Η Περεστρόικα καιγόταν υπέροχα
Είδα την μάνα μου να μαζεύει κάποια ξυλαράκια απ’ την αυλή και να τα σωριάζει σε ένα μέρος. Μετά είδα να σκίζει και να βάζει κάποιες σελίδες από ένα βιβλίο στον σωρό που είχε κάνει. Την ρώτησα ποιο βιβλίο ήταν. “Η ΠΕΡΕΣΤΡΟΙΚΑ” μου απάντησε, “αυτή που μας έφερε ως εδώ”…
Στο σπίτι υπάρχουν πολλά βιβλία, και λογοτεχνικά και εκπαιδευτικά και πολιτικά -κυρίως πολιτικά θα έλεγα… Και ήταν η μάνα μου υπεύθυνη για αυτό…
Θυμάμαι ήταν εκεί γύρω στο ’87 όταν η μάνα μου επέστρεψε απ’ τας Σέρρας (που το λέμε κι εμείς οι Σερραίοι) και έφερε άλλη μια σακούλα με βιβλία. Εγώ στα δεκατρία μου ίσα που άρχιζα να καταλαβαίνω τον κόσμο, χωριατόπαιδο με ελάχιστες επαφές έξω απ’ τα όρια των “συνόρων” του χωριού δειλά-δειλά άνοιγα κανένα απ’ τα πολιτικά βιβλία. Τα περισσότερα δεν τα καταλάβαινα αλλά δεν έκανα και καμιά σοβαρή προσπάθεια για να τα καταλάβω!
Εκείνη την μέρα λοιπόν η μητέρα μου έφερε στο σπίτι την Περεστρόικα…. Τη νέα φάση της σοσιαλιστικής ανάπτυξης της Σοβιετικής Ένωσης… Προφανώς και το διάβασε και το ξαναδιάβασε ίσως… Και μπήκε και αυτό μαζί με τα άλλα βιβλία στην βιβλιοθήκη… Ο καιρός περνούσε, τα γεγονότα έτρεχαν και φτάσαμε στο ’89… Και η πτώση του τείχους του Βερολίνου σημάδεψε την αρχή της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στις Λαϊκές Δημοκρατίες… Χειμώνιαζε θυμάμαι. Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να ήταν πρωί Σαββάτου ή Κυριακής γιατί θυμάμαι τον ήλιο λαμπερό να μπαίνει απ’ το ανατολικό παράθυρο στο δωμάτιο, το οποίο έβλεπε και στην αυλή του σπιτιού που είχε στην μέση της έναν πλάτανο… Είδα την μάνα μου να μαζεύει κάποια ξυλαράκια απ’ την αυλή και να τα σωριάζει σε ένα μέρος. Μετά είδα να σκίζει και να βάζει και κάποιες σελίδες από ένα βιβλίο στον σωρό που είχε κάνει… Και όταν έβαλε την φωτιά είδα να συνεχίζει να ρίχνει σε αυτή κι άλλες σελίδες απ’ το βιβλίο μέχρι που τελείωσε… Το είχε κάψει όλο…
Όταν ανέβηκε πάνω μετά από ώρα την ρώτησα ποιο βιβλίο ήταν αυτό που έκαψε. “Η ΠΕΡΕΣΤΡΟΙΚΑ” μου απάντησε, “αυτή που μας έφερε ως εδώ”…
Για τους γονείς μου (και ειδικά για την μάνα μου), αλλά και για τα εκατομμύρια των κομμουνιστών πάνω στη γη, η πτώση του τείχους του Βερολίνου σήμανε το τέλος μιας εποχής, μιας εποχής ελπίδας και οραμάτων… Και φυσικά σήμαινε και μια νέα εποχή νέων αγώνων για την κατάκτηση όσων είχαν χαθεί, όσων είχαν κερδηθεί όλα αυτά τα χρονιά της Σοσιαλιστικής κοινωνίας όλων αυτών των χωρών, όλων αυτών των ανθρώπων που μας πήγαν ένα βήμα μπροστά!
Η μητέρα μου όλη αυτή την πίκρα που πήρε, την έβγαλε καίγοντας ένα βιβλίο, αλλά η συμβολική της αυτή πράξη έστω και αν ήμουν μικρός, έστω κι αν δεν είχα διαβάσει την Περεστρόικα, με έκανε να καταλάβω πολλά…
Για την ιστορία…. ποτέ δε διάβασα την Περεστρόικα!
