Όχι παίξε γέλασε, αλλά παίξε κλάψε

Πάνε εικοσιπέντε χρόνια από τότε που συγκλονισμένη έπαιρνα τους δρόμους μαζί με χιλιάδες των χιλιάδων Έλληνες και Ελληνίδες, με το ΚΚΕ μπροστάρη. Ο καθένας κι η καθεμιά διαδηλώναμε συγκλονισμένοι από την ξεφτίλα της περιφοράς του Οτσαλάν, τους «μεγάλους τραγουδιστές» και την Ευρώπη με τις μαραγκιασμένες «ελιές», να παίζει και θεσμικά και νομικά, τάχα μου δημοκρατικά, την έννοια αυτή καθ’ αυτή του ασύλου και του πολιτικού πρόσφυγα στα ζάρια της γραφειοκρατίας. Του το χορήγησαν, αφού παραδόθηκε στα πρακτόρια με τις μάσκες κι έκτοτε αγνοείται φυλακισμένος σε απομόνωση χειρότερη από του Μαντέλα. Κι ύστερα, κι ό,τι είχε μπει η άνοιξη του 1999, παραμονή του Ευαγγελισμού, ιερή μέρα για τους Ορθόδοξους, αλλά και μέρα της εθνικής γιορτής για την Επανάσταση του ’21, ο αρχάγγελος Γαβριήλ, μόνος κοινός άγγελος για Χριστιανούς, Εβραίους και Μουσουλμάνους, δεν έφερε κανένα χαρμόσυνο μήνυμα. Αντίθετα ξέρασε ΝΑΤΟικές βόμβες και γραφίτη και απεμπλουτισμένου ουρανίου στην τότε Γιουγκοσλαβία. Νεκροί, αίμα και δάκρυα, εθνοκαθαρτικοί εμφύλιοι, ξένοι οδυνηροί δάκτυλοι, κρατίδια προτεκτοράτα. Τα Βαλκάνια, η γειτονιά μας στη δυτική της άκρη, τεμαχίστηκαν κατά τα θηριώδη καπιταλιστικά συμφέροντα. Δεν μπορείς να αποκόψεις την Ελλάδα από τη γειτονιά της και το κοινό τραγούδι του νεκρού αδερφού σ’ αυτό το ζυμωτήρι λαών, γλωσσών, θαυμάτων και τραυμάτων που λέμε πως είναι τόσο σοβαρό και βαρύ ιστορικά, και όχι «παίξε γέλασε».

Η δύναμη του λαού στον δρόμο έκανε τότε τον Κλίντον να τα μαζέψει άρον άρον και πράγματι να σκιαχτεί σ’ αυτήν τη γωνιά της Γης και ως πλανητάρχης. Κοιτάζω λοιπόν τα Βαλκάνια και τη χώρα σ’ αυτό το τέταρτο του αιώνα, και μέρες που είναι, βλέπω μόνο το ΚΚΕ να παραμένει ίδιο στις αρχές του, αλληλέγγυο στους λαούς και όχι στους αφεντικούς, ενάντια στους πολέμους των συμφερόντων, και καθόλου πατριωτικούς. Η αριστερά κι η πρόοδος που πούλαγε ψευτοδημοκρατία περί ασύλου τότε και στήριζε τους Κοσοβάρους αγωνιστές, που ύστερα κάθισαν στο σκαμνί ως ναρκέμποροι και έμποροι οργάνων κι άλλα τέτοια φριχτά, τώρα πρωταγωνιστεί στην Ενοποίηση των Δυτικών Βαλκανίων. Δηλαδή έγινε βοηθός του Φρανκενστάιν των Βρυξελλών, που ακρωτηριάζει χώρες κι ύστερα τις ξανακολλάει ως αγορά. Εικοσιπέντε χρόνια μετά ήρθε κι άλλος πόλεμος στα βαλκανικά σύνορα με φασίστες και ιμπεριαλιστές πρωταγωνιστές, χορηγούς εξοπλισμών και υποκρισίας, χειροκροτητές των νεοναζί και ζητήματα αγοράς κι επενδύσεων να πωλούνται πρωτοσέλιδα ως ευκαιρίες βγαλμένες από τάφους και ερείπια.

Λυπάμαι στ’ αλήθεια τα παιδιά και τους εφήβους της εποχής, τους τριαντάρηδες που τους πουλάνε μια Ευρώπη καθημαγμένη από τους καπιτάλες, που προσαρμόζει τα ανθρώπινα δικαιώματα στις τσέπες των αστών της, εισάγει πρόσφυγες ως δούλους και στήνει εταιρείες νεοφεουδάρχες, και τους αιχμαλωτίζει σε μια διαστρέβλωση της Ιστορίας. Κι αυτό το τελευταίο είναι, σύντροφοι, κάτι που θέλει απόλυτη προσοχή, κοπιαστική δουλειά και θηριώδη αντίσταση. Όση απαιτείται και για την εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης, που ενώ θα μπορούσε να καλυτερέψει την ποιότητα ζωής του ανθρώπου εργάτη, γίνεται όπλο στα χέρια ελάχιστων πλουτοκρατών αφεντικών με ήρωες σαν τον Μασκ, τον Κολοκοτρώνη του χρήματος που στη θέση της περικεφαλαίας πλασάρει εμφύτευμα εγκεφάλου, υποτακτικού για πάντα στον αγώνα υπέρ οσίων και ιερών κερδών.

Η μελέτη των Βαλκανίων και των ευρωΝΑΤΟικών χυδαίων πολέμων στη γειτονιά μας, από την Ερυθρά έως τη Μαύρη Θάλασσα, βοηθάει να μην κλειστούμε απ’ της ωραίας και πραγματικής ζωής τα τείχη έξω.