Παλαιστινιακό Αιγαίο;

Λένε πως οι λαοί που δεν έχουν μνήμη δεν έχουν μέλλον. Ήθελα να ‘ξερα πάντως τι μέλλον έχουν οι λαοί που αρνούνται να δουν το παρόν, παγιδευμένοι στη μικροκομματική σκοπιμότητα και υποταγμένοι σε αφεντικά, καμωνόμενοι τους εταίρους και συμμάχους.

Κυνικά και ωμά λοιπόν όσοι προβληματίζονται, κι ακόμα περισσότερο όσοι φοβούνται, πως οι τελευταίες εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, στη Μεσόγειο και το Αιγαίο, οδηγούν μοιραία σε μια κρίση που θα επιλυθεί μόνον με συνεκμετάλλευση του ενεργειακού, κι όχι μόνον, πλούτου της περιοχής, δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά, έστω και επιπόλαιη, σε μια συμφωνία που βαφτίστηκε και συμφωνία του αιώνα, και ανακοίνωσαν ΗΠΑ και Ισραήλ με φανφάρες στο τέλος του περασμένου μήνα. Δε χρειάζεται καν φαντασία, καν οποιαδήποτε θεωρία συνωμοσίας, για να βάλει κανείς το Αιγαίο, από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ως τη Γαύδο και το Καστελόριζο, στη θέση της Παλαιστίνης και να δει πώς μπορεί να μετατραπεί κι αυτό σ’ ένα ελβετικό τυρί γεμάτο τρύπες – παγίδες, και τα κυριαρχικά συμφέροντα σε θυλάκους ελληνικούς ή και τουρκικούς, όπου οι αστικές τάξεις δύο ΝΑΤΟικών χωρών θα απολαμβάνουν υπεργολαβικών προνομίων, με τη χώρα ολάκερη αμερικανοΝΑΤΟικό χωράφι δήθεν ευρωπαϊκών προδιαγραφών.

Χονδρικά η συμφωνία, την οποία ας σημειωθεί επεξεργάστηκαν ο γαμπρός του Τραμπ και οι αυλικοί του συχνά υπόδικου Ισραηλινού πρωθυπουργού, είναι εκατόν ογδόντα σελίδων και δεν απασχόλησε την ελληνική κοινή γνώμη ούτε το ένα εκατοστό απ’ όσο την εξέγειρε και την φρικίασε τεχνηέντως η δήθεν σεξουαλική κακοποίηση ενός μωρού, που δεν κατέληξε ως θα όφειλε στον «αποκεφαλισμό» ενός άθλιου ιατροδικαστή, που άνθισε σ’ ένα νοσηρό μιντιακό παζάρι.

Έτσι, λοιπόν, με αυτή τη συμφωνία του αιώνα οι Παλαιστίνιοι πρέπει να δεχθούν τα εξής «απλά» και ειρηνικά πράγματα: Ακύρωση όλων των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών για το Παλαιστινιακό. Να αναγνωρίσουν το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος με αποτέλεσμα να πάψουν αυτόματα να είναι πολίτες πάνω από ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί που ζουν μέσα στο Ισραήλ, και δεν εκριζώθηκαν το 1948. Πρέπει να δεχτούν όποια σύνορα χαράξει, αποφασίσει και κρίνει το Ισραήλ. Την προσάρτηση της Κοιλάδας του Ιορδάνη. Το παλαιστινιακό ψευδοκράτος που θα γεννηθεί θα είναι αποστρατικοποιημένο. Να κάνει εκλογές με κριτήρια αμερικάνικα και ισραηλινά. Θα είναι κατακερματισμένο σε πολλά κομμάτια μέσα στην ισραηλινή επικράτεια, που θα επικοινωνούν μεταξύ τους με …Εγνατίες οδούς, ελεγχόμενες από τους Ισραηλινούς ή και με υπόγειο τούνελ, φανταστική έμπνευση για το πρώτο ημιυπόγειο κράτος της Γης. Θα ψηφίζουν μέσα σε τέσσερα χρόνια νόμους, αρχές, θεσμούς, οργανισμούς, τα πάντα όλα, σύμφωνα με οδηγίες κι εγχειρίδιο αμερικανο-ισραηλινό. Θα ξαναγράψουν όλα τα βιβλία τους από το νηπιαγωγείο ως τα πανεπιστήμια, όπως θα τους υποδειχτεί κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ…

Αν στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή τα ιμπεριαλιστικά θρασίμια κατεβάζουν για να επιβάλουν μια τέτοια συμφωνία υποδούλωσης, ποιος μπορεί να σοκαριστεί από τη δήλωση, τα σχέδια και τις επαναχαρτογραφήσεις του Ερντογάν για τη γαλάζια πατρίδα που προφανώς πήρε έγκριση πλανηταρχίας, τρυπώντας τις θάλασσες, σημαδεύοντας βραχονησίδες, εκτοξεύοντας βάρκες με πρόσφυγες κι επιμένοντας ότι σιγά σιγά θα το συνηθίσουμε…

Αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτή η συμφωνία – τελεσίγραφο ήρθε να τριφτεί στη μούρη κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου και νομιμότητας, αλλά κυρίως ενός λαού που αγωνίζεται αδιαλείπτως εδώ και πάνω από εβδομήντα χρόνια, τότε η συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου είναι βέβαιο ότι θα παρουσιαστεί σαν ευγενική προσφορά και «χάδι του αιώνα» στα μάγουλα των Ελλήνων, μπορεί και δώρο για τα διακόσια χρόνια απ’ την Επανάσταση του 1821.

Κοντολογίς οποιανού δεν ανατριχιάζει η πέτσα για το Παλαιστινιακό, του μέλλει να μη φάει ούτε την πέτσα απ’ το γιαούρτι που το κεφάλαιο θ’ απολαμβάνει έχοντας αρμέξει τα βυζιά της μάνας του.

Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 22-23/02/2020

Σκίτσο: Carlos Latuff