Όταν η ψυχή θέλει, ο άνθρωπος μπορεί!

Σε τούτη τη δεινή  συμπόρευση, δεν πρέπει να δείχνουμε καμιά ανοχή στη λύπηση και στον οίκτο, αλλά, επιβάλλεται να δίνουμε καθημερινή μάχη για την επικράτηση, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, της ηθικής, της δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς.

Σε καμιά περίπτωση δεν αρμόζει να θέτουμε το στενό προσωπικό μας συμφέρον πάνω από  την κοινή αντίληψη και δράση, για την κατίσχυση και για την πιστή τήρηση του φυσικού και του ανθρώπινου νόμου.

Δεν έχει μήτε χτες, μήτε αύριο η έγνοια, η προσφορά και το ενδιαφέρον για το άλλο άτομο που πάσχει και υποφέρει από τις απανωτές κρίσεις και από τις εσκεμμένες συμφορές, γιατί η αληθινή αγάπη και η αλληλεγγύη αφορούν αποκλειστικά τούτη την κρίσιμη ώρα της ανάγκης.

Ψάχνοντας ανάμεσα στα υποβαθμισμένα λόγια,  που απώλεσαν στο διάβα του καιρού  το περιεχόμενο και τη συναισθηματική τους αξία, ίσως καταφέρεις κι εσύ αδερφέ μου, να εντοπίσεις εκείνη τη λέξη κλειδί, που θα προσφέρει με γενναιοδωρία το γλυκασμό, την αγαλλίαση και τη χαρμοσύνη στους πολλούς αναξιοπαθούντες συντρόφους μας.

Σ’ αυτό το  χρόνο, που ποτέ δεν περισσεύει, αναζήτησε εκείνη τη μαγική λάμψη που θα σου ρίξει άπλετο φως στο βλέμμα, στο νου και στην ψυχή, για να διακρίνεις και, για να ξεχωρίσεις, μέσα σε τούτο το συνονθύλευμα,  τη δική σου μεγάλη στιγμή, μέσα στα συντρίμμια και στα απομεινάρια της ζωής των άλλων συνανθρώπων σου.

Υπάρχει η μέσα και η έξω άβυσσος.

Χρέος σου είναι να μορφοποιήσεις το άδηλο και το αδιαμόρφωτο. Να του προσδώσεις εσωτερική υπόσταση, ένταση και ανθεκτικότητα, έτσι ώστε να υπάρξει η δέουσα αξιολόγηση των όρων που θα πυροδοτήσουν την εμπειρία και την πλούσια γνώση, για να διατυπωθεί με εμπεριστατωμένα επιχειρήματα η υπαιτιότητα και η ενοχή που αντιστοιχεί  στη χυδαιότητα και στην κακοβουλία των σκληρόκαρδων και των απάνθρωπων καιρών που ζούμε.

Κάθε άθροιση και κάθε καταμέτρηση, συγκροτεί ένα πλήθος από οργανικά μόρια συναγμένα και ατακτοποίητα μέσα στο κρουστό δίχτυ του διαβατάρη  χρόνου.

Ωστόσο,  η συνισταμένη τούτων των δυναμικών παραγόντων απεικονίζει παραστατικά μια ανηφορική, ανιαρή και βασανιστική οδοιπορία προς την κορυφή κι έναν κακοτράχαλο κατήφορο προς τη δύση.

Ζήσε και αγωνίσου λοιπόν για το παρόν  συνάνθρωπε, χωρίς να λογαριάζεις το πριν και το μετά, γιατί μόνο το τώρα σου ανήκει.

Ξεχώρισε και ταξινόμησε σε δυο ενότητες,  το καλό και το κακό, το άψαχτο και το ψαγμένο, το κατανοητό και το ακατανόητο…

Η συμβολή και η συνεισφορά σου στο ηθικά δίκαιο, είναι οι φυσικές δυνάμεις που κρατούν όρθια τη ζωή κι ό,τι προσφέρεις,  με αλτρουισμό και με ανιδιοτέλεια στον κόσμο της ανάγκης, αυτό η ζωή στο τέλος θα σου αποδώσει.

