Ποια Κατιούσα είσαι σήμερα ΠΑΡΤ 2!

Μετά την τεράστια ανταπόκριση του πρώτου μέρους, το αγαπημένο σας μουσικοσυμπεριφορικό ταξίδι επιστρέφει. Και για να το αρχίσουμε σωστά θα γράψουμε λίγα πράγματα για την ιστορία του τραγουδιού.

Η Κατιούσα λοιπόν είναι ένα παραδοσιακό Σοβιετικό τραγούδι που χρησιμοποιήθηκε ευρέως σαν στρατιωτικό εμβατήριο από τον Κόκκινο Στρατό κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το τραγούδι γράφτηκε το 1938 από τον Matvey Blanter σε στοίχους του Mikhail Isakovsky και έγινε ιδιαίτερα διάσημο στον πόλεμο. Το τραγούδι μιλάει για μια νεαρή δεσποσύνη, την Κατιούσα, που στέκεται στην όχθη του ποταμού και στέλνει γράμμα στον αρραβωνιαστικό της στο μέτωπο, γι’ αυτό και έγινε υπερβολικά διάσημο κατά τον πόλεμο.

Αφού λοιπόν τα είπαμε, πάμε στο κομμάτι που όλοι περιμένουμε. Εκδοχές του τραγουδιού και σύντροφοι.

Fischia Il Vento

Ιταλικό τραγούδι και ύμνος των παρτιζάνων. Οι Ιταλοί λοιπόν πήρανε τον γνωστό ρυθμό και έβαλαν μερικούς από τους πιο όμορφους και αισιόδοξους στοίχους. Εν τω μεταξύ το αστείο σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι οι παρτιζάνοι είχαν πολύ καλύτερη οργάνωση από το οργανωμένο καθεστώς του Μουσολίνι αλλά αυτή είναι ιστορία για άλλη φορά (γιατί όπως έχει πει και ο Ζαραλίκος «Ο φασισμός δεν είναι καθόλου αστείο πράγμα, αλλά οι φασίστες είναι»).

Σύντροφος άμεσα συνυφασμένος:

Ο ΕυΚΝιτης Μπλέτσας: Ναι, το όνομα είναι εμπνευσμένο από τον γνωστό food and travel blogger (οι παλιότεροι μπορεί να τον ξέρετε και ως ο “Γένοβας 2001”). Και αυτό γιατί ο ΚΝιτης μας δεν έχει αφήσει χώρα για χώρα να ταξιδέψει. Είναι από αυτούς που ενδιαφέρονται να μάθουν τα ήθη, τα έθιμα και να δοκιμάσουν τα φαγητά κάθε χώρας. Επίσης είναι ο τύπος που παίρνει το «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» λίγο πιο κυριολεκτικά. Εννοείται έχει πάει Εράσμους, έχει ταξιδέψει σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και εννοείται ότι θέλει να πάει τουλάχιστον μια φορά στην Κούβα. Συμπαθητικό τυπάκι, αλλά μην τον ρωτήσεις τίποτα για τα ταξίδια του γιατί θα σε πρήξει για το πώς κάνουν την σωστή παέγια, για μια πορεία στην Ιταλία και ότι δεν είσαι πραγματικός κομμουνιστής αν δεν έχεις γνωρίσει όλους τους λαούς.

Η παραδοσιακή Κατιούσα

Εδώ δεν σηκώνουμε υποχωρήσεις νερό στο κρασί μας και άλλα τέτοια γλυκανάλατα. Το παραδοσιακό ρωσικό κομμάτι. Που συνδυάζεται με τον σωστό τον χάρντκορ σύντροφο. Εννοείται πως είναι πάντα εκτελεσμένο από κάποια χορωδία του Κόκκινου Στρατού (ή κάτι παρόμοιο).

Σύντροφος άμεσα συνυφασμένος:

Ο σκληροπυρηνικός: Όπως είπαμε και πριν, εδώ δεν σηκώνουμε υποχωρήσεις. Ο σύντροφος ο σωστός, ο πρόστυχος, ο έξυπνος ο γοητευτικός. Πάντα με έναν Ριζοσπάστη στην κωλότσεπη, περιφρούρηση σε πορείες και απεργίες, βάρδια στα γραφεία και πάντα μέσα στην κομματική ζωή. Ο σκληροπυρηνικός σύντροφος είναι λιγομίλητος, αλλά ό,τι λέει είναι σωστό σοφό και μεστωμένο, απόσταγμα της λαϊκής σοφίας. Γιατί ο σύντροφος είναι λαϊκό παιδί πάνω απ’ όλα γιατί συνήθως είναι ή οικοδόμος, ή κάτι άλλο εξ ίσου χειρωνακτικό χωρίς να αποτελεί κανόνα βέβαια. Επίσης θυμώνει, νευριάζει και αρπάζεται λίγο πιο εύκολα και δεν του γεμίζει σχεδόν κανείς το μάτι, βέβαια αν κερδίσεις την αποδοχή του και την συμπάθεια την έχεις για πάντα. Αν δεν έχεις πετύχει τουλάχιστον έναν τέτοιο σύντροφο, δεν ζεις την κομματική ζωή όσο θα πρεπε.

Ινστρουμένταλ και ιντελέξουαλ

Όμορφο και παραδοσιακό σε κάνει να φαντάζεσαι τα ανθισμένα λιβάδια, τις απέραντες στέπες και τα όμορφα ποταμάκια της μαμάς πατρίδας. Φυσικά επειδή δεν είμαστε τίποτα φλούφληδες, αλλά κομμουνιστές εννοείται ότι μ’ αυτά έρχονται πλάι-πλάι οι αγώνες, αλλά δεν είμαστε και τίποτα άξεστοι. Γιατί όπως η επαναστατική θεωρία θέλει επαναστατική δράση, έτσι και η επαναστατική δράση θέλει επαναστατική κουλτούρα.

Σύντροφος άμεσα συνυφασμένος:

Ο θεωρητικός: Ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια του κόμματος. Ο μόνος που ξέρει με ακρίβεια και μπορεί να ξεχωρίσει με κάθε λεπτομέρεια το 13^ο από το 14^ο συνέδριο. Ο άνθρωπος είναι μια κινητή βιβλιοθήκη, έχει όλη τη γνώση. ΟΛΗ ΤΗ ΓΝΩΣΗ. Βέβαια αν του το πεις θα σου πει ότι είναι αντιδιαλεκτικό και δεν πρέπει να λέμε τέτοια και θα σου κάνει κριτική για τα πάντα, καλοπροαίρετα αλλά τόσο εκνευριστικά. Είναι αυτός που λέει συνέχεια τις λέξεις «διαλεκτικός υλισμός» τόσο συχνά, που πιθανόν να είναι και το μεσαίο του όνομα. Συνήθως αράζει σε κάποια γραφεία και χαζεύει μια ΚΟΜΕΠ, εννοείται μαλώνει πάντα με τον παππού-σύντροφο, τον gamer, τον ροκά, τον τσιλντροφο, τον σκληροπυρηνικό… Με όλους γενικά. Και σίγουρα έχει γράψει τουλάχιστον ένα βιβλίο, ή δοκίμιο.

Χαρντ ροκ

Όποιος έχει πει ότι κομμουνισμός και ροκ δεν πάνε μαζί δεν έχει ιδέα για τίποτα απ’ τα δύο. Φυσικά όσοι έχουν πάει τουλάχιστον σε ένα φεστιβάλ, πάρτι ή εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης το ξέρει αυτό. Και είναι άλλωστε λογικό να υπήρχε ροκ ρεμίξ σε ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια έβερ.

Σύντροφος άμεσα συνυφασμένος:

Ο ροκάς: Φήμες που λένε ότι σ’ αυτή τη κατηγορία ανήκει μόνο ο Σάββας Κωφίδης είναι εντελώς αναληθείς και κακοπροαίρετες. Ο ροκάς είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κινήματος, παρόλο που δεν φαίνεται πολύ στην καθημερινή ζωή. Ντάξει, υπάρχουν κάποια διακριτικά που τον προδίδουν όπως τα ραφτά στο τζιν μπουφάν, η μπλούζα AC/DC που έχει να αλλάξει από το γυμνάσιο και η μυρωδιά που προδίδει ότι έχει να την αλλάξει από το γυμνάσιο, αλλά είναι γενικά low profile. Φυσικά αυτό αλλάζει στα events οπού σαν λυκάνθρωπος τρελαίνεται και κάνει το κομμάτι του. Στο φεστιβάλ τρέχει σε όλες τις σκηνές από Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Λάκη Παπαδόπουλο μέχρι όλα τα μαθητικά ροκ συγκροτήματα. Επειδή ασχολείται λίγο παραπάνω με την μουσική τον βάζουν ντιτζέι σε όλα σχεδόν τα πάρτι και επειδή έχει ξενερώσει να παίζει συνέχει το «Πάγωσε η τσιμινιέρα» αποφασίζει να δώσει πόνο. Στάνταρ οι Dropkick Murphys και ο Sabaton έχουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του, αλλά θα προσπαθήσει να περάσει και τα πιο χάρντκορ του όταν δεν προσέχει κανείς.

Τα δικά μας τα παιδιά

Αυτή είναι η αγαπημένη μου κατηγορία κυρίως γιατί ανήκω σ ’αυτή όσο δεν πάει.

Δυστυχώς η νερντ κοινότητα είναι αρκετά καταπιεσμένη πρώτον γιατί είμαστε μειοψηφία και δεύτερον γιατί υπήρχε πάντα μια αρνητική προκατάληψη για τα anime, τα κόμιξ, τις super hero movies, τα παιχνίδια, τα animation και όλα αυτά τα προϊόντα του καπιταλισμού.

Σύντροφος άμεσα συνυφασμένος:

Ο νέρντροφος: Καλό παιδί. Καλό παιδί και τίμιο. Αλλά είναι νέρντουλας, νέρντουλας μέχρι το κόκκαλο. Πάντα ήταν το παιδί που διάβαζε κόμιξ, έβλεπε ταινίες, έπαιζε βιντεο-παιχνίδια, επιτραπέζια, παιχνίδια στρατηγικής και όποια άλλη παρόμοια ενασχόληση. Είναι ο τύπος που έκανε αναγκαστικά τον DM στις κομματικές βραδιές DnD οπού έπαιζαν και οι τέσσερις nerds σύντροφοι. Βέβαια το θέμα είναι ότι η ζωή του ΚΝίτη είναι δύσκολη και απαιτητική και ο φίλος μας ο νέρντροφος έπρεπε να συνδυάσει την κινητοποίηση με το τουρνουά μάτζικ, το ΔΣ της σχολής με τον μαραθώνιο Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και την εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης με την βραδιά DnD, πάντα με τεράστια αποτυχία, καθώς δύο χέρια και δύο πόδια έχει κι αυτός, κάτι που φυσικά δεν κατανοούν οι υπόλοιποι, με αποτέλεσμα να τρώει αρκετό κράξιμο. Αλλά είναι καλό παιδί, αν και λίγο εξυπνάκιας, και γι’ αυτό δεν του κρατάνε κακία, όσο τεμπέλης και φυγόπονος κι αν είναι.

Και για τους μερακλήδες που φτάσατε ως εδώ πάρτε και μια δεκάωρη λούπα του επικότερου τραγουδιού της ιστορίας για να γουστάρετε!

Αυτά ήταν όλα, ή δατς ολ φολκς που λέει το φιλαράκι μας ο Πόρκυς. Ελπίζω να τα απολαύσατε και ερχόμαστε την επόμενη βδομάδα με εντελώς διαφορετικό, αλλά εξ ίσου ενδιαφέρον, άρθρο.