Όχι ψήφος συγχωροχάρτι

Η άγνοια σε κάνει βλάκα. Χωρίς να είσαι. Μια ματιά στο ποιος σκοταδιστής, με ράσο ή χωρίς, πριν από τον Γουτεμβέργιο κατείχε τη γνώση και μαζί τη δύναμη να εξουσιάζει ψυχές και σώματα, και να κυνηγάει ως μάγο κάθε φωτεινό μυαλό, πείθει έως και τα ντουβάρια. Διατηρώ μέχρι σήμερα την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης άπειρο σεβασμό για τους εργάτες – γραφείς – αντιγραφείς που πότιζαν ανεξίτηλα τα δάχτυλά τους απ’ τη μελάνη για να φτιάχνουν αντίτυπα των σοφών του κόσμου, αλλά και τους συντρόφους κομμουνιστές, που διακινούσαν παράνομο υλικό σε καιρούς διωγμών, όταν τα κόκκινα τυπογραφεία ήταν γιάφκες. Σήμερα που η γνώση δήθεν προσφέρεται στο πιάτο, έγινε ουσιαστικά πιο ακριβή και πιο ελεγχόμενη από τα χρόνια του βαθιού μεσαίωνα.

Έτσι, λοιπόν, μπροστά στις ευρωεκλογές, εκατομμύρια πολίτες θα πάνε να ψηφίσουν, νομίζοντας ότι ξέρουν τι είναι η Ευρώπη, τι τους επιφυλάσσει ως μέλλον και πώς στην πραγματικότητα εξουσιάζουν τις ζωές μας και τις παίζουν κορόνα – γράμματα μια δράκα πλουτοκρατών που ουδέποτε εκλέχτηκαν από κανέναν. Ποια σοβαρή συζήτηση γίνεται απ’ τη Βουλή και τα πανεπιστήμια έως τα διαδικτυακά φόρα και τη χολερική σχολιογραφία για τις πραγματικές πολεμικές προετοιμασίες που λαμβάνουν χώρα αυτήν τη στιγμή στη γερασμένη, άνυδρη και σουσουδίζουσα γηραιά μας ήπειρο; Καμία. Τυφλωμάρα επί της ουσίας. Γιατί ήδη φτωχοδιάβολοι που συχνά αυτοαποκαλούνται και ψεκασμένοι, θα μιλάνε με ύφος καρδιναλίων για τα ευρωομόλογα ενίσχυσης της ευρωπαϊκής άμυνας και θα λιβανίζουν και την κυβέρνηση και τα κόμματα που βρίσκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας… Αυτή δηλαδή που εξυπηρετεί μόνιμα και αποκλειστικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Ποιος θα καθίσει να σκεφθεί πως τα τρένα, οι γέφυρες, οι δρόμοι και τα λιμάνια σ’ όλο τον καπιταλιστικό κόσμο έχουν μείνει σε συντριπτικό ποσοστό τέσσερις και πέντε δεκαετίες πίσω από πλευράς υλικών, τεχνικών προδιαγραφών, συντήρησης κ.λπ. κ.λπ… Φρικιώ στην ιδέα ότι μιλάμε για το δυστύχημα των Τεμπών ως «το πιο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στη χώρα» παραλείποντας σκόπιμα τη συνέχιση της φράσης «ως το επόμενο…». Δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι η πολιτική των κερδών που εκμηδενίζει την αξία της ζωής, ακόμα και μετά θάνατον. Έχουμε φτάσει στο σημείο να δεχόμαστε αμάσητα τα ερμηνευτικά ευαγγέλια των καπιταλιστών που πλουτίζουν με μέτρα, μονίμως εναντίον μας, αλλά πάντα για το καλό μας.

Διάβαζα τις προάλλες εδώ πως το εικοσιεφτά τοις εκατό της εύφορης καλλιεργήσιμης γης της Ουκρανίας ανήκει ήδη στα μεγάλα funds. Ξέρετε, αυτά που δίνουν βαθμίδες αξιολόγησης στην ελληνική κυβέρνηση ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Εικοσιπέντε χρόνια μετά τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας η Ευρώπη πάει να ανοίξει τον επόμενο, και μας θέλει πρωτοπόρους. ΝΑΤΟικό τσιράκι και οικονομικό και ανθρώπινο αιμοδότη. Κι έρχονται και σου μιλάνε για ενσυναίσθηση αυτοί οι ευρώφιλοι όλων των κομμάτων, που δεν έχουν βρει μισή κουβέντα για τη σφαγή στη Γάζα, κι ούτε μερικά ψωροδισεκατομμύρια από αυτά που τσεπώνει ο Ζελένσκι, που από κωμικός έγινε η τραγική φιγούρα του προοιμίου ενός επικείμενου παγκόσμιου πολέμου.

Με την ευρωπαϊκή οικονομία σε πραγματική στασιμότητα, με τη φαντασμαγορική στρατιωτικοποίηση ως χάπι προσωρινής αναστολής μιας ύφεσης, με μια πράσινη ανάπτυξη στρεβλή, βαθιά αντιλαϊκή και με εξαγορά φθηνών εργατικών χεριών από εκατομμύρια προσφύγων, οι Ευρωπαίοι με την μπότα τους να στραγγαλίζει τη ζώνη του Σαχέλ στην Αφρική, κλαίγονται προεκλογικά που το κακάο κοστίζει περισσότερο από ό,τι ο χαλκός, κι άρα τα σοκολατένια αβγά θα είναι πανάκριβα. Από κάτω υφέρπει η κεντρική πολιτική επιλογή που θέλει τα αβγά βαμμένα με αίμα εργατών και φαντάρων να είναι φθηνότερα κατά πολύ, και να σου λένε ότι έχεις κι ελεύθερη επιλογή ποιο να πάρεις στο παιδί.

Οι θέσεις του Κόμματος δεν είναι μόνο πιο επίκαιρες από ποτέ σ’ αυτές τις εκλογές, είναι και οι πιο αναγκαίες και πρέπει ο καθένας και η καθεμιά μας να τις διακινεί, να τις συζητάει και κυρίως να τις γνωστοποιεί με κάθε μέσο και κάθε τρόπο, ακόμα κι αν μας απειλούν με κάψιμο στην πυρά, έτσι ώστε οι βυθισμένοι στην άγνοια περί Ευρώπης ψηφοφόροι να μας βλέπουν ως …αιρετικούς του καπιταλισμού. Γιατί η ψήφος στο ΚΚΕ είναι απειλητική διεκδίκηση, κυριολεκτικά των πάντων για τον λαό, ενώ η ψήφος σ’ αυτούς τους φίλους αυτής της Ευρώπης είναι συγχωροχάρτι για όσα έπραξαν και για όσα σχεδιάζουν να πράξουν εναντίον μας.