Ο πρέσβης με την «κομμένη ουρά»

Διαβάζουμε πως ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, προανήγγειλε σε συνέντευξή του στην Καθημερινή επενδύσεις σε Αλεξανδρούπολη και Ελευσίνα, σε μια προσπάθεια να πείσει πως οι ΗΠΑ στηρίζουν την ελληνική κοινωνία και ο ελληνικός λαός μόνο να ωφεληθεί έχει από την ύπαρξη καλών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες.

Η αλήθεια, βέβαια, έχει πολλά πρόσωπα, ανάλογα με τα συμφέροντα που εκπροσωπεί καθένας που υποστηρίζει πως μιλάει για λογαριασμό της. Όσον αφορά τη δική μας μεριά, εκείνων που πληρώνουν τον λογαριασμό που επιφέρουν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, υπενθυμίζουμε πως οι επενδύσεις στις οποίες αναφέρεται ο πρέσβης έχουν σαν στόχο να βελτιώσουν ή να διευρύνουν Νατοϊκές βάσεις από τις οποίες οργανώνουν τις πολεμικές τους δραστηριότητες και εξαπολύουν τις ιμπεριαλιστικές τους επιθέσεις. Είναι, δηλαδή, άρρηκτα συνδεδεμένες με τη μετατροπή της χώρας μας σε γεωπολιτικό «μεντεσέ» των ΗΠΑ στην περιοχή, προκειμένου να αποτραπεί περαιτέρω διείσδυση της Κίνας ή της Ρωσίας.

Ο ίδιος ο πρέσβης, άλλωστε, είχε χαρακτηρίσει σε παλιότερη συνέντευξή του τη χώρα μας ως «γεωπολιτικό μεντεσέ μεταξύ της Ευρώπης και της ευρύτερης γειτονιάς», ενώ στις 13 Σεπτεμβρίου του 2019 μιλούσε στην Αλεξανδρούπολη για τις «ευκαιρίες που δημιουργεί η μελλοντική ιδιωτικοποίηση του λιμανιού» και για την «πολύ κρίσιμη γεωπολιτική σημασία της πόλης ως πύλης για τη Μαύρη Θάλασσα και τα Βαλκάνια».

Γι’ αυτό και η προσπάθεια αποπροσανατολισμού του ελληνικού λαού που επιχειρεί ο Τζέφρι, επικαλούμενος επενδύσεις που τάχα μου θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη, θυμίζει εκείνη την ιστορία με τον Αλκιβιάδη, που έκοψε την ουρά του σκύλου του, προκειμένου να στρέψει την προσοχή του κόσμου (ακόμα και με αυτόν τον αρνητικό τρόπο) μακριά από τις υπόλοιπες πράξεις του. (Πλουτάρχου, Αλκιβιάδης 9, I – «Τρόποι ζωής και χιούμορ των αρχαίων Ελλήνων», Ιωάννης Σ. Τουλουμάκος, Εκδόσεις Ζήτρος)

Οι επενδύσεις που διαλαλεί ο πρέσβης είναι η «κομμένη ουρά» που επιθυμεί να περιφέρει επιδεικτικά μπροστά από τον ελληνικό λαό για να τον κάνει να ξεχάσει ή να παραβλέψει τις συνέπειες της ακόμα βαθύτερης εμπλοκής του στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ένα και απλό: θα παρασυρθούμε από την «ουρά» ή θα κοιτάξουμε να απαλλαγούμε από τον «σκύλο» που δαγκώνει;

Και, μάλιστα, άγρια…