Παράξενος

Παράξενοι οι καρποί που κρέμονται από τα δέντρα του Νότου. Οι χυμοί τους ξεδιψούν μικροαστούς και ποτίζουν τη γη των τσιφλικάδων. Στη σκιά τους παιδιά, παίζουν κρυφτό με τις ενοχές των γονιών τους. Στο Κυριακάτικο τραπέζι, με  μια προσευχή, θα ευλογηθεί η υποκρισία.

Παράξενη η οσμή απ’ τα φουγάρα των στρατοπέδων. Στους κλίβανους αποστειρώνονται σκεύη και ιδέες. Οι επιστάτες τρίβουν το κορμί τους με βια, γα να καθαρίσει από τη σκόνη και το αίμα, κρατώντας σφιχτά στη χούφτα τους σαπούνι από ανθρώπινο λίπος.

Παράξενες οι εποχές, κι ο καιρός παράξενος. Ο ήλιος ξεραίνει τα χείλη μας και η βροχή μας πνίγει τα σπίτια. Στο δρόμο διαδηλωτές με τις ταπεινώσεις τους δεμένες σε ιστούς σημαιών, διεκδικούν το δίκιο του αφέντη τους, ενώ άλλοι σέρνουν τις ψευδαισθήσεις του πίσω από τη σκουριασμένη ρέπλικα κάποιας ελπίδας.

Παράξενο το λεξιλόγιο της γενιάς μας. Την απανθρωπιά βαφτίσαμε κοινή λογική και υποκρισία το δίκιο. Στο Χρηματιστήριο τζογάρονται πανανθρώπινες αξίες. Κινήματα διατυμπανίζουν πως ωοτοκούν πτηνά ωδικά, μα εκκολάπτουν φίδια.

Παράξενα με κοίταξαν τα μάτια της. Δεν ήθελε να ξέρει, δεν ήθελε να ακούσει. Έγειρε απλά το κεφάλι της πάνω μου κι αποκοιμήθηκε.