Περί Ντροπής το Ανάγνωσμα
Το Πολυτεχνείο κατά Μητσοτάκη είχε πρωταγωνιστές, των οποίων μάλιστα, θρασύτατα, γιατί οι περισσότεροι που να πάρει εν ζωή είναι, ερμήνευσε και τη βούληση να μην παρελάσουν – πορευτούν. Όχι στο άγνωστο βέβαια. Στην αμερικάνικη πρεσβεία. Πιο μικροπολιτικός δεν έχει εμφανιστεί ποτέ.
Αχ αυτή η άτιμη η γλώσσα! Δεν κρύβει τίποτα, ακόμα κι όταν δεν είναι λανθάνουσα, αλλά ο λόγος εκφέρεται είτε από στήθους είτε με ανάγνωση. Κι ο πρωθυπουργός, όσο κι αν προσπαθεί να το παίξει μάγος Χουντίνι της πανδημίας, την πάτησε και ξέφυγε από τα όρια – πλαίσιο, στα οποία έχει μάθει, με λαμπρές σπουδές, να πολιτεύεται, να κινείται, να εκφράζεται, να συνθηματολογεί, να αυτοδιαφημίζεται, να ισορροπεί. Βγαλμένος από την τελευταία λέξη της μόδας, της αμερικάνικης μεγάλης επικοινωνιακής σχολής των μοντέρνων ηγετών, που δε φοράνε απλώς κουστούμι τύπου Βoss, αλλά είναι όλο το πακετάκι boss (αφεντικό), νόμισε ότι τον παίρνει να παρκάρει το καλάμι του, τεχνολογίας Tesla το λιγότερο, στο ιδεολογικό πάρκινγκ του ΚΚΕ! Ε! Αυτά είναι όντως ντροπής πράγματα.
Την απόδειξη την παρείχε μόνος του και χωρίς mea culpa. Είπε στη Βουλή, απευθυνόμενος στον Γραμματέα: «Όπως πήραμε απόφαση να μη γίνει η παρέλαση, έτσι παίρνουμε απόφαση να μη γίνει και η πορεία του Πολυτεχνείου. Αυτό θα ήθελαν και εκείνοι που πρωταγωνίστησαν στην εξέγερση…».
Κάθε λέξη είναι διαλεγμένη. Δε βλέπει μόνον ο ίδιος, αλλά θέλει να δουν και οι άλλοι, και μάλιστα να βλέπουν από τούδε και στο εξής, αυτήν και άλλες πορείες, ως… παρέλαση. Περίτεχνος, προπαγανδιστικός, με γκεμπελικής αρτιότητας αποπολιτικοποίηση και αποϊδεολογικοποίηση, επιχειρεί αυτός ο λόγος, εμμέσως και ταυτόχρονα αμέσως, να πει στην ίδια φράση, τι παρέλαση τι πορεία! Ταυτόχρονα ο διαχωρισμός με δήθεν ταύτιση, είναι και διανεμητικός ρόλων. Ο δεξιός παρελαύνει. Ο κομμουνιστής πορεύεται. Γιατί η πολιτική είναι πρωτίστως στο μυαλό του πρωθυπουργού, θέαμα. Σόου. Οπότε έχει ανάγκη από πρωταγωνιστές.
Κι αυτή είναι η λέξη – κλειδί. Πρωταγωνιστές. Πατάει στο θέαμα για να μπορέσει να τσαλαπατήσει αυτή καθαυτή την Ιστορία. Αυτή τη φορά της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Αύριο άλλες πτυχές της, κατά τα εξουσιαστικά συμφέροντα, ή όταν τα ταξικά γυαλιά του θα χρειάζονται διανομές κι εξισώσεις ρόλων των πρωταγωνιστών. Για παράδειγμα, απ’ τον Εμφύλιο ως το ’21 χτες, μέχρι και τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο αύριο, ανεχόμενος ίσως και συμφωνίες με διαβολικά καλούς ηγέτες όπως ο προκάτοχός του.
Το Πολυτεχνείο κατά Μητσοτάκη είχε πρωταγωνιστές, των οποίων μάλιστα, θρασύτατα, γιατί οι περισσότεροι που να πάρει εν ζωή είναι, ερμήνευσε και τη βούληση να μην παρελάσουν – πορευτούν. Όχι στο άγνωστο βέβαια. Στην αμερικάνικη πρεσβεία. Με τη λέξη πρωταγωνιστές ο πρωθυπουργός ακύρωσε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Τους εξάχνωσε στο καμίνι των εντυπώσεων. Πιο μικροπολιτικός δεν έχει εμφανιστεί ποτέ. Για την ακρίβεια, από τότε που βγήκε από το ιδεολογικά πιτσιλωτό αβγό της Νέας Δημοκρατίας. Αχ αυτή η άτιμη η γλώσσα, η αποκαλυπτική. Στην άμεση αυθόρμητη αντίδρασή του, ο Γραμματέας χρησιμοποιεί πληθυντικό: Ντροπή σας! Όχι από σεβασμό στον πρωθυπουργό, αλλά απευθυνόμενος σε όλους όσοι βαυκαλίζονται ότι μπορεί να πορευόμαστε ή να ακινητοποιούμαστε. Όλοι Μαζί, όπως λένε, και μάλιστα σιωπηλοί κατά γκρεμνού του μέλλοντός μας.
Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 14-15/11/2020