Ο Μητσοτάκης, οι εξαιρετικοί του χειρισμοί και φούστες μπλε…

Μήνες τώρα έχω βαρεθεί να ακούω, να βλέπω και να διαβάζω το πόσο ικανοποιημένος είναι όλος ο λαός από τους εξαιρετικούς χειρισμούς του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, κατά την πρώτη φάση της πανδημίας του κορωνοϊού. Και τι ωραία τα μέτρα, και πόσο έγκαιρα τα έλαβε, και πόσο αποτελεσματική ήταν η καραντίνα, και πόσο καλά το χειρίστηκε η κυβέρνηση, και τι καλός ο Χαρδαλιάς, και τι άγιος ο Τσιόδρας και ωσαννά και μπράβο.

Τα δεδομένα είναι τα εξής: κανένας Χαρδαλιάς, κανένας Τσιόδρας, κανένας Κικίλιας, κανένας Μητσοτάκης δεν κατάφερε τίποτα. Ο ελληνικός λαός ήταν αυτός που τήρησε μία υπεύθυνη και επίπονη στάση για μεγάλο διάστημα, τηρώντας τα μέτρα που η κυβέρνηση επέβαλε για δύο λόγους. Αφενός για να καλύψει την ανεπάρκεια του εθνικού συστήματος υγείας και να το προφυλάξει από την ολική κατάρρευση και αφετέρου για να πιστωθεί σε πολιτικό κέρδος τα εύσημα του μουδιασμένου και φοβισμένου λαού από τη λαίλαπα της πανδημίας. Αυτό έκανε ο κύριος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του από το Μάρτη μέχρι το Μάη.

Όλα αυτά τα μέτρα περιορισμού ελήφθησαν ελλείψει φαρμακευτικής θεραπείας του κορωνοϊού, ελλείψει εμβολίου και βέβαια ελλείψει υποδομών υγείας και υγειονομικού προσωπικού. Τι άλλαξε από το Μάη μέχρι σήμερα και ανοίξαμε διάπλατα τις πόρτες και περιμένουμε τα κρούσματα που θα μας φέρουν νωρίτερα το δεύτερο κύμα της πανδημίας;

Απολύτως τίποτα! Ούτε φάρμακο βρέθηκε, ούτε εμβόλιο φτιάχτηκε, ούτε το ΕΣΥ είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει ένα δεύτερο κύμα πανδημίας, το οποίο μάλιστα δεν επαρκούσε για τον πληθυσμό της χώρας την Άνοιξη του 2020, πόσο μάλλον για τους επιπλέον επισκέπτες που θα έρθουν στη χώρα το προσεχές δίμηνο. Το μόνο που άλλαξε είναι απαιτήσεις της αγοράς για τα κέρδη του τουριστικού προϊόντος.

Όσο το πολιτικό κέρδος ζύγιζε περισσότερο στο κυβερνητικό δυναμόμετρο, τα “πράγματα ήταν σοβαρά” και “μέναμε σπίτι” και “παραμέναμε ασφαλείς”. Τώρα που η ζυγαριά γέρνει αντίθετα, η ατομική ευθύνη ανέλαβε να μας σώσει από έναν ιό που σκοτώνει 5 στους 100 νοσούντες και που εξαπλώνεται ραγδαία στον πλανήτη. Ανοίξαμε διάπλατα τα μαγαζιά, τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία, τις μετακινήσεις, τα σύνορα. Ανοίξαμε διάπλατα την πόρτα μας στον κορωνοϊό, την ίδια πόρτα που του κλείναμε κατάμουτρα πριν ένα μήνα. Κι αυτό διότι οι αεροπορικές, οι ακτοπλοϊκές και οι μεγαλοξενοδόχοι αποφάσισαν πως έχασαν αρκετά και ήρθε η ώρα να εισπράξουν ξανά. Μπορεί οι εποχιακοί υπάλληλοι να παραμένουν άνεργοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, μπορεί τα νησιά να μην έχουν ούτε νοσοκομείο, ούτε γιατρούς, ούτε ασθενοφόρο (έστω απλό, όχι ειδικό για μολυσματική ασθένεια), ούτε καν ξενοδοχείο καραντίνας (βλέπε Μύκονος), παρόλα αυτά ο τουρισμός έχει επανεκκινήσει και τίποτα από τα παραπάνω δεν πτοεί την κυβέρνηση και τους μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού.

Και κάπως έτσι εκεί που πάνω απ’ όλα ήταν η δημόσια υγεία, τώρα πάνω απ’ όλα είναι οι αγορές και οι οικονομικοί δείκτες. Η πολύτιμη κανονικότητα που ονειρεύεται ο πρωθυπουργός εδώ και έναν χρόνο που κυβερνά. Στην αρχή ήταν η κανονικότητα μετά την οικονομική κρίση και η επιστροφή στην ανάπτυξη. Κατόπιν ήρθε η πανδημία και η κρίση του κορωνοϊού και τώρα πάλι προσπαθούμε να επανέλθουμε σε μία νέα κανονικότητα που να θυμίζει κάπως την προ πανδημίας ζωή, με τη διαφορά όμως πως ο κίνδυνος παραμονεύει, ο ιός δεν νικήθηκε, δεν εξαφανίστηκε, δεν έχουμε καν όπλα για να τον πολεμήσουμε. Αντιθέτως, η πρώτη φάση στην οποία η Ελλάδα διεκδίκησε τρόπαια πρωταθλητισμού, ταυτοχρόνως τη μετέτρεψε σε μία χώρα με μηδενική ανοσία, έρμαιο ενός νέου επιδημικού κύματος.

Αυτό λοιπόν κάνει ο πρωθυπουργός με μεγάλη επιτυχία, κυνηγάει την περίφημη κανονικότητα που θα τη μετατρέψει σε πολιτικό όφελος, σε αύξηση των ποσοστών του και σε άνοιγμα της ψαλίδας με τον υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ. Να λοιπόν ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι εξαιρετικοί χειρισμοί του Μητσοτάκη, όλα τα άλλα είναι φούστες μπλε…

Και όταν τα κρούσματα αυξηθούν υπερβολικά, οι ΜΕΘ αρχίσουν να γεμίζουν και χαθεί ο ψευδεπίγραφος έλεγχος που παρέχουν τα μαθηματικά μοντέλα προσομοίωσης, τότε θα θυμηθούν να πάρουν εκ νέου αυστηρά μέτρα, καθώς στο κάδρο θα ποζάρει και πάλι η δημόσια υγεία. Θα μας κατηγορήσουν για έλλειψη ατομικής ευθύνης και θα μας χρεώσουν τη δική τους απερίσκεπτη, βεβιασμένη απελευθέρωση. Η επιτυχία δική τους και η αποτυχία δική μας. Μόνο που τότε θα είναι ηθικοί αυτουργοί για τους θανάτους πολλών συνανθρώπων μας.

Δεν θα είναι βέβαια η πρώτη φορά που ο καπιταλισμός δολοφονεί ανθρώπους. Αντιθέτως, το κάνει καθημερινά και με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους, όπως η ανεργία, η πείνα, οι κατασχέσεις σπιτιών, τα εργατικά δυστυχήματα, τα ανύπαρκτα συστήματα δημόσιας υγείας, η αστυνομική βία, το ξεπούλημα των βασικών για τον άνθρωπο αγαθών, όπως το νερό και ο αέρας που αναπνέουμε. Δεν μπορούμε να ανασάνουμε, αυτό φωνάζουν οι λαοί σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το βροντοφωνάζει και εδώ το ΚΚΕ. “Πάρε ανάσα! Σπάσε τις σύγχρονες αλυσίδες της εκμετάλλευσης. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρο το σύνθημα: “Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο Σοσιαλισμός!