση που μπορεί να  μετατρέψει το ελάχιστο  στο αντίθετό του.  Κι όταν ολοκληρωθεί αυτή η μοναδική σπουδαιότητα, μέσα από την εκ βάθρων αναβάθμιση των ποιοτικών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων της,  θα καταστεί  τόσο  ισχυρή και τόσο δυνάμενη, ώστε, ανυπερθέτως, θα αλλάξει ριζικά τα πάντα, δίχως καμιά εξαίρεση,…

Βλέψη     

Εδώ ‘ναι οι κήποι της Εδέμ
κι άλλον παράδεισο δεν έχει,
Φως και χλιδή για, τους μποέμ,
μα για τη φτώχεια πάντα βρέχει… 

Μη με ρωτάς πως και γιατί,
ανυποψίαστε πολίτη,
πάρε μολύβι και χαρτί,
ψάξε το θύμα και το θύτη.

Με τη δαιμόνια σου τη σκέψη,
δύναμη κάμε την αδράνεια,
γιατί έχεις μια ζωή ξοδέψει,
στον όλεθρο και στην παράνοια. 

Θα φτάσεις στον προορισμό σου,
‘κει στα παραδεισένια αλώνια,
αν αρνηθείς τον εθισμό σου
κι αν αποδιώξεις τα τελώνια. 

Το πιο θεσπέσιο αγαθό:
της ύπαρξης η ελευθερία!
μα, θέλει γνώση και πειθώ
και μια ακμαία εμπειρία. 

Είναι το κόστος ακριβό,
το τίμημα, θανατηφόρο…
Κι ίσιο θα γίνει το στραβό,
με σένα νε σημαιοφόρο!

Φωτογραφία:  Nikos Libertas / SOOC