Όχι ρε φίλε, δεν είσαι Έλληνας

Διάβασα και άκουσα τη λέξη Έλληνας την τελευταία εβδομάδα, περισσότερες φορές από ό,τι έχω ακούσει σε όλη μου τη ζωή το μικρό μου όνομα… Το κυριότερο βέβαια, την άκουσα και τη διάβασα από ανθρώπους που δεν τους αξίζει να τους αποκαλούν έτσι…

Υπάρχει δηλαδή «Ελληνόμετρο»; Φυσικά και υπάρχει. Υπάρχει και το μέτρο σύγκρισης είναι οι διαχρονικές αξίες, αυτής της κοινωνίας… Αριστεροί ή δεξιοί πάντα σε ένα πράμα συμφωνούσαν, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΑ…τα «μουρέλια» που λέμε και στη Λέσβο, είναι μακριά από όλα αυτά… Δεν είσαι Έλληνας λοιπόν, όταν λες ένας λιγότερος και αναφέρεσαι σε ένα βρέφος.

Δεν είσαι Έλληνας όταν ανάμεσα στον ισχυρό και στο αδύναμο, επιλέγεις να χτυπήσεις τον αδύναμο. Ο Έλληνας, λίγο καταφερτζής, λίγο πονηρός, λίγο με τη αψάδα του, στεκόταν πάντα στο τέλος δίπλα στον αδύναμο… Όπως έκανε το 1940, όπως έκανε με τη Γιουγκοσλαβία…

Δεν είσαι Έλληνας όταν λες να τραβήξω βίντεο όταν δίνω νερό, για να μας πουν ανθρωπιστές. Γιατί η παροιμία, λέει «κάνε το καλό και ρίξτο στον γιαλό»… όχι ρίξτο ενόσω το τραβάς βίντεο.

Δεν είσαι Έλληνας γιατί πήγες μία αγέλη λύκων και χτύπησες έναν δημοσιογράφο, που ανεξάρτητα τι γράφει και αν σ’ αρέσει, ούτε βοηθάει πουθενά, ούτε περιέχει κανένα θάρρος.

Η κυβέρνηση έπαθε μεγάλη νίλα εδώ, και αντέδρασε. Είναι το παιχνίδι που παίζει για να έρθουν τα ΜΑΤ, αυτή τη φορά σαν σωτήρες και οι κλειστές δομές σαν λύση. Οι άνθρωποι που έδιωξαν τα ΜΑΤ εδώ, δεν ήταν ακροδεξιοί. Φυσικά και συμμετείχε και μία μερίδα τέτοιων. Αλλά δεν ήταν αυτοί που «τράβηξε το κουπί». Η σύγκρουση με την πραγματικότητα έρχεται. Και θα είναι σφοδρή. Στο βάθος δυο επιλογές υπάρχουν, ή ανοίγουν τα σύνορα με κάθε κόστος ή τους πυροβολείς και τους βουλιάζεις. Ή άνθρωπος ή είσαι κτήνος. Με λίγα λόγια, ή είσαι Έλληνας ή όχι… Και στο τέλος οι ακροδεξιοί θα μπουν εκεί που πρέπει. Στο ντουλάπι της ιστορίας.

ΥΓ το ξύλο έχει δύο άκρες, αν ο ένας πιάσει τη μια, εσύ πιάνεις την άλλη.