Η ιστορία προσμένει με υπομονή και με έλπιση, για να καταγράψει στα λευκά κιτάπια της, ότι σπουδαίο θα δυνηθεί να γεννήσει στο χρόνο ο ανθρώπινος νους. Με τα γράμματα, με τους φθόγγους, με τις επιλεγμένες λέξεις, με τον αναλογισμό και με την πράξη, τα χαρισματικά  όντα  χτίζουν ακάματα και ενσυνείδητα πέτρα- πέτρα το παλιό, πανανθρώπινο όραμα.

Πραγματική ευεργεσία για τη μακάρια θάλασσα να αντανακλά  το χρυσάφι του ήλιου στο άπειρο διάστημα κι υπέρτατη χαρά για τον ήλιο να στεφανώνει με φως τα ανεξάντλητα και τα απόκρημνα ακρογιάλια της.

Κι εκεί που θραύεται και τιθασεύεται το κύμα, σε μια αβαθή γούβα της λεπτόκοκκης άμμου, συνάζεται σπυρί-σπυρί το αξαγόραστο αλάτι της ζωής!

Είμαστε ακόμα στο  πολύ λίγο, αλλά αποζητάμε το καλύτερο, γιατί αυτό αποτελεί και προνόμιο και δικαίωμα.

Δεν αρκούμαστε στο ψέμα και στην αυταπάτη. Γυρεύουμε εναγώνια το μεγαλεπήβολο, το ευγενές και το άξιο, σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο!

Κι είναι γεγονός πως: ότι δεν είναι μονότονο, μονοδιάστατο και πληκτικό, δεν κινδυνεύει να επισκιαστεί και να συρρικνωθεί μέσα σε τούτη τη συνεκτική  ακολουθία του χρόνου που κυλά αδιάκοπα και αναπότρεπτα εις το διηνεκές!

Τα πολλά πιθανά ενδεχόμενα  των δεσποζόντων στοιχείων της φύσης που πλουτίζουν τις αισθήσεις μας, όταν ανα/συνδυαστούν με αξιολογικά κριτήρια, τότε θα αποχτήσουν ανυπερθέτως τη δυνατότητα να συνθέσουν μια μέγιστη αρμονία.

Μια συνήχηση που θα υποστηρίξει και, που θα ενισχύσει σταθερά τη δημιουργική δραστηριότητα του πνεύματος και της ψυχής, για να υπάρξει η ανεξάντλητη παραγωγή  άρτιων αισθητικών κι όχι μόνο, έργων.

Πάντα σε αντιστοιχία με την άγρυπνη και με την αδογμάτιστη ανθρώπινη συνείδηση, που ως  ζώσα πηγή, μπορεί να μετατρέψει το κάθε γκρίζο και  ερεβώδες χρώμα, σε λαμπρό και σε ιλαρό Αναστάσιμο φως!

Κάμε λοιπόν τούτη την ποιητική στιγμή αιωνιότητα αδερφέ μου, για να βιώσεις τη μέγιστη αγαλλίαση και τη γνήσια  απόλαυση, στον ασύλληπτο θρίαμβο του αξεχώριστου μακρομόριου του καιρού!

Βρες τη νοηματικά ολοκληρωμένη πρόταση που θα ακινητοποιήσει τη  ροή των γεγονότων, για να δυνηθείς, σ’ αυτή τη συγκλονιστική συγκυρία, να διακρίνεις με βλέμμα οξύ, τη μαγική  Εδέμ των ουρανών!

Για να ανορθώσεις το σκληρό και το βαρύ, νοτισμένο από το αίμα και από την αγωνία χώμα της γης, ως στο υπέρτατο ύψος των γαλαζοαίματων διαστημάτων!

Δομούμε και δομούμαστε, στιγμή τη στιγμή, περνώντας από το πιο μικρό στο πιο  μεγάλο, σε ένα καθορισμένο διάστημα, κοπιάζοντας και  μοχθώντας εναγώνια προκειμένου να απομακρύνουμε  κάθε παρεκκλίνουσα συμπεριφορά από το σταθερό σημείο της αναφοράς μας.

Ας επικροτήσουμε συνταξιδιώτες του μοναδικού ονείρου ‘κείνη την απόλυτη ελευθερία που προκύπτει ως αποσταγματικό επιγέννημα, μέσα από τούτες τις ασυμβίβαστες και από τις αντιμαχόμενες στιγμές!

Ας επιδοκιμάσουμε το ακτινοβόλο καταστάλαγμα  μιας  καινοτόμας διαδικασίας που μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκύψει, για να νιώσει κι ο αποθαμός το απόσταμα και τη φθορά του, για να παραχωρήσει επιτέλους στην πάσχουσα θνητή ανθρωπότητα, μια ελάχιστη επιλογή!

Όλα τα αστέρια είναι σβηστά στο μουντό κάτοπτρο του ουρανού μας κι ένα αδύναμο κερί, μπηγμένο στο κάθυγρο χώμα, φωτίζει απαλά την απέραντη και την αφέγγαρη νύχτα.

Οι εχέφρονες γενιές του ανθρώπου πρόσφεραν  και εξακολουθούν ακόμα να προσφέρον με ανιδιοτέλεια και με αυταπάρνηση, πολύ ιδρώτα, πολύ αίμα και πολλά δάκρυα, προκειμένου να εγκαταστήσουν στη γενέθλια γη την εξαίσια Δικαιοσύνη των ανύχτωτων οριζόντων!

Όμως αυτό το ιστορικό γεγονός, απαιτεί το άναμμα  μιας στέρεας και ακλόνητης πίστης στις πλανεμένες, από το σφάλμα κι από το κρίμα, καρδιές των πολλών απλών ανθρώπων.

Για να υπάρξει επιτέλους η απαιτούμενη διαφάνεια και η πνευματική καθαρότητα στο σώμα και στην ψυχή, έτσι  ώστε όλες οι διεργασίες των φαινομένων να γίνουν ορατές και αντιληπτές στις ανήμπορες αισθήσεις μας!

Για να εκδηλωθεί το βέλτιστο ερέθισμα.

Για να υπάρξει το θεμιτό κίνητρο που θα αντικρούσει και, που θα απωθήσει μακριά τον στερημένο και τον ασυμπλήρωτο χρόνο.

Για να προσδιοριστεί επακριβώς το βάθος κι ο πυρήνας των πραγμάτων στο αστραφτερό φως του ανυπότακτου και του παντοδύναμου ήλιου…

Κι απέναντι σε τούτη τη διαυγή ατμόσφαιρα, στην πρόοδο και στην ηθική ανύψωση των στοιχείων της καθαγιασμένης κτίσης, είναι υπερβέβαιο πως η πολλά υποσχόμενη ζωή, θα αναλάβει αμελλητί  το χρέος της να απαντήσει καταφατικά και αίσια σε όλα τα κρίσιμα ερωτήματα που έχει θέσει, ανά τους αιώνες, ο αναζητητής άνθρωπος.

Μιλώ, για τούτη τη μοναδική επινοητική ύπαρξη που θαμπώνεται και, που εκστασιάζεται από την παραδεισένια μυσταγωγία των ασύνορων και των άδυτων διαστημάτων.

Που νιώθει  ένα αίσθημα πλήρωσης και ευφρόσυνης διάθεσης όταν συναισθάνεται την αγαθή βούληση, τη χάρη και το ενδιαφέρον των ακοίμητων πνευμάτων του σύμπαντος, που αγωνιούν και φροντίζουν διακαώς για την ψυχική του ευφορία, για την πνευματική του γαλήνη και  για την ηθική του τελείωση, προκειμένου  αυτό να αθωωθεί  και να απαλλαγεί από όλες τις ακούσιες κατηγορίες που το βαραίνουν.

Για να αρθούν επιτέλους οι λανθασμένες  εκτιμήσεις και οι άκαιρες επιλογές, έτσι ώστε να τεθεί  ως πρώτιστος στόχος  στη σφαίρα των ενδιαφερόντων του, η αναμόρφωση και η αποκατάσταση των πραγμάτων πάνω στην επίδικη και στην αδικαίωτη μητέρα Γη,…

Αξία ανεκτίμητη να πεις το «Σ’ αγαπώ»
με γνώση και μ’ αισθήματα που στον καιρό βαθαίνουν
κι αν με ρωτήσεις αδερφέ, το ίδιο θα σου το πω:
τ’ αηδόνια σα δακρύσουνε από καημό πεθαίνουν…

Φωτογραφία:  Konstantinos Tsakalidis / SOOC