Πετάει ο γάιδαρος;

Είπα σ’ ένα ΣΥΡΙΖΑΙΟ για το κατόρθωμα του ναιναίκου πρωθυπουργού τους να υπογράψει για τα 30 χρόνια από τότε που “οι λαοί της Ευρώπης γκρέμισαν το σιδηρούν παραπέτασμα”, τη μέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών. Κι αυτός με κάρφωσε με τα βέλη της περαιτέρω ανοησίας:

“Αν δεν ήταν ο Τσίπρας, θα είχε γίνει πόλεμος με την Τουρκία”.

Τα τύμπανα του μυαλού μου, ο συναγερμός «ηλίθιας ατάκας» κι οι καμπάνες του ορθολογισμού μου… χτύπησαν πένθιμα. Κι όμως. Το άκουσα καλά. Στ’ αλήθεια το είπε. Κι είναι και μορφωμένος ΣΥΡΙΖΑΙΟς. Δε θα σας πω όμως το όνομα, γιατί δεν θέλω να προσβάλω κανέναν.

Ρε παιδιά, ΣΥΡΙΖΟπαιδα, για όλα έχετε μια αυτόματη απάντηση – δικαιολογία; Σκονάκι έχετε; Και σας είπαν ότι είναι πασπαρτού κι απαντά σ’ όλες τις ερωτήσεις;

Έχετε κανένα θέμα στο οποίο νομίζετε ότι μπορούμε να τολμήσουμε να σας κάνουμε καμιά υποψία κριτικούλας, μικρούλας, τοσοδούλας; Π.χ. ότι το φόρεμα που φορούσε η κυρά καθηγήτρια νηπιαγωγείου, δεν ταίριαζε με το χρώμα του μελανιού που ο ναιναίκος υπέγραψε τη δημιουργία των νέων βάσεων και διευκολύνσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στο Αιγαίο. Λέμε δηλαδή. Κάτι. Ό,τι νάναι. Και τι σχέση έχει τέλος πάντων, αυτό που είπα, μ’ αυτό που εισέπραξα; (Σαν νάταν γλάστρα που έπεσε από μπαλκόνι).

Πάντως, σαν αισιόδοξος άνθρωπος, με εμπιστοσύνη στον ανθρώπινο πολιτισμό και στη δύναμη του μυαλού, είμαι βέβαιος ότι δεν μπορεί να τα πιστεύουν αυτά που λένε. Αλλιώς, έχει απόλυτο δίκιο όποιος λέει ότι οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ δεν έχουν πια τίποτα να ζηλέψουν από την «επάρατο», από τα επιχειρήματά της και τη λογική των οπαδών της. Γιατί, τι διαφορά έχει άραγε αυτό που μου είπε, από το “Καραμανλής ή τανκς”, από το “Σημίτης ή χάος”, από το “Παπανδρέου ή πτώχευση” και από το “3ο μνημόνιο ή έξοδος από την ευρωζώνη”;

Ήθελαν λοιπόν να αποφύγουν τον πόλεμο; Γι’ αυτό τον Τραμπ τον είπανε “διαβολικά καλό”. Γι’ αυτό έγιναν “Μεντεσέδες” του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Γι’ αυτό πήραν απλόχερα συγχαρητήρια από τον Τραμπ. Γι’ αυτό έδωσαν καινούριες βάσεις και διευκολύνσεις. Γι’ αυτό δεν αντέδρασαν στην έκθεση του Στέητ Ντιπάρτμεντ που προσδιόριζε με ακρίβεια το ρόλο τους στην περιοχή σαν χωροφύλακα των “εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ” (ούτε καν του ΝΑΤΟ). Γι’ αυτό έκλεψαν τον πατροπαράδοτο ρόλο της ακροδεξιάς στις σχέσεις με τον προστάτη.  Γι’ αυτό και το ανακοινωθέν της Ρουμανίας για το “σιδηρούν παραπέτασμα”. Γι’ αυτό και το βίντεο που ανέδειξαν σε μεγάλο εθνικό ηγέτη το Μεταξά. Γι’ αυτό θα πάρουν F 35. Κι αν το ψάξω θα βρω δεκάδες ακόμα… “γι’ αυτό”.

Δηλαδή αυτά που έλεγε τόσα χρόνια η «επάρατος» («ανήκουμε στη δύση», «δε μπορούμε να βγούμε από το μαντρί», «το ΝΑΤΟ κι η ΕΕ μας διασφαλίζουν τα σύνορα και τη σταθερότητα» και άλλα τέτοια), πόσο χειρότερα ήταν από αυτά που λέει και κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ;

Δηλαδή μας λένε ότι όταν σκύβεις στον ισχυρό, εξασφαλίζεσαι. Ακριβώς αυτό τους κατηγορούμε κι εμείς ότι κάνουν: έχουν πέσει στα γόνατα μπροστά στον Τραμπ, στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, για να παραμείνουν στην εξουσία. Νομίζουν ότι έτσι οι ισχυροί θα τους προτιμούν (αφού τους κάνουν τη δουλεία καλύτερα κι από τη ΝΔ κι από το ΠΑΣΟΚ) και θα τους κρατήσουν στις καρέκλες. Αυτό όμως είναι ο ορισμός του ραγιαδισμού και της αναπαραγωγής της εξάρτησης. Αυτό είναι Αμερικανοτσολιαδισμός.

Είναι μια λογική που για να την περάσουν, πρέπει να μας κάνουν να ξεχάσουμε τη «σκακιέρα» των Βαλκανίων όπου παίζουν οι μεγάλοι παίχτες και τα μεγάλα συμφέροντα, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ρωσία, πετρελαϊκές εταιρείες, Τουρκία, Ισραήλ και να σκεφτόμαστε μόνο τις κινήσεις του άσπρου  «αξιωματικού» – Τσίπρα και του «μαύρου πύργου» – Ερντογκάν.

Γιατί αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή μας: ένας πιστός αξιωματικός του Τραμπ που υπακούει τυφλά στις εντολές του. Το ότι ακόμα ο προϊστάμενος τους δεν επέλεξε την οδό του πολέμου στην περιοχή, το θεωρούν δικό τους κατόρθωμα. Το ότι τον βοηθούν όμως να αποκτήσει κάθε δυνατή διευκόλυνση για να μετατρέψει τα Βαλκάνια σε «μέτωπο» και «πρώτη γραμμή» και πεδίο μάχης του μεγάλου πολέμου που σχεδιάζει, το παραβλέπουν. Το ότι καθιστούν τη χώρα στρατηγικό στόχο του “άλλου” στρατοπέδου, μάλλον τους διαφεύγει.

Το πού θα φτάσει αυτή η λογική, μάλλον είναι απρόβλεπτο. Η προέκταση πάντως αυτού του τρόπου σκέψης, οδηγεί από το «σιδηρούν παραπέτασμα» και το προσκύνημα στον Πάιατ κάθε τρεις και λίγο, στο «σωφρονισμό» και τις «δηλώσεις μετανοίας». Όπως τότε. Από τις αναφορές των διαφημιστικών τους στο Βενιζέλο και στο Μεταξά, μέχρι τα ξερονήσια που άνοιξαν κι οι δυο τους για τους κομμουνιστές. Όπως τότε. Ίδωμεν. Τους έχω ικανούς. Ίσως τουλάχιστον να μη μας εκτελούνε επειδή είναι κάπως… «αριστεροί» αμερικανοτσολιάδες. Εκτός κι αν οι προστάτες διατάξουν αλλιώς.

Υ.Γ. Μου πέρασε από το μυαλό και το «είπε ο γιατρός να μη τους λέμε όχι», αλλά δεν είμαι ο κατάλληλος για να το διαγνώσω. Ποιος ξέρει, μπορεί και να πετάει…