Οι παρελάσεις, τα κορίτσια της Ν. Φιλαδέλφειας κι εμείς

Μερικές σκέψεις…

1.Δε συζητάμε αν πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις. Άλλο θέμα αυτό. Προσωπικά είμαι “διχασμένη προσωπικότητα”.

2.Ούτε το αν γίνονταν παρελάσεις στο σοσιαλισμό. Στην ΕΣΣΔ π.χ. στην παρέλαση έπαιρνε μέρος ο στρατός σε ανάμνηση της Οκτωβριανής επανάστασης ή της αντιφασιστικής νίκης κι ο κόσμος με τους φορείς του διαδήλωνε.

Στην ΕΣΣΔ π.χ. όταν γιόρταζαν την επέτειο της επανάστασης το 1942, τα τμήματα που παρέλασαν πήγαν κατευθείαν στη μάχη για την υπεράσπιση της Μόσχας κι οι θεατές – διαδηλωτές πήγαν να σκάψουν χιλιάδες χιλιόμετρα χαρακωμάτων και αντιαρματικών εμποδίων για την ίδια μάχη. Ενώ εδώ οι στρατηγοί κι οι βασιλιάδες κι οι πρωθυπουργοί σε τέτοιες περιπτώσεις ξεχνούσαν και τις παρελάσεις και το στρατό κι έτρεχαν να κρυφτούν στα Κάιρα.

Στην Κούβα έκαναν ένοπλες διαδηλώσεις κάτω από το βήμα που μιλούσε ο Φιντέλ. Ποιός ηγέτης τολμάει να κάνει το ίδιο και να μιλήσει σε οπλισμένο λαό; Αυτός τόλμησε γιατί ήταν ένα με το λαό του. Ήταν η ίδια η επανάσταση του λαού του.

3.Συζητάμε βέβαια (αντικειμενικά άνοιξε το θέμα) ποιοι παίρνουν μέρος στις παρελάσεις. Γιατί δεν είχαν δικαίωμα οι “10” κοπέλες, αλλά έχει δικαίωμα το “ΤαεΚβοΝτο της Άνωκάτωράχης”, ο σύλλογος “Πράσινα άλογα Ρεματιάς”, οι αθλητικές ομάδες, το κατηχητικό, οι πρόσκοποι, οι διάφοροι τρέχα γύρευε φασίστες έφεδροι, οι ξεβράκωτοι “μακεδονομάχοι”, κλπ;

4.Όταν συζητάμε ποιοι παίρνουν μέρος στην παρέλαση (Σύλλογοι Ποντίων, Κρητικών, Ηπειρωτών, κλπ, και δε λέω ότι δεν πρέπει), αντικειμενικά συζητάμε και το ποιοι ΔΕΝ παίρνουν μέρος. Αν ας πούμε αύριο θελήσουν να πάρουν μέρος στην παρέλαση, ένας Σύλλογος Ρομά, πολύ απλά, όπως τόσοι άλλοι, τι θα τους πουν; Γιατί στην Περαία Θεσσαλονίκης έδιωξαν τους Ρομά γονείς που πήγαν να δουν τα παιδιά τους να παρελαύνουν, από το χώρο των θεατών;

5.Συζητάμε (διάφοροι εθνικιστές και καθωσπρέπει “δημοκράτες” ή και “αριστεροί”) αν ήταν “προσβολή στους ήρωες” ή “ασέβεια” κλπ. Και τα λένε αυτοί που δεν θυμήθηκαν να αντιδράσουν όταν στη Χίο παρέλασε ένα τμήμα με διαφήμιση… σουβλατζίδικου, στο Πέραμα με φανέλες και τη σημαία του Ολυμπιακού, στην Κατερίνη φωνάζοντας ότι ζει και τους οδηγεί ένας φασίστας πιστολέρο, κλπ. Αλλά που γελούσαν κάποτε με τη σάτιρα του Χάρυ Κλίν για τις παρελάσεις και τους επίσημους.

6.Άλλωστε μεγαλύτερη προσβολή από αυτά που φωνάζουν τα μεγάφωνα των δήμων στις παρελάσεις, δύσκολα μπορεί κάποιος να βρει. Π.χ. στο δήμο Αμπελοκήπων Μενεμένης στη Θεσσαλονίκη παρέλασαν τα νέα απορριμματοφόρα, υπό τους ήχους του “η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει” και μιας εκφωνήτριας που διαφήμιζε πόσο καλό δήμαρχο έχουν.

7.Τα κορίτσια είχαν τα κότσια. Θέλει κότσια μέσα σ’ αυτήν την εκφασιστικοποίηση που ζούμε. Είχαν μια ιδέα. Έτσι το φαντάστηκαν κι έτσι έπραξαν. Οι ίδιες τη λένε “καλλιτεχνική παρέμβαση”. Κι η τέχνη που προβάλουν κάποιοι, δεν είναι απαραίτητο να δείχνει το δρόμο που εγώ πιστεύω. Καυτηριάζει. Παραμορφώνει. Προβληματίζει. Σκέψου κι εσύ όμως κάτι.

8.Σίγουρα αν το σχεδίαζαν κάποιοι αυτόκλητοι “δάσκαλοι της ταξικής πάλης από την ασφάλεια του πληκτρολογίου” θα ήταν πιο … “ταξικό” και πιο … “προσανατολισμένο”. Αλλά εκείνες σίγουρα δεν είναι εμείς. Κι είναι δική μας ευθύνη να τις βοηθήσουμε – ξυπνήσουμε – καθοδηγήσουμε. Να τους πούμε:

“Μπράβο κορίτσια. Συγχαρητήρια. Πολύ καλή αντιπολεμική δράση. Ελάτε να σας πούμε κι εμείς μερικές ιδέες για την άλλη φορά. Ιδέες που απαντούν στα “γιατί” σας και στα “πώς όμως” σας. Τι είναι ο πόλεμος και γιατί; Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος για πάντα;”.

Έτσι πρέπει. Κι όχι αποκαθέδρας. Έτσι κάνανε και κάνουν οι “δικοί μας” πάντα. Κι απέναντι “στου φωτεινού μας μέλλοντος την κεντρική επιτροπή”, στεκόμαστε πάντα “εμείς”. Ο καθένας μας. Κι όχι ο λαός.

Υ.Γ. Μη λέμε πάλι τα ίδια. Τη γνώμη μου λέω.