Πλακέτα διχασμού και τυφλού μίσους

Mε την καταδίκη τριών εκ των τεσσάρων στελεχών της Marfin έκλεισε η δίκη για τον θάνατο των τριών υπαλλήλων και τον τραυματισμό άλλων 21, μετά τον εμπρησμό στο υποκαταστήματα της Σταδίου (…) Στην πρότασή της η εισαγγελέας είχε ζητήσει την ενοχή (…) Όπως είχε αναφέρει στην πρότασή της, οι κατηγορούμενοι «μπορούσαν να προβλέψουν και να αποτρέψουν το αποτέλεσμα, αλλά εκείνοι δεν έλαβαν κανένα μέτρο πυροπροστασίας ή εκκένωσης του κτιρίου». (…) Η εισαγγελέας μάλιστα τόνισε ότι οι κατηγορούμενοι «ακόμη και την ύστατη στιγμή δεν εκκένωσαν το κατάστημα, το οποίο ήταν γυμνό και απροστάτευτο. Έπρεπε να εκκενωθεί, όπως εκκενώθηκαν άλλες τράπεζες στην περιοχή εκείνη την ημέρα». Κατά την εισαγγελική λειτουργό, οι κατηγορούμενοι είχαν ρητή υποχρέωση να μεριμνήσουν για την πυρασφάλεια αλλά και να έχουν εκπαιδεύσει το προσωπικό, αφού το κατάστημα γινόταν συνεχώς στόχος εμπρησμών”. To Bήμα 22/07/2013

Δεν χώρεσε ούτε μια λέξη από το παραπάνω πραγματικό δεδικασμένο στην πλακέτα, αντίθετα προτιμήθηκε η φαντασία περί εθνικού διχασμού και γενικόλογου τυφλού μίσους. Βέβαια βαφτίζοντας τον αγώνα για ψωμί ως “διχασμό” και την οργή για την κλοπή της ζωής σου ως “τυφλό μίσος”, καταφέρνεις να ποινικοποιήσεις οποιονδήποτε αγώνα πλην αυτού για το κέρδος και να μοιράσεις ευθύνες κι ενοχές ώστε να καθηλώσεις οποιαδήποτε μελλοντική αντίδραση, προβάλλοντας παράλληλα τον εαυτό σου, ως αντικειμενική αναγκαιότητα και φρουρό της ενότητας, ενώ την καθεστηκυία τάξη ως ελέω θεού πραγματικότητα και κανονικότητα.

Προφανώς ούτε το οργανωμένο παρακράτος αυτής της κανονικότητας που έδρασε εκείνες τις ημέρες για να υποτάξει ένα κίνημα εν τη γενέσει, δε χωρούσε. Ούτε οι επίσημες αναφορές περί μολότοφ με διαβαθμισμένο υλικό, υλικό δηλαδή που δεν μπορεί να προμηθευτεί κάποιος ιδιώτης από την αγορά, πράγμα που είχε επιβεβαιώσει τότε το ίδιο το αφεντικό της Marfin A.Βγενόπουλος: “Πετάχτηκαν ειδικές μη συνηθισμένες βόμβες μολότοφ και αδειάστηκε το περιεχόμενο ενός μπιτονιού που περιείχε ένα ειδικό εύφλεκτο υλικό που προκαλεί άμεσα πυκνό καπνό και συνθήκες ασφυξίας. Οι διασωθέντες το παρομοιάζουν με “βόμβες napalm”». Ο ίδιος που την προηγούμενη μέρα είχε απειλήσει τους εργαζόμενους του με απόλυση σε περίπτωση που συμμετείχαν στην απεργία.

Επίσης δεν υπάρχει ούτε μια λέξη για το τι εξυπηρετούσε η ανάγκη που ένιωσαν οι υπηρεσίες ασφαλείας να οδηγήσουν δυο ανθρώπους ως κατηγορούμενους στο δικαστήριο, με κατασκευασμένα στοιχεία, τα οποία κατέρρευσαν με κρότο κατά τη διάρκεια της δίκης. Κι όλα αυτά μόνο για έναν λόγο: “Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει”