Όταν ακούς θυσίες, «ανθρώπινο κρέας μυρίζει»…

Υπουργέ μου, είστε απολαυστικός. Δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλες λέξεις για να περιγράψουν όσα λέτε, κάνετε, σχεδιάζετε και συγκαλύπτετε τόσο ανερυθρίαστα.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλες λέξεις για να περιγράψουν τις μεταλλάξεις, τις μεταστροφές και τις κωλοτούμπες που εκτελείτε με περισσή ευλυγισία και προσαρμοστικότητα.

Όσα δηλώσατε για τη σχέση Ελλάδας – Τουρκίας στις 14 Δεκεμβρίου σε εκπομπή στην τηλεόραση είναι για μια ακόμη φορά αποκαλυπτικά του πόσο επικίνδυνη για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού είναι η πολιτική που εκπροσωπείτε και προΐσταστε.

Δήλωση πρώτη: Την Ελλάδα «δεν την συμφέρει καθόλου να σηκωθεί σκόνη σε αυτή τη φάση» καθώς «είναι η ώρα να προσελκύσουμε επενδύσεις και να φέρουμε τη χώρα σε μία κανονικότητα».

Συμπέρασμα: Οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου που τραγουδούσαν το 1989 οι Γιώργος Νταλάρας και Βασίλης Παπακωνσταντίνου: «Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς». Ή, αλλιώς, συνεκμετάλλευση, η νέα κανονικότητα – σκάσε και κολύμπα…

Δήλωση δεύτερη: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβει ο ελληνικός λαός είναι πως μπροστά μας έχουμε και θυσίες».

Συμπέρασμα: Παραφράζοντας τον Οδυσσέα Ελύτη, «Όταν ακούς θυσίες, ανθρώπινο κρέας μυρίζει». Δικό μας αίμα…

Επιπλέον, στις δηλώσεις του Υπουργού Ανάπτυξης – που ανέφερε επίσης σε άλλη εκπομπή στην τηλεόραση μία μέρα μετά πως «είχαν αυταπάτες με την Τουρκία» –  συνυπολογίστε:

Την πρόσφατη δήλωση του βουλευτή της ΝΔ, Μάξιμου Χαρακόπουλου, πως «Οφείλουμε να δούμε άμεσα ένα ολοκληρωμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα σε βάθος χρόνου. Μπορεί μετά από δέκα χρόνια κρίσης όλοι να ζητούν βούτυρο. Φοβούμαι, όμως, ότι χωρίς κανόνια, δεν θα υπάρχει και βούτυρο».

Την επίσης πρόσφατη δήλωση της βουλευτή της ΝΔ, Ντόρας Μπακογιάννη, πως «η επιμήκυνση της θητείας ιδιαίτερα στον στρατό ξηράς, αλλά και στα άλλα όπλα, δεν μπορεί να είναι ταμπού».

Υπάρχει πρόβλημα, λοιπόν, και μάλιστα σοβαρό, αφού γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί το ίδιο φοβικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί πριν δέκα χρόνια όταν ξεκινούσε η οικονομική κρίση. Και τότε μιλούσαν ορισμένοι για τις θυσίες που έπρεπε να υποστεί ο ελληνικός λαός για να «μην καταρρεύσει η χώρα», για να «βγούμε στο ξέφωτο», για να «μειωθεί το χρέος», για να γίνουμε μια «σύγχρονη κανονική χώρα» και όλα αυτά τα συμπαρομαρτούντα που υποστήριζαν και υποστηρίζουν κατά καιρούς.

Σήμερα, όμως, το αποτέλεσμα είναι εμείς να έχουμε μείνει με τις θυσίες και αυτοί που τα υποστήριζαν όλα αυτά με τα κέρδη από τις δικές μας θυσίες. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη σχέση μας με την Τουρκία. Με το ΝΑΤΟ να σφυρίζει αδιάφορα και με την Ευρωπαική Ένωση και τον ΟΗΕ να προωθούν στην πράξη το παιχνίδι των ίσων αποστάσεων, εμείς οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε με τον πλέον κατανοητό τρόπο πως οι θυσίες που έχουν αρχίσει να επικαλούνται κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν καμία σχέση με τη θωράκιση των συμφερόντων μας και την προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων – για τα οποία όταν παραστεί ανάγκη και θυσίες θα κάνουμε και το κεφάλι μας στο ντορβά θα βάλουμε – αλλά θα οδηγήσουν σε de facto γκριζάρισμα του Αιγαίου και θα μας φέρουν προ τετελεσμένων γεγονότων.

Για να τελειώνουμε, λοιπόν, μια και καλή, θα σας αποκαλύψουμε το σημείο στο οποίο τέμνονται οι θυσίες που είμαστε πρόθυμοι να καταβάλλουμε με τις θυσίες στις οποίες θέλετε εσείς να μας σύρετε. Είναι το ίδιο σημείο στο οποίο τέμνονται η αξιοπρέπεια με τη χαμέρπεια και η αριστεία με την υποκρισία των «αρίστων». Είναι το σημείο της αναπόφευκτης σύγκρουσης ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους, τον παλιό που εκπροσωπούν οι θυσίες σας και τον νέο που εκπροσωπούν οι δικές μας θυσίες.

Να το θυμάστε αυτό κύριε Γεωργιάδη και λοιποί «πατριώτες», την επόμενη φορά που θα προσποιηθείτε πως νοιάζεστε για την ασφάλεια του λαού αυτού του τόπου και όχι για την ασφάλεια των συμφερόντων της αστικής τάξης – της οποίας είστε φυσικά ένας από τους πιο ισχυρούς της θεματοφύλακες